Pani Marszałek! Wysoka Izbo!
Moje oświadczenie kieruję do pana Jerzego Hausnera, ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej.
Otrzymuję coraz więcej niepokojących sygnałów ze środowisk kombatanckich, a w szczególności ze Związku Sybiraków, wyrażających obawę utraty dotychczasowych przywilejów w postaci takich świadczeń i ulg jak nieodpłatne nabywanie leków.
Obawa ta wydaje się o tyle uzasadniona, że ostatnia zmiana ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin - Dziennik Ustaw nr 9, poz. 87 i nr 181 poz. 1515 z 2002 r. - dokonując w tak zwanym ustawowym słowniczku rozróżnienia, z pozoru nieistotnego, między kombatantami oraz osobami będącymi ofiarami represji woj
ennych i okresu powojennego a inwalidami wojennymi, pozbawia więźniów lagrów i innych miejsc odosobnienia oraz pracy przymusowej w ZSRR okresu stalinowskiego, zwanych potocznie sybirakami, tych uprawnień, które gwarantował im dotychczasowy status prawny.Ten stan rzeczy jest ze wszech miar krzywdzący i wymaga niezwłocznego cofnięcia wspomnianych ograniczeń. Nie ulega bowiem najmniejszej wątpliwości, że stworzenie barier finansowych przy zakupie leków oraz dalsze ograniczanie świadczeń w naturze czyni tragiczną sytuację życiową sybiraków, którzy z uwagi na wiek i stan zdrowia nie są w stanie podjąć żadnej pracy zarobkowej rekompensującej spadek dochodów.
Jeżeli się przy tym zważy, jak znaczna jest śmiertelność w tej grupie wiekowej, to nieodparcie nasuwa się mniemanie, powszechne w odczuciu społecznym, że jest to rozwiązanie, dzięki któremu rząd, poprzez zaniechanie troski o tę część społeczeństwa, zamierza poczynić oszczędności nieadekwatne do poczucia krzywdy tej grupy ludzi, zasługujących na szacunek za ciężki los, jaki był ich udziałem w gułagach pod kręgiem polarnym. Dziękuję.