W związku z wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2002 r. ustawy z dnia 17 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o funduszu alimentacyjnym, ustawy o zasiłku rodzinnym, pielęgnacyjnym i wychowawczym i ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU nr 154 poz. 1791) urzędy skarbowe zostały zobowiązane do wydawania zaświadczeń o dochodach uzyskanych w ostatnim roku podatkowym, podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, przez osobę ubiegającą się o zasiłek oraz członków jej rodziny.

Według zgodnej opinii pracowników urzędów nietrafny jest przepis nakładający na osobę ubiegającą się o zasiłek obowiązek udokumentowania swoich dochodów zaświadczeniem z urzędu skarbowego, ponieważ płatnik, na przykład ZUS lub zakład pracy, wydając PIT-40A czy PIT-40, jest zorientowany w wysokości dochodów uzyskanych przez tę osobę, tym bardziej że urząd skarbowy i tak tylko potwierdza w zaświadczeniu dochody, które podatnik sam wpisuje do zeznania.

Przyjmując zatem zasadę zaufania państwa do obywatela i odwrotnie, należałoby przyjąć, iż urząd wypłacający zasiłek ma obowiązek domniemywać prawidłowości dochodów wykazanych we wniosku o przyznanie zasiłku. Ich prawdziwość obywatel potwierdza własnoręcznym podpisem, pod odpowiedzialnością karną za podanie fałszywych danych. W przypadkach wątpliwych można zatem żądać przedłożenia stosownego zaświadczenia z urzędu skarbowego.

W okresie od maja do lipca urzędy skarbowe powinny skupić się na terminowych rozliczeniach zeznań podatkowych składanych przez podatników. Termin ten może być zagrożony, jeśli około 20% pracowników będzie zaangażowanych w wydawanie zaświadczeń. W rezultacie koszty przeprowadzenia "akcji wydawania zaświadczeń" mogą okazać się wyższe niż koszty domniemanych wyłudzeń zasiłków przez osoby uprawnione, potwierdzające swoje dochody składanymi w tym celu wnioskami.