Oświadczenie skierowane do ministra finansów Mirosława Gronickiego

Ostatnia pana decyzja w sprawie podwyżki akcyzy na olej opałowy oraz gaz płynny wywołała polityczną burzę. Protesty płyną od polityków, samorządowców i organizacji przedsiębiorców. Trudno się temu dziwić, gdyż zarówno sposób jej wprowadzenia, jak i w szczególności wysokość wzrostu akcyzy są, delikatnie mówiąc, wielkim nieporozumieniem. Słabo broni się też teza lansowana przez ministerstwo, mówiąca o tym, iż przedmiotowa podwyżka na olej opałowy, zrównująca ją ze stawką akcyzy na olej napędowy, to najlepszy sposób walki z szarą strefą. Wypowiedzi przedstawicieli branży paliwowej przeczą bowiem tak postawionej tezie. Można by ich przytoczyć wiele.

Niezwykle ważnym efektem zmian stawek są kwestie społeczne. Według wyliczeń ogrzewanie domu jednorodzinnego będzie droższe o kilka tysięcy złotych, a gotowanie o około 350 zł. Pojawiło się też zagrożenie dla małych przedsiębiorców wykorzystujących olej opałowy w procesach produkcji, na przykład w piekarni. Do tej pory ogrzewanie olejem i gazem było lansowane jako nie tylko bardziej efektywne, lecz także ekologiczne, bo nie zatruwało środowiska. Teraz stało się jasne, że firmy, które zainwestowały w ekologiczne kotłownie, poniosą o wiele większe koszty. Na alarm biją także firmy zajmujące się dystrybucją gazu, zapowiadając, że nowy podatek doprowadzi ich branże do upadku. Przypominają o tym, że w Czechach po wprowadzeniu stawek podatku w ciągu dwóch lat zaprzestano produkcji i sprzedaży oleju opałowego. Taki scenariusz wydaje się możliwy również w naszym kraju.

Szanowny Panie Ministrze, doceniając wysiłki resortu w zakresie chęci porządkowania systemu podatkowego, pozwalamy sobie zauważyć, iż trzeba mieć na uwadze rodzące się w wyniku każdej regulacji skutki społeczne. W tym wypadku ich skalę można uznać za całkowicie nieuzasadnioną. Zwracamy się przeto do pana o podjęcie pilnych działań na rzecz wypracowania mechanizmów zabezpieczających przed dolegliwościami ostatnich podwyżek tych, w przypadku których codzienne koszty egzystencji, a także koszty produkcji powodują, iż często ich działalność wisi na przysłowiowym włosku. Warto więc jeszcze raz zastanowić się nad wprowadzeniem tak drastycznych podwyżek. Wszak nie myli się jedynie ten, kto nic nie robi. Wymaga tego nie tylko obiektywna racja, lecz także odpowiedzialność rządzących.

Z poważaniem
Marian Lewicki
Andrzej Spychalski
Sławomir Izdebski