Warszawa, dnia 19.07.2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na przesłane przez Pana Marszałka przy piśmie z dnia 21 czerwca 2001 r. znak: BPS/DSK-043-286/05, oświadczenie złożone przez Senatora Józefa Sztorca, na 83 posiedzeniu Senatu w dniu 16 czerwca 2005 r. uprzejmie informuję, że obecnie nie jest realizowany program Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, na podstawie którego można byłoby sfinansować zakładom pracy chronionej zakup autobusów lub mikrobusów do przewozu osób niepełnosprawnych.

Jednocześnie uprzejmie wyjaśniam, że z mocy art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. nr 123, poz. 776 z późn. zm.) pracodawca jest zobowiązany do utworzenia zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Natomiast, zgodnie z art. 33 ust. 3 pkt 4 i 5 tej ustawy pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej jest obowiązany do przeznaczania co najmniej 15% środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na indywidualne programy rehabilitacji, a co najmniej 10% środków tego funduszu na pomoc indywidualną dla niepełnosprawnych pracowników i byłych niepracujących niepełnosprawnych pracowników tego zakładu. Zatem pozostała część środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych może być przeznaczana na wydatki inne niż indywidualne programy rehabilitacji i pomoc indywidualną, które zostały wymienione w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 1999 r. Nr 3, poz. 22 z późn. zm.), a w tym stosownie do treści § 2 pkt 9 w/w rozporządzenia środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych mogą zostać przeznaczone między innymi na pokrycie kosztów dowożenia lub dojazdów do pracy i z pracy osób niepełnosprawnych mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu, w tym koszty zakupu samochodów do przewozu osób niepełnosprawnych i wykorzystywanych do tego celu. W związku z tym, że powyższy wydatek został umieszczony w katalogu zawartym w § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakłady pracy chronionej (Dz. U. Nr 98, poz. 989) środki zakładowego funduszu rehabilitacji przeznaczone na pokrycie powyższego wydatku stanowią pomoc publiczną o takim właśnie charakterze.

Ponadto, informuję, że zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy przedsiębiorcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne (Dz.U. Nr 114, poz. 1194, z późn. zm.) pracodawca (będący przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.) i prowadzący zakład pracy chronionej, zatrudniający co najmniej 50% pracowników zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności oraz pracowników psychicznie chorych, z epilepsją i z upośledzeniem umysłowym zaliczonym do lekkiego stopnia niepełnosprawności, mogą wykazywać koszty transportowe jako podwyższone koszty zatrudnienia osób niepełnosprawnych, które są rekompensowane pomocą udzielaną tym pracodawcom na podstawie art. 25 ust. 2-3a, art. 26a ust. 1-5 w związku z art. 15, 17, 19, 20 ust. 1 i art. 26d ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

W świetle powyższego nie dostrzegam potrzeby uruchamiania przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych programu, na podstawie którego możliwe byłoby dofinansowanie zakładom pracy chronionej zakupu środków transportu do przewozu osób niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładzie.

Z poważaniem

Leszek Stanisław Zieliński