Projekt ten wpłynął do Sejmu 30 maja 2003 r., druk nr 1670. Do prac nad projektem zostali wyznaczeni przedstawiciele Komisji Ustawodawczej. 10 czerwca 2003 r. odbyło się pierwsze czytanie w Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. 11 września 2003 r. do Sejmu wpłynęło stanowisko rządu w tej sprawie.

Trzeba jednocześnie zważyć na fakt, że wśród osób, które złożyły wymaganą dokumentację dotyczącą doznanych represji, około sześćdziesięciu tysięcy było deportowanych jako dzieci do lat dwunastu do pracy w III Rzeszy i ZSRR, około stu tysięcy zatrudniono jako dzieci do lat szesnastu w miejscu zamieszkania w niemieckich gospodarstwach rolnych - dotyczy to Wielkopolski, Pomorza i terenów Reichu - oraz około dziesięciu tysięcy zatrudniono, też jako dzieci do lat szesnastu, w miejscu zamieszkania w przemyśle ciężkim i zbrojeniowym. Zatem, po uwzględnieniu śmiertelności małoletnich ofiar wojny, należy odliczyć 30% zmarłych w latach 2002-2003. co stanowi czterdzieści jeden tysięcy osób. Oznacza to, że jeśli ustawa wejdzie w życie od 1 lipca 2004 r., koszt jej realizacji dla jednej osoby wyniesie 135 zł w skali miesiąca. Łączny koszt świadczeń dla dziewięćdziesięciu sześciu tysięcy odbiorców wyniesie rocznie 155 milionów zł.