Minister Skarbu Państwa przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Zbigniewa Kulaka, złożone na 3. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 3):
Warszawa, 2001.12.11
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
P
Szanowny Panie Marszałku,
W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka z dnia 21.11.2001 r. wraz z przekazanym oświadczeniem Senatora Pana Zbigniewa Kulaka skierowanym do Ministra Skarbu Państwa, dotyczącego rozpoczęcia procesu prywatyzacji Fabryki Urządzeń Technicznych "AGRARIA" S.A. z siedzibą w Gostyniu, przedstawiam poniżej informację w przedmiotowej sprawie.
FUT "AGRAFIA" jest jednoosobową Spółką Skarbu Państwa, produkującą maszyny rolnicze i aparaty do wylęgu drobiu. Przekształcenie przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną nastąpiło w dniu 3.06.1996 r. Od dnia 29 grudnia 2000 r. Spółka funkcjonuje w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Załamanie się rynku drobiarskiego spowodowało ograniczenie produkcji aparatów wylęgowych
i zmniejszenie wartości usług remontowych tego sprzętu. Sytuacja ekonomiczno-finansowa Spółki jest bardzo trudna. Działalność gospodarcza generuje straty.Od 1998 r. trwa postępowanie reprywatyzacyjne w Ministerstwie Środowiska i Naczelnym Sądzie Administracyjnym o uznanie za nieważną decyzji nacjonalizacyjnej. Roszczenia spadkobierców byłych właścicieli dotyczą ponad 70% powierzchni nieruchomości spółki, przy czym podział przedmiotowej nieruchomości nie jest możliwy, ze względu na obecną zabudowę.
Program restrukturyzacji Spółki zakładał między innymi zbycie składników majątku nie związanych z podstawową działalnością statutową Fabryki, co miało spowodować obniżenie poziomu kosztów działalności, a także pozyskanie środków finansowych na prowadzenie dalszej działalności oraz częściowo spłatę zobowiązań. Podjęcie tych działań uniemożliwiła decyzja Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, z dnia 9 kwietnia 1998 r., stwierdzająca nieważność orzeczenia Nr 27 z dnia 20 kwietnia 1950 r. o przejęciu przedsiębiorstwa na własność Państwa w części dotyczącej przedsiębiorstwa: "Tartak i Stolarnia Z. Grzymisławski - Gostyń oraz orzeczenia Ministra Leśnictwa z dnia 22 marca 1952 r. w sprawie zatwierdzenia protokołu zdawczo-odbiorczego ww. przedsiębiorstwa. Podejmowane przez Zarząd działania na rzecz wspólnego ustalenia ze spadkobiercami strategii dysponowania nieruchomościami nie przyniosły rezultatów. Prowadzone postępowanie administracyjne zakończone zostało wydaniem decyzji stwierdzającej nieważność decyzji orzekającej o wywłaszczeniu bądź przejęciu części nieruchomości - stanowiącej obecnie własność Spółki - na własność Skarbu Państwa. Decyzja reprywatyzacyjna jest obecnie po raz drugi przedmiotem skargi wniesionej do NSA. Spółka podjęła działania, których efektem jest zaskarżenie decyzji przez Prokuraturę Krajową do NSA, ale czas postępowania i termin ostatecznego rozstrzygnięcia są trudne do przewidzenia.
Ww. decyzja stała się ostateczna w administracyjnym toku instancji. Stwierdzenie nieważności decyzji jest aktem deklaratoryjnym, działającym z mocą wsteczną od daty wydania decyzji kasacyjnej, co oznacza, że przywrócony zostaje stan prawny poprzedzający wydanie decyzji, którą uznano następnie za nieważną. Uchylane są w ten sposób wszystkie skutki prawne, jakie mogły powstać od daty jej ogłoszenia lub doręczenia.
W aktualnym stanie prawnym Spółka utraciła możliwość rozporządzania częścią majątku objętego decyzją reprywatyzacyjną. Nie jest zatem możliwe prowadzenie procesu prywatyzacji Spółki, zarówno w trybie publicznym jak i w trybie art. 33 ust. 3 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Nawet w przypadku wstrzymania wykonania decyzji reprywatyzacyjnej przez Sąd, podejmowanie procesu prywatyzacyjnego jest niecelowe, ze względu na ryzyko utraty części majątku przez Spółkę i związane z tym ewentualne roszczenia odszkodowawcze ze strony potencjalnego inwestora. W związku z powyższym, jedynym sposobem na dokapitalizowanie Spółki może być podwyższenie jej kapitału zakładowego, który zostałby objęty przez ewentualnego inwestora strategicznego.
W najbliższym czasie przewidywane jest podjęcie przez Zgromadzenie Wspólników uchwały o obniżeniu kapitału zakładowego Spółki (o wysokość poniesionych strat z lat ubiegłych) z równoczesnym podwyższeniem kapitału zakładowego. Jednakże obniżenie kapitału zakładowego Spółki będzie możliwe tylko w przypadku równoczesnej realizacji podwyższenia kapitału zakładowego - co wymaga jak najszybszego pozyskania przez Zarząd inwestora lub inwestorów zainteresowanych objęciem udziałów w podwyższonym kapitale. Decyzja reprywatyzacyjna powoduje, że szanse na sukces tej operacji są ograniczone. Nawiązywane dotychczas przez Zarząd Spółki kontakty z potencjalnymi inwestorami kończyły się po uzyskaniu przez nich informacji o skomplikowanej sytuacji własnościowej. Z powodu braku inwestorów nie została wykonana uchwała Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy w sprawie podwyższenia kapitału akcyjnego Spółki z dnia 24.06.1999 r. Z przekazanej przez Zarząd Spółki informacji w dniu 28.11.2001 r. wynika, iż nie wpłynął żaden wniosek od inwestora zainteresowanego objęciem nowych udziałów Spółki. Duńska firma "HARDI", która wcześniej wyrażała chęć zakupu fabryki, po otrzymaniu informacji o braku możliwości prowadzenia procesu prywatyzacji z uwagi na roszczenia reprywatyzacyjne, odstąpiła od dalszych rozmów.
Wobec braku możliwości rozporządzania majątkiem, Spółka pozbawiona jest nie tylko możliwości restrukturyzacji, prywatyzacji i szans pozyskania kapitału ze strony jakiegokolwiek inwestora ale również nie jest możliwe skuteczne przeprowadzenie procesu likwidacji lub upadłości Spółki, z uwagi na brak wystarczającego majątku (masy upadłościowej) umożliwiającego pokrycie kosztów postępowania .
Dopiero definitywne rozstrzygnięcie kwestii własności majątku Spółki przez NSA umożliwi podjęcie decyzji dotyczących działalności Spółki.
Z wyrazami szacunku
Wiesław Kaczmarek