Podczas dyżuru senatorskiego przedstawiono mi problem wycofania się przez Pana Premiera z ogłoszonego obowiązku wydania przedsiębiorcom prowadzącym działalność w zakresie międzynarodowego transportu drogowego dodatkowych wypisów z licencji w liczbie pięciuset sztuk dla pięciuset pojazdów, w terminie do 31 grudnia 2002 r.

Przypuszczam, że Ministerstwo Infrastruktury działało w tej sprawie pod naciskiem dwóch stron. Z jednej strony presję w sprawie dodatkowych wypisów licencji wywierały wielkie przedsiębiorstwa transportowe, które dzięki swemu profesjonalizmowi otrzymywały więcej zleceń transportowych w eksporcie, niż mogły wykonać, z drugiej zaś strony istniał nacisk małych firm transportowych, przeciwnych dodatkowym wypisom z licencji, obawiających się zmonopolizowania rynku transportowego przez duże firmy i ich możliwości finansowych.

Z punktu widzenia konstytucyjnej zasady państwa prawa przedstawiona mi sprawa jest niezrozumiała. Kierując się opublikowaną w sposób urzędowy informacją, wszystkie wielkie firmy transportowe dokonały zakupu nowych samochodów, bo miały pewność, że na pojazdy te uzyskają wypisy z licencji i tym samym pojazdy te będą służyć celowi, w którym zostały nabyte. Tymczasem arbitralna zmiana warunków naraziła przewoźników międzynarodowych na straty wielkich rozmiarów.

Opisaną sytuacją oburzeni są udziałowcy zagraniczni polskich przewoźników. Informacje, o które wystąpili do niemieckiego ministerstwa transportu, wykazywały, że strona niemiecka nie stawia żadnych przeszkód w zakresie liczby zezwoleń na transporty do Niemiec, a dodatkowo Polska w umowach międzynarodowych zobowiązała się udzielać polskim przewoźnikom posiadającym certyfikat kompetencji zawodowych nielimitowaną liczbę wypisów z licencji. Polityka Ministerstwa Infrastruktury, które najpierw ogłosiło ofertę, a później się z niej wycofało, naraziła polskich przewoźników na poważne straty.