Otóż do dnia 1 maja 2004 r. obowiązywało zwolnienie od podatku od towarów i usług "usług komorników sądowych, świadczonych na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji" (§67 ust. 1 pkt  18 rozporządzenia ministra finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (DzU nr 27 poz. 267).

W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie ma żadnego przepisu, który by wyraźnie postanawiał, że komornik sądowy jest podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast art. 15 ust. 6 ustawy postanawia, że "nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych". Na podstawie analizy statusu komornika sądowego można stwierdzić, że art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje komorników sądowych.

Z wyroków Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 grudnia 2001 r., SK 18/00 (OTK ZU nr 8\2001 poz. 256), z dnia 3 grudnia 2003 r. K 5\02 i z dnia 20 stycznia 2004 r. SK 26\03 (OTK-A 2004 nr 1) oraz uchwały Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2002 r. III CZP 65\02 wynika, że komornik sądowy jest organem władzy publicznej. W ich świetle słuszna wydaje się być zatem konkluzja, że komornik sądowy jako organ władzy publicznej nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Brak uregulowania przedstawionego problemu w ustawie o podatku od towarów i usług powoduje istotne zakłócenia w egzekucji sądowej.