Przesyłanie informacji z podaniem imienia i nazwiska oraz numeru PESEL, kodu jednostki chorobowej oraz wykonanych badań pacjenta stanowi naruszenie tajemnicy lekarskiej, którą - jak mówi art. 24 kodeksu etyki lekarskiej - można tylko przekazać innemu lekarzowi, jeżeli jest to niezbędne do dalszego leczenia lub wydania opinii o stanie zdrowia pacjenta.

Sprawozdawczość dotycząca POZ jest rozbudowana do granic absurdu i nie służy niczemu poza utrzymaniem miejsc pracy marnie zorientowanych w tym, co robią, informatyków i innych pseudourzędników. Finansowanie POZ jest oparte na stawce kapitacyjnej wypłacanej na zapisanego pacjenta i jest to wystarczający mechanizm samokontroli, aby jakość świadczeń była na odpowiednim poziomie. Niezadowolenie pacjenta skutkuje wypisaniem się od danego lekarza.

W skrzynkach poczty elektronicznej, których adresy zna tylko NFZ, lekarze znajdują oferty - rozsyłane przez oddział podkarpacki NFZ - firmy, która jest gotowa za stosowną opłatą świadczyć usługi związane z wymienioną wyżej sprawozdawczością. Rodzi się pytanie: jaką mam gwarancję, że wymieniona firma informatyczna nie świadczy również usług firmie ubezpieczeniowej i nie sprzeda tych poufnych danych? Argumenty podnoszone na szkoleniach, że lekarze nie są w stanie tego zrobić, spotykają się z odpowiedzią: to niech sobie pan, pani zatrudni informatyka. Przypomnienie wobec takiej postawy, że lekarz otrzymuje pieniądze na leczenie, pozostało bez odpowiedzi.

Zorientowani w temacie informatycy twierdzą, że program, który ma to obsługiwać, był pisany szybko, zawiera wiele błędów, a instrukcja obsługi nie przystaje do tego programu. Co ciekawsze, nabywca programu nie zawarł z producentem programu, to jest firmą Komputerland, umów serwisowych. W przypadku pojawienia się problemów producent nie udziela informacji, a informatycy w NFZ, jak wynika z opinii zainteresowanych, nie są zbytnio zorientowani w obsłudze tego programu.

Żeby było jeszcze ciekawiej, to w województwach: śląskim, małopolskim i podkarpackim, nie można przesyłać danych za pomocą stałego połączenia z internetem, można je przesyłać jedynie za pomocą połączenia modemowego, gdzie liczy się impulsy telefoniczne jak za połączenia lokalne. Ze względu na to, że transfer takich danych trwa nieraz trzy do czterech godzin, powoduje to odcięcie na ten czas pacjentów od kontaktu telefonicznego z lekarzem. O kosztach tak długiego połączenia nie wspomnę.

Nie wprowadzono żadnego vacatio legis dla tego typu sprawozdawczości. Szkolenia z obsługi programu, które odciągały lekarzy od pacjentów, prowadzono około 10 lutego, a sprawozdania każe się sporządzać od 1 stycznia, co jest fizyczną niemożliwością. Program jest co kilka dni modyfikowany.

Dolewaniem oliwy do ognia jest fakt, że wszystko to funkcjonuje w oparciu o niezgodną z Konstytucją RP ustawę o powszechnym ubezpieczeniu w NFZ, a media ciągle przypominają, że Amerykanie w ramach offsetu za zakup samolotów F-16 mają opracować rejestr usług medycznych, co będzie równoznaczne z tym, że ta forma sprawozdawczości nie będzie obowiązywała, tak jak i wymieniona wyżej ustawa. Po co więc wprowadzać zamieszanie, skoro zła ustawa ma obowiązywać do końca bieżącego roku? To jest nieco ponad dziesięć miesięcy. Czy nie lepiej te siły i środki poświęcić na cel, któremu mają służyć, czyli zdrowiu społeczeństwa?