Z rozmów z zainteresowanymi oraz z materiałów archiwalnych, wymienionych między innymi w obszernym opracowaniu profesora Stanisława Sierpowskiego pod tytułem "Dzieje Ziemi Gostyńskiej" wydanym w 1979 r. przez Wydawnictwo Naukowe UAM w Poznaniu, wynika, że od 24 listopada 1939 r. prowadzona była akcja wysiedlania Polaków z powiatu gostyńskiego. Przez kilka dni setki ludzi według przygotowanych przez okupanta list - rodzin powstańców wielkopolskich, nauczycieli, działaczy społecznych, ziemian, zamożniejszych mieszczan i rolników - zwożono do punktu zbornego, czyli obozu przejściowego, który utworzono w obiektach klasztornych księży filipinów koło Gostynia. Po kilkudniowym pobycie tam tych ludzi wywożono w towarowych wagonach do Generalnej Guberni, gdzie zmuszani byli do pracy aż do końca II wojny światowej.

Osoby poszkodowane, z których część figuruje w spisach Archiwum Państwowego w Łodzi, a część otrzymuje odpowiedź, że w tych niekompletnych spisach nie figuruje, otrzymują z urzędu do spraw kombatantów negatywne odpowiedzi na wnioski o przyznanie uprawnień kombatanckich. Odpowiedzi te odwołują się do wykazu jednolitego obozów z 18 marca 1993 r., w którym wymieniono jedynie dziesięć obozów dla wysiedlanych, podlegających niemieckim centralom wysiedleńczym. Późniejsze rozporządzenie z 29 września 2001 r. poszerzyło tę listę o dwa dodatkowe obozy: w Gnieźnie i Młyniewie. Nadal jednak brak w tym wykazie obozu przejściowego w Gostyniu, którego istnienie jest potwierdzone przez historyków i który wymienia Archiwum Państwowe w Łodzi w wystawianych potwierdzeniach, otrzymywanych przez osoby figurujące w wykazach.

Zwracam się z uprzejmą prośbą o obiektywne i ostateczne rozstrzygnięcie tej bolesnej dla moich wyborców sprawy i uwzględnienie w kolejnej nowelizacji wykazu obozów przesiedleńczych także obozu zorganizowanego w obiektach klasztoru księży filipinów na tak zwanej świętej górze pod Gostyniem w województwie wielkopolskim.

Zbigniew Kulak