Warszawa, 2005-07-05

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Warszawa

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z oświadczeniem Pana Senatora Józefa Sztorca, złożonym na 82 posiedzeniu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, dotyczącym wątpliwości, co do tego, czy wydatki poniesione przez kościoły i związki wyznaniowe na nabycie podręczników, pomocy naukowych, książek, strojów ludowych lub innych atrybutów i symboli polskości, które zostaną przekazane rodakom mieszkającym stale w Rosji, Ukrainie i Kazachstanie, można uznać za działalność charytatywno-opiekuńczą, przekazuję wyjaśnienia w interesującej Pana Senatora kwestii.

Uprzejmie wyjaśniam, że darowizny otrzymywane przez kościoły i związki wyznaniowe na działalność charytatywno-opiekuńczą regulują przepisy ustaw o stosunku Państwa do tych kościołów i związków wyznaniowych (ustawy te wymienione zostały w piśmie z dnia 16 czerwca 2005 r. znak PB3-BM6-6586-060-24-AS-05 skierowanym do Pana Senatora).

Uszczegółowienie pojęcia działalności charytatywno-opiekuńczej znalazło wyraz jedynie w niektórych ustawach. Z ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej wynika, że działalność ta m.in. obejmuje przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie (art. 39 pkt 8). Analogiczny zapis znalazł się również w ustawie o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 21 pkt 11) oraz w ustawie o stosunku państwa do Kościoła Chrześcijan Babtystów w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 33 pkt 7). W pozostałych ustawach zamieszczone są jedynie przepisy o możliwości prowadzenia działalności charytatywno-opiekuńczej przez kościelne osoby prawne oraz o warunkach przekazywania darowizn na tę działalność.

Jednocześnie biorąc pod uwagę, że zgodnie ze słownikiem języka polskiego (pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1995 r., tom I str. 237 i tom II str. 505) przez słowo "charytatywny" rozumie się "wspierający biednych i potrzebujących pomocy, miłosierny, dobroczynny, filantropijny", a przez słowo "opiekuńczy" - "sprawujący nad kimś, nad czymś opiekę, wyrażający czyjąś dbałość, troskliwość", to należy uznać, że do działalności charytatywno-opiekuńczej winny być stosowane jednolite zasady, w odniesieniu do wszystkich kościołów i związków wyznaniowych, bez względu na to, czy w obowiązujących ich przepisach znalazły się szczegółowe uregulowania.

Tak więc pojęcia działalności charytawywno-opiekuńczej wynikającego z przepisów wymienionych wyżej ustaw oraz definicji słownikowej nie można ograniczyć tylko do ściśle określonej czynności.

W związku z tym, tak rozumiane pojęcie działalności charytatywno-opiekuńczej pozwala na uznanie z tę działalność także pomoc udzielaną przez kościoły i związki wyznaniowe w formie, o której mowa w piśmie Pana Senatora.

Z poważaniem

Z upoważnienia Ministra Finansów

PODSEKRETARZ STANU

Jarosław Neneman