Minister Zdrowia przekazał odpowiedź na oświadczenie senator Ireny Kurzępy, złożone na 13. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 12):
Warszawa, dnia 10.05.2002 r.
Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczy
Szanowny Panie Marszałku,
W odpowiedzi na Oświadczenie Pani Senator Ireny Kurzępy złożone podczas 13 posiedzenia Senatu w dniu 10 kwietnia 2002 roku, przekazane przy piśmie z dnia 12 kwietnia 2002 roku, znak LP/043/138/02/V, dotyczące nieodpłatnego zaopatrzenia w leki w przypadku stosowania ich poza zakładem opieki zdrowotnej, proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.
Mając na uwadze sytuację przedstawioną w Oświadczeniu Pani Senator dotyczącą sfinansowania zakupu leku p.n. Zeffix, uprzejmie informuję, że od 1 stycznia 1999 roku sprawę zaopatrzenia w leki reguluje ustawa z dnia 6 lutego 1997 roku o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz.U. Nr 28 z późn. zm.). Cytowana ustawa przewiduje pokrywanie przez kasy chorych kosztów leczenia o
sobom ubezpieczonym - za leki określone:- rozporządzeniem Ministra Zdrowia w sprawie wykazów leków podstawowych i uzupełniających oraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające,
- rozporządzeniem Ministra Zdrowia w sprawie wykazu chorób oraz wykazu leków i materiałów medycznych, które ze względu na te choroby mogą być przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością.
Na innych zasadach otrzymują leki inwalidzi wojenni, inwalidzi wojskowi oraz Zasłużeni Honorowi Dawcy Krwi.
Leki w wykazach leków refundowanych są określane przez Ministra Zdrowia w ramach środków finansowych przeznaczonych przez kasy chorych na dopłaty do leków.
Preparat Zeffix został zarejestrowany w Polsce, jednakże nie jest refundowany i może być wydawany z aptek ogólnodostępnych na podstawie recepty za 100% odpłatnością.
Przekazując powyższe uprzejmie informuję, że w budżecie Ministerstwa Zdrowia nie zostały przewidziane środki finansowe na pomoc dla indywidualnych pacjentów. Minister Zdrowia nie może również zwolnić z opłat za leki pacjentów, gdyż byłoby to niezgodne z obowiązującymi przepisami.
Jednocześnie należy wyjaśnić, że w przypadku odmowy przez kasę chorych pomocy w dofinansowaniu leczenia, pacjent może się zwrócić do ośrodka pomocy społecznej o uzyskanie wsparcia finansowego.
Na możliwość taką wskazuje art. 46 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, który stanowi, iż osobom znajdującym się w trudnej sytuacji bytowej i ponoszącym znaczne wydatki na zakup leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków technicznych, może zostać przyznana pomoc finansowa na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej. Zgodnie z ustawą z dnia 29 listopada 1990 roku o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 414 z późn. zm.), pacjentom, którzy
ponoszą znaczne wydatki związane z zakupem leków przysługuje pomoc finansowa:1. osoby i rodziny, których dochód nie przekracza ustawowego kryterium dochodowego mogą ubiegać się o przyznanie zasiłku okresowego ze względu na długotrwałą chorobę lub niepełnosprawność oraz zasiłku celowego na pokrycie części lub całości kosztów leków i leczenia (art. 31 i 32).
2. w szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie lub rodzinie nie spełniającej ustawowego kryterium dochodowego również może być przyznany bezzwrotny specjalny zasiłek okresowy lub celowy (art. 31a).
Pomoc jest przyznawana na pisemny wniosek chorego, przez kierownika ośrodka pomocy społecznej lub inną upoważnioną osobę.
Mariusz Łapiński