Informację w związku z oświadczeniem senatora Józefa Sztorca, złożonym na 63. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 64), przekazał Sekretarz Stanu w Ministerstwie Polityki Społecznej, Pełnomocnik Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych:
Warszawa, 2.07.2004 r.
Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowny Panie Marszałku,
W związku z oświadczeniami Pana Senatora Józefa Sztorca, przesłanymi przez Pana Marszałka przy piśmie znak BPS/DSK-043-271-04 z dnia 8 czerwca 2004 r., uprzejmie informuję, co następuje:
W odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora dotyczące nieuwzględnienia w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy przedsiębiorcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne (Dz.U. Nr 114, poz. 1194) należnych od pracownika składek na ubezpieczenie emerytalne i chorobowe należnych, uprzejmie informuję, że w § 1 wskazana została pomoc do jakiej odnosi się rozporządzenie, w tym m.
in. art. 25 ust. 2 i 3 i 3a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.). Natomiast w § 4 omawianego rozporządzenia znalazły się przepisy określające jedynie maksymalną intensywność pomocy, a nie jej formę. Należy zauważyć, że najniższe wynagrodzenie uwzględnia wymienione przez Pana Senatora składki należne od pracownika. W rozporządzeniu uwzględniono więc pomoc na wymienione przez Pana Senatora składki i nie występuje w tym zakresie niespójność z ww. ustawą.W związku z kolejnym oświadczeniem Pana Senatora dotyczącym stosowania postanowień rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakłady pracy chronionej (Dz.U. Nr 98, poz. 989), uprzejmie informuję, że kwestia dotycząca uznania pomocy udzielanej przedsiębiorcom przed dniem 1 maja 2004 r. za pomoc de minimis ("wyzerowania") jest przedmiotem regulacj
i zawartych w art. 63 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. Nr 123, poz. 1291), a nie wymienionego wyżej rozporządzenia.Zgodnie z art. 63 ww. ustawy w okresie 3 lat od dnia wejścia w życie tej ustawy, w celu stwierdzenia, czy planowana pomoc dla przedsiębiorcy jest pomocą de minimus, podmiot udzielający pomocy bierze pod uwagę sumę:
1) wartości pomocy indywidualnej udzielonej przedsiębiorcy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli wartość pomocy, łącznie z wartością pomocy udzielonej przedsiębiorcy w okresie kolejnych 3 lat poprzedzających dzień jej udzielenia, nie przekraczała równowartości 100 tys. euro i nie podlegała opiniowaniu przez Prezesa Urzędu;
2) pomocy, której charakter de minimis został potwierdzony zaświadczeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 2.
Powyższe brzmienie art. 63 prowadzi do następującego wniosku. Przepis ten uzależnia uznanie pomocy za pomoc de minimis od spełnienia kumulatywnie dwóch przesłanek, tj. by pomoc ta nie przekraczała równowartości 100 tys. euro i by nie podlegała opiniowaniu przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Zatem pomoc przekraczająca 100 tys. euro i podlegająca opiniowaniu nie może być uznana za pomoc de minimis. Wszystkie te zakłady pracy chronionej, które w okresie 3 lat poprzedzających 31 maja 2004 r. uzyskały pomoc w wysokości przekraczającej równowartość 100 tys. euro i jeżeli jakiś rodzaj pomocy podlegał opiniowaniu przez Prezesa UOKiK nie jest ona wliczana do pomocy de minimis. Do pomocy tej natomiast wliczana będzie pomoc uzyskiwana począwszy od 1 maja 2004 r., której charakter de minimis zostanie potwierdzony zaświadczeniem.
Z poważaniem
Leszek Stanisław Zieliński