9. posiedzenie Senatu RP
13 lutego 2002 r.
Oświadczenie
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Swoje oświadczenie pozwalam sobie skierować do ministra pracy i polityki społecznej profesora Jerzego Hausnera. Oto jego treść.
Szanowny Panie Ministrze!
Zwracam się do pana z uprzejmą prośbą o przeprowadzenie analizy zasad funkcjonowania rynku koncesjonowanej ochrony osób i mienia pod kątem udziału w nim podmiotów zatrudniających osoby niepełnosprawne. Firmy mające status zakładów pracy chronionej według pobieżnych szacunków zatrudniają około sto tysięcy osób niepełnosprawnych. Tymczasem ochrona osób i mienia wymaga szczególnych umiejętności i sprawności, które są niedostępne dla osób niepełnosprawnych.
Zakłady pracy chronionej zajmujące się ochroną osób i mienia wypierają z rynku firmy zatrudniające osoby pełnosprawne i przynoszą budżetowi państwa straty szacowane na około 2 miliardy zł rocznie. Składa się na to: 1 miliard zł niezapłaconej składki na Fundusz Ubezpieczeń Społeczny
ch, 570 milionów zł nieodprowadzonego podatku VAT, 480 milionów zł niezapłaconego podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowniczych.Te kwoty wpłynęłyby do budżetu państwa, gdyby firmy zajmujące się ochroną osób i mienia zatrudniały osoby pełnosprawne, a nie rencistów i inwalidów. Tym samym blokowane są miejsca pracy dla osób młodych i sprawnych.
W związku z tym wydaje się celowe, aby koncesjonowaną ochroną osób i mienia zajmowały się tylko firmy nieposiadające statusu zakładów pracy chronionej. Jednocześnie za racjonalne rozwiązanie należy uznać konieczność likwidacji preferencji dla zakładów pracy chronionej i wprowadzenie na ich miejsce indywidualnych dopłat do osób niepełnosprawnych, które nie posiadają żadnych świadczeń socjalnych lub rentowych.
Będę zobowiązany za odpowiedź i zainteresowanie się problemem podniesionym w niniejszym oświadczeniu.
Z wyrazami należnego szacunku, Grzegorz Matuszak. Dziękuję bardzo.