Bogaty materiał na ten temat otrzymałem między innymi od pana Pawła Szałańskiego z Łodzi. Otóż zgodnie z art. 2 Konwencji Praw Dziecka, ratyfikowanej przez Polskę, państwa strony zobowiązują się do respektowania i gwarantowania praw zawartych w tej konwencji wobec każdego dziecka, bez dyskryminacji ze względu na status majątkowy czy cenzus dziecka, jego rodziców lub opiekuna prawnego. Ponadto państwa strony mają podejmować kroki zmierzające do zapewnienia dziecku ochrony przed wszelkimi formami dyskryminacji lub karania, między innymi ze względu na status prawny i działalność rodziców dziecka, opiekunów prawnych lub członków rodziny.

Mimo to w niektórych szkołach podstawowych wprowadza się ograniczenia i zakazy w przyjmowaniu dzieci bezrobotnych rodziców do świetlic szkolnych. A przecież brak stałej pracy chociaż jednego z rodziców wcale nie świadczy o możliwości zapewnienia dziecku opieki po lekcjach, gdyż rodzic może przecież zajmować się poszukiwaniem pracy, uczestniczeniem w kursach dla bezrobotnych albo studiowaniem. Sprawa ta dotyczy również dzieci rodziców pracujących na czarno. W tym świetle podział na dzieci obojga pracujących rodziców oraz dzieci nie obojga pracujących rodziców jest sprzeczny z polskim prawem i stanowi przejaw dyskryminacji.

MENiS stwierdza, iż wprowadzanie zakazów w dostępie do świetlic szkolnych dla dzieci bezrobotnych rodziców jest zgodne z polskim prawem. Tymczasem problemem dostępu dzieci do świetlic szkolnych interesowało się już Biuro Rzecznika Praw Dziecka, poruszano ten temat również w ogólnopolskiej prasie.