Dotyczy ono zaniechania poboru podatku od osoby każdorazowo sprawującej honorową funkcję Króla Kurkowego wybieranego przez Krakowskie Towarzystwo Strzeleckie - Bractwo Kurkowe.

Do roku 2001 osoba pełniąca honorową funkcję Króla Kurkowego w wyniku indywidualnej decyzji właściwego organu podatkowego, zgodnie z art. 22 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (DzU nr 137, poz. 926 z pózn. zm.), zwolniona była od płacenia osobistego podatku dochodowego. Te pieniądze, zgodnie z długoletnią tradycją, były przekazywane w wymagalnej kwocie przez Króla Kurkowego na działalność statutową Krakowskiego Towarzystwa Strzeleckiego. Jest to bardzo istotna forma wsparcia finansowego, zważywszy, że Bractwo Kurkowe nie jest dotowane i prowadzi swoją działalność statutową korzystając ze składek członkowskich.

Członkowie Bractwa Kurkowego wywodzą się ze środowiska krakowskich rzemieślników, a geneza bractwa jest ściśle związana z obronnością Krakowa, który w średniowieczu otoczony był wałami, fosami oraz obronnymi murami wraz z basztami. Za obronę tych baszt odpowiadały cechy rzemieślnicze, stąd do dziś stoją w Krakowie baszty Stolarzy, Cieśli czy Pasamoników. W roku 1430 Kraków został przyjęty do związku miast hanzeatyckich, musiał zatem posiadać oprócz obwarowań dostateczną liczbę obrońców wyszkolonych w strzeleckim rzemiośle. Z tą datą związane jest powstanie Konfraterii Strzelców, zwanej później Szkołą Strzelecką lub Rycerską, a wreszcie Towarzystwem Strzeleckim - Bractwem Kurkowym, które z czasem doczekało się wielkiego znaczenia, uczestniczyło bowiem we wszystkich wjazdach królewskich i koronacjach, organizowało turnieje i festyny.

Wielkim protektorem bractwa był król Zygmunt August, który w 1565 r. ofiarował Bractwu Kurkowemu srebrnego kura - przepiękny zabytek złotnictwa renesansowego, dumę bractwa, do dziś podziwiany w Muzeum Historycznym miasta Krakowa. Król Kurkowy, wybierany zgodnie z tradycją spośród Bractwa Kurkowego co roku w czasie konkursowego strzelania do drewnianego kura, otrzymywał przywilej niepłacenia podatku na czas pełnienia tej zaszczytnej funkcji, nadany przez króla Zygmunta Augusta. Te przywileje potwierdzali także następni polscy królowie - Zygmunt III w roku 1593, jeszcze bardziej hojny był król Władysław IV, który w roku 1635 zwolnił Królów Kurkowych od wszelkich podatków, danin, a także ceł od sprowadzanych z zagranicy towarów. Owe prawa i przywileje potwierdzili także król Jan Kazimierz w roku 1666 oraz król Jan III Sobieski, który w latach młodzieńczych jako uczeń Gimnazjum Nowodworskiego w Krakowie bywał częstym gościem na Celestacie - strzelnicy Bractwa Kurkowego, ucząc się biegłości w strzelaniu. Ostatniego zatwierdzenia finansowych przywilejów Bractwa Kurkowego dokonali król August II w roku 1710 r. i jego następca August III w 1746 r. Ten ostatni przywilej pozostał w mocy aż do roku 1765, w którym został on zniesiony przez Komisję Skarbową w Warszawie, w zamian przyznając Królom Kurkowym, jako coroczną rekompensatę, kwotę 3 tysięcy zł, którą wypłacano regularnie aż do ostatniego rozbioru Polski.

Ponieważ obecnie, w związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 8 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych [...] (DzU nr 122, poz. 1315) prawo zaniechania poboru podatku przysługuje wyłącznie ministrowi finansów, który wydając stosowną decyzję w drodze rozporządzenia może, kierując się uzasadnionym interesem publicznym, zaniechać poboru podatku, zwracam się do pana ministra z prośbą i zapytaniem, czy istnieje możliwość zaniechania poboru podatku od osoby każdorazowo sprawującej honorową funkcję Króla Kurkowego, w celu przekazania kwoty należnej na działalność statutową Krakowskiego Towarzystwa Strzeleckiego - Bractwa Kurkowego.

Bractwo Kurkowe kultywując piękne tradycje, pełni ważną rolę historyczną i kulturotwórczą, nie tylko w Krakowie, ale w całym regionie, integrując zanikające środowisko rzemieślników. Podobnie jak przed wiekami Bractwo Kurkowe bierze czynny udział w uroczystościach państwowych, regionalnych i miejskich, uświetniając te uroczystości, stanowiąc również wspaniałą atrakcję dla zagranicznych turystów. Taka aktywność oraz tradycja występowania podczas uroczystości w strojach kontuszowych wymaga znacznych nakładów finansowych.

Łączę wyrazy szacunku
Bogdan Podgórski