Warszawa, dnia 23.12.2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W wyniku negocjacji przedstawiciele LNM Holdings N.V. oraz pracowników Spółki uzgodnili wiele istotnych elementów pakietu socjalnego, lecz do dnia podpisania umowy sprzedaży akcji "PHS" S.A. nie osiągnęli pełnego porozumienia.

Kupujący zobowiązał się do wykonania swoich zobowiązań dotyczących spraw pracowniczych na warunkach nie gorszych niż te, które zostały określone w propozycji pakietu socjalnego przedstawionej przez LNM Holdings N.V. w dniu 17 października 2003 r Powyższa propozycja została załączona do prywatyzacyjnej. Jednocześnie strony zadeklarowały gotowość do kontynuowania rozmów dotyczących pakietu socjalnego.

Ustawa z dnia 20 sierpnia 1996 r o komercjalizacji i prywatyzacji nie stanowi zasad prowadzenia negocjacji dotyczących pakietu socjalnego w prywatyzowanych spółkach, a tym samym nie reguluje sposobu reprezentacji stron uczestniczących w rozmowach. Kwestia określenia sposobu reprezentacji pracowników "PHS" S.A. w rozmowach z potencjalnym inwestorem oraz strategii prowadzenia negocjacji jest suwerenną decyzją pracowników Spółki.

Rozpoczęty proces budowy koncernu węglowo-koksowego ma na celu stworzenie silnej zarówno kapitałowo, jak i produktowo grupy, mogącej podjąć konkurencję w warunkach determinowanych przez rozwiązania wspólnotowe (UE). Obecnie mamy do czynienia z sytuacją, w której działalność spółki surowcowej (kopalni) polega jedynie na wydobyciu, a następnie sprzedaży nieprzetworzonego węgla. Odbiorcy (koksownie) posiadają produkt przetworzony, na który istnieje popyt w niemal całej Europie. Udział różnych spółek w "łańcuchu" produkcji i sprzedaży koksu powoduje wzrost ceny końcowej, a także różną politykę cenową, marketingową itd. Ponadto należy zauważyć, że koksownie pozostają (w dużej mierze nie ze swojej winy) w trudnej sytuacji finansowej, co powoduje konieczność wdrożenia nietypowych rozwiązań, mających na celu uratowanie tych jednostek przed upadłością bądź likwidacją.

Dlatego też opracowany został program tworzenia koncernu węglowo-koksowego, którego pierwszym etapem jest prywatyzacja Zakładów Koksowniczych "Przyjaźń". Etap ten powinien być zakończony na początku roku 2004, a jego finalizacją będzie konwersja wierzytelności na kapitał nowopowstałej spółki. Jednocześnie planuje się, iż połączone zostaną koksownie wchodzące w skład Polskich Hut Stali S.A., tj. Zakłady Koksownicze "Zdzieszowice" Sp. z o.o. oraz koksownia Huty im. T. Sendzimira. Zakończenie tych dwóch etapów pozwoli na przystąpienie do ostatecznej konsolidacji producentów koksu produkujących na bazie węgla dostarczanego przez Jastrzębską Spółkę Węglową S.A. Efektem tych działań powinno być wyeliminowanie różnych polityk cenowych, logistycznych, praktyk rynkowych i zastosowanie zasad jednolitych dla wszystkich podmiotów. Oczekiwany jest także efekt synergii w sferze kosztowej. Dodatkowo możliwe będzie ograniczenie działań, które w oczywisty sposób podrażają końcową cenę produktu PHS S.A. Koks mógłby bowiem być dostarczany do Huty Katowice z Zakładów Koksowniczych "Przyjaźń" w sposób bezpośredni, nie zaś tak jak to ma miejsce obecnie przywożony z odległych Zakładów Koksowniczych "Zdzieszowice" Sp. z o.o., które mogłyby przyjąć funkcję eksportera, sprawowaną obecnie przez ZK "Przyjaźń".

W związku z faktem, iż realizowana jest końcowa faza pierwszego etapu budowania koncernu, nie można precyzyjnie określić daty jego utworzenia w postaci przedstawionej powyżej. Będzie to na pewno proces długotrwały i wymagający akceptacji inwestora strategicznego w Polskich Hutach Stali S.A. Wydaje się jednak, iż zaproponowane rozwiązania są na tyle klarowne i wynikające z faktycznych potrzeb i wymagań rynku, że opłacalność całego projektu będzie argumentem najistotniejszym.

Z wyrazami szacunku

Kazimierz Jaszczyk