Szanowny Panie Ministrze!

W ostatnich kilku latach Polskie Zrzeszenie Producentów Octu konsekwentnie podnosi, iż wielu producentów artykułów żywnościowych niezgodnie z obowiązującymi przepisami w procesie technologicznym używa syntetycznego kwasu octowego E-260 (esencji octowej). Zwraca się uwagę na to, iż do września 1993 r. w Polsce obowiązywał zakaz stosowania esencji octowej E-260 do produkcji artykułów spożywczych. Dopuszczone było stosowanie jedynie octu spirytusowego (fermentacyjnego). Zakaz ten uchylił główny inspektor sanitarny decyzją z 16 września 1993 r., ZPU-4434-W-Z/RO/93. Jednocześnie wyraził zgodę na stosowanie esencji octowej wytwarzanej przez Przedsiębiorstwo Produkcji Esencji Octowej, Węgla Drzewnego i Pochodnych ACE-CARB w Zawierciu w procesie technologii wytwarzania marynat rybnych zimnych. W kolejnych decyzjach zwiększył zakres zastosowania tej esencji o dalsze produkty. Główny inspektor sanitarny zezwolił także na import esencji octowej.

Wydawane zezwolenia zawierały przepisy dotyczące norm, które powinna spełniać wprowadzana do obrotu esencja, jednak aktualnie, zdaniem zrzeszenia, nie ma możliwości laboratoryjnego sprawdzenia jakości esencji znajdującej się w obrocie. Podnosi się także, że nieznane są przypadki, aby produkty znajdujące się na rynku posiadały wyraźne oznakowanie, iż do ich produkcji użyto syntetycznej esencji octowej, jak nakazuje to rozporządzenie ministra rolnictwa i gospodarki żywnościowej z dnia 15 kwietnia 1994 r. w sprawie znakowania środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych dozwolonych, przeznaczonych do obrotu (DzU nr 86, poz. 402).

Polskie Zrzeszenie Producentów Octu utrzymuje, iż wojewódzcy inspektorzy sanitarni nie prowadzą w tym zakresie bieżącej kontroli. Żadne z zezwoleń - dowodzą - nie dopuszcza stosowania esencji octowej w produktach bezpośrednio spożywanych, a jedynie w procesie ich przygotowania i wstępnej obróbki technologicznej. Tymczasem na polski rynek trafiają zarówno przetwory, jak i produkty bezpośredniego zastosowania, w których bezpardonowo stosuje się esencję octową.

W dniu 3 kwietnia 2002 r. w sklepach detalicznych Jeleniej Góry, Świdnicy, Wałbrzycha, Wrocławia, Poznania oraz Łodzi dokonano sprawdzenia wystawionych do sprzedaży produktów o nazwie "ocet". Sprawdzono sto placówek handlowych. Stwierdzono, że około 60% produktu o nazwie "ocet" jest sygnowane przez przedsiębiorców nieznanych Polskiemu Zrzeszeniu Producentów Octu. Istnieje zatem, ich zdaniem, wysokie prawdopodobieństwo, iż wystawiony ocet nie był wytworzony metodami fermentacyjnymi, lecz powstał w wyniku rozcieńczenia esencji octowej.

Powszechne stosowanie esencji octowej w polskim przemyśle spożywczym sprawia, że zdecydowana większość produktów nie spełnia norm dopuszczeniowych. Według posiadanych informacji żadna polska stacja sanitarno-epidemiologiczna nie prowadzi kontroli jakości wprowadzanych do obrotu produktów, ponieważ nie jest dostosowana do oznaczania (rozróżniania) esencji octowej E-260 w produktach. W obrocie znajdują się więc produkty niespełniające podstawowych norm dopuszczeniowych, a tym samym mogące zagrażać zdrowiu konsumentów.

Aktualne zapotrzebowanie polskiego przemysłu spożywczego na ocet (fermentacyjny), by spełnić wymogi norm, wynosi 70 milionów l, a zakup octu przez producentów przetworów wynosi 20 milionów l rocznie. Pozostałe 50 milionów l to bezpardonowo stosowana esencja octowa E-260. Sytuacja ta sprawia, że niewielki tylko procent polskich "kwaśnych" produktów spożywczych można zaoferować do sprzedaży na rynkach Unii Europejskiej.

Z wyrazami szacunku
Senator RP
Marian Lewicki