Zapewnienie przez państwo warunków dostępu do szeroko pojętej komunikacji społecznej we współczesnym świecie to bez wątpienia jedno z najważniejszych stojących przed nami wyzwań. Jednym z tych obszarów jest kwestia dostępności do usług telekomunikacyjnych. W świetle obserwacji polskiego rynku telekomunikacyjnego nasuwają się, niestety, mało budujące wnioski. Jesteśmy w tym względzie w końcówce krajów europejskich.

Jest bez wątpienia wiele istotnych okoliczności powodujących taki stan rzeczy. Ranek de facto nadal cechuje monopol operatorski, co widać przede wszystkim po bardzo wysokich cenach usług w stosunku do zasobności portfela przeciętnego obywatela. Pozorowanie działań w zakresie obniżania cen usług telefonicznych - ileż jest różnego rodzaju taryf, tylko jakże niezrozumiałych! - przez niektórych operatorów niczego nie zmienia na lepsze. Jaskrawym tego przykładem jest utrzymywanie stref numerycznych sprzed reformy administracyjnej kraju w 1999 r., kiedy to zlikwidowano podział na czterdzieści dziewięć województw. W układzie operatorskim funkcjonuje to nadal, ponieważ istotne są płynące z tego korzyści.