Oświadczenie skierowane do ministra edukacji narodowej i sportu Mirosława Sawickiego

Szanowny Panie Ministrze!

W 2003 r. został złożony wniosek o powołanie Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Zamościu. Państwowa Komisja Akredytacyjna pozytywnie zaopiniowała w kwietniu 2004 r. dokumenty dotyczące utworzenia filologii polskiej i innych filologii.

W marcu 2005 r. na stronie internetowej MENiS ukazał się projekt rozporządzenia Rady Ministrów o powołaniu Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Zamościu z dniem 1 maja 2005 r. W kwietniu data powołania tej szkoły została zmieniona na 1 czerwca 2005 r. Do chwili obecnej brakuje rozporządzenia w sprawie powołania Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Zamościu.

Wśród nauczycieli stanowiących minimum kadrowe panuje niepokój i zniecierpliwienie. Do mojego biura senatorskiego w Zamościu kierowane są liczne pytania dotyczące powołania Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Zamościu.

Pragnę podkreślić, że Zamość jest jednym z nielicznych miast, które utraciły status miasta wojewódzkiego i nie mają państwowej wyższej szkoły zawodowej. A jest to miasto, które posiadało trzecią w historii Polski akademię.

Młodzież wywodząca się z niezamożnych rodzin oczekuje na utworzenie państwowej wyższej szkoły zawodowej, gdyż stworzy ona szanse edukacyjne dla tej młodzieży. Zamojszczyzna jest regionem, który ma najniższe wskaźniki zarówno pod względem liczby osób posiadających wyższe wykształcenie, jak i pod względem zamożności społeczeństwa. W szkołach powiatu zamojskiego brakuje wykwalifikowanych nauczycieli języków obcych. Kilkudziesięciu nauczycieli języka angielskiego dojeżdża do szkół powiatu zamojskiego z Ukrainy.

Proszę Pana Ministra o poinformowanie mnie, jakie są przeszkody w powołaniu Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Zamościu. Czy szkoła rozpocznie swoją działalność w najbliższym roku akademickim? Czy młodzież zamojska wreszcie będzie mogła kształcić się na poziomie wyższym w pobliżu miejsca zamieszkania, bez narażania swoich rodzin na pogarszanie ich i tak trudnej sytuacji materialnej?

Z poważaniem
Irena Kurzępa