Działając na podstawie art. 49 pkt 4 Regulaminu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, niniejsze oświadczenie, dotyczące darowizn na cele charytatywno-opiekuńcze kościelnych osób prawnych, w związku z ustawą z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (DzU nr 29 poz. 154, z późn. zm.), kieruję do Pana Jerzego Hausnera, wiceprezesa Rady Ministrów, ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej.

Szanowny Panie Ministrze, zgodnie z art. 55 pkt 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (DzU nr 29 poz. 154, z późn. zm.) darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny przedstawi sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.

Podczas posiedzenia Sejmu RP w dniu 12 listopada 2003 r. w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych ustaw stwierdził Pan Minister co następuje: "Chcę ponadto podkreślić, że z mocy innej ustawy, ustawy konkordatowej, jeżeli chodzi o darowizny na kościół związane z celami charytatywnymi, nie ma żadnych ograniczeń. A więc darowizny związane z celami charytatywnymi nie mają żadnych ograniczeń, to wynika z rozwiązań konkordatowych".

Szanowny Panie Ministrze, art. 55 pkt. 7 ustawy mówi o darczyńcach; czy zatem uprawniona jest inna jego interpretacja w wypadku osób prawnych i inna w wypadku osób fizycznych?