Zwracam się do Pana w związku z bardzo trudną sytuacją finansową samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w województwie warmińsko-mazurskim. Jedną z przyczyn tego stanu jest ustawa z 22 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw i ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Ustawa ta - w opinii samorządu - głęboko i jednostronnie ingeruje w funkcjonowanie samodzielnych publicznych podmiotów, pomijając przy tym rolę samorządów i ich zaangażowanie.

Muszę przyznać, że w przypadku województwa warmińsko-mazurskiego powiaty potraktowały nałożoną na nie funkcję organu założycielskiego z należną powagą. W szpitalach powiatowych zostały opracowane i wdrożone programy naprawcze. Oczywiście konieczność cięć budżetowych i redukcja zatrudnienia powodowały liczne sytuacje konfliktowe, ale częściowo udało się je załagodzić dzięki dobrej współpracy z samorządami gminnymi, kasą chorych i zespołem do spraw przekształceń w ochronie zdrowia, powołanym przez marszałka województwa. Nie można jednak zapominać, że konieczne działania redukcyjne powodują wzrost niechęci do organów samorządowych. W tym kontekście wspomniana wyżej ustawa uderza bezpośrednio w placówki i samorządy, w chwili gdy są one najbardziej zdeterminowane w dążeniu do osiągnięcia równowagi ekonomicznej. Konieczne jest więc jednoznaczne określenie ustawowe kompetencji i źródeł finansowania wprowadzonego przyrostu wynagrodzeń dla pracowników SP ZOZ.

Kolejną kwestią wymagającą pilnych działań jest niepopularny pomysł oddłużenia szpitali. Korzystając jednak z doświadczeń z lat ubiegłych, należy, moim zdaniem, zastanowić się nad innym wariantem tego rozwiązania. Zamiast bowiem uwalniać szpitale od zadłużenia, należałoby opracować mechanizmy zapobiegające jego narastaniu. Moje zainteresowanie wzbudziła w związku z tym propozycja wypracowana przez Konwent Starostów Województwa Warmińsko-Mazurskiego, zakładająca udzielenie szpitalom niskooprocentowanego kredytu. Szczegóły tego rozwiązania zostały przedstawione w stanowisku konwentu z dnia 10 marca 2003 r., przesłanym do resortu.

Niewątpliwie sytuacja placówek zdrowotnych jest bardzo trudna i wymaga zdecydowanych działań naprawczych. Zaangażowanie samorządów w pracę na rzecz zrównoważenia kondycji ekonomicznej SP ZOZ uważam za cenne, bardzo pomocne. Mam jednak świadomość, że nie obędzie się bez rozwiązań systemowych. Konieczne jest ustanowienie czytelnych zasad funkcjonowania szpitali, weryfikacja dotychczasowych uprawnień i odpowiedzialności SP ZOZ, organów założycielskich oraz płatników świadczeń zdrowotnych.