5. posiedzenie Senatu RP
13 grudnia 2001 r.
Oświadczenie
Oświadczenie złożone
przez senatora Henryka Stokłosę
Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Leszka Millera.
Dotyczy ono sprawy przywrócenia niektórych uprawnień inwalidom wojennym.
W okresie czteroletnich rządów Jerzego Buzka inwalidów wojennych i wojskowych częściowo pozbawiono uprawnień wynikających z ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin. Obecnie, po zmianie rządu, środowisko to coraz aktywniej domaga się przywrócenia utraconych uprawnień. Jego głos brzmi słabo z racji tego, że jest to grupa ludzi starych i schorowanych, którzy nie mają siły przebicia. W tej sytuacji na prośbę Związku Inwalidów Wojennych RP Zarząd Okręgowy w Poznaniu w imieniu całej rzeszy inwalidów województwa wielkopolskiego postanowiłem ich problemy przedstawić Senatowi w niniejszym oświadczeniu.
W ostatnim dziesięcioleciu nastąpił poważny regres, jeśli chodzi o sytuację materialną i bytową inwalidów wojennych, wojskowych i ich rodzin. Niemal każda zmiana regulacji prawnej w zakresie polityki społecznej państwa, a także ustawy związane bezpośrednio lub pośrednio z polityką socjalno-społeczną wpływają na odebranie lub ograniczenie uprawnień tej nielicznej, a zasłużonej grupie ludzi, mimo że efekt finansowy takich "oszczędności" jest mizerny.
W tym miejscu muszę przypomnieć Wysokiej Izbie, że w ostatnich latach odebrano inwalidom wojennym i wojskowym między innymi takie uprawnienia.
1. Ograniczono prawo inwalidów wojennych i wojskowych do świadczeń emerytalno-rentowych - w miejsce dwóch świadczeń jest półtora wymiaru tych świadczeń (50% renty plus 100% emerytury lub odwrotnie).
2. Pozbawiono wdowy po inwalidach wojennych i wojskowych prawa do 25% podstawy wymiaru renty inwalidy wojennego i wojskowego jako dodatku do wypracowanej emerytury z tytułu wieloletniej opieki pielęgnacyjnej nad niepełnosprawnym mężem.
3. Częściowo pozbawiono inwalidów wojennych, wdowy po nich oraz inwalidów wojskowych prawa do bezpłatnych leków. Żony inwalidów wojennych, które pobierają własne świadczenia, całkowicie pozbawiono prawa do bezpłatnych leków.
4. Odebrano prawo do bezpłatnego pobytu i leczenia w sanatoriach uzdrowiskowych raz na trzy lata.
5. Ograniczono prawo do bezpłatnych protez oraz nieodpłatnych ich napraw i zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne.
6. Zniesiono ulgi w podatku drogowym dla samochodów służących jako oprzyrządowanie inwalidzkie, używanych przez inwalidów narządów ruchu, nie rekompensując tego. Przez firmy ubezpieczeniowe nie są respektowane pięćdziesięcioprocentowe ulgi w opłatach OC i AC.
Panie i Panowie, rażące oraz nieuzasadnione moralnie i społecznie jest zróżnicowanie podstawy wymiaru rent i emerytur w tym środowisku. Od 1995 r. powstało dziewięć podstaw w zależności od terminu przyznania renty i sposobu jej naliczenia. Zjawisko to narasta i jest wyjątkowo niesprawiedliwe. W efekcie inwalidzi wojenni z okresu walki zbrojnej w latach 1939-1945, o największym stopniu niepełnosprawności, mają obecnie najniższą podstawę wymiaru rent. Sytuacja ta ewidentnie narusza konstytucyjne zasady sprawiedliwości społecznej i równości wobec prawa, na co zwrócił uwagę rządowi Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 21 czerwca 2000 r.
W związku z tym zwracam się do premiera Leszka Millera z następującymi pytaniami.
Czy rząd ma zamiar dokonać przeglądu utraconych przez inwalidów uprawnień i niektóre z nich przywrócić?
Co rząd ma zamiar zrobić w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 czerwca 2000 r.?
W jakim stopniu planowane przez rząd oszczędności związane z dziurą budżetową dotkną to środowisko?
Ludziom tym należy się chociaż rzetelna informacja na ten temat.
Henryk Stokłosa
Senator RP