W interesie wszystkich Polaków powinna leżeć troska o rodzimy przemysł i produkcję. ZPS w Pionkach produkuje nitroceluluzę, proch strzelniczy, materiały napędowe (miotające) do rakiet i materiały wybuchowe przeznaczone dla wojska, policji i innych służb, do wytwarzania produktów militarnych oraz, dla zaspokojenia potrzeb społecznych, do produkcji pokrewnych chemicznych produktów "cywilnych": lakierów, klejów, półfabrykatów chemicznych oraz produktów dla celów leczniczych, np. nitrogliceryny itp.

Nadrzędnym celem jest stworzenie niezbędnych uwarunkowań do odnowy i aktywizacji zakładu w Pionkach, adekwatnych do potrzeb obronności i gospodarki kraju oraz oczekiwań społecznych. Wobec podjęcia błędnych decyzji, dotyczących restrukturyzacji potencjału produkcyjnego PRONIT Spółka Skarbu Państwa, polegających na ogłoszeniu upadłości prawnej i powołaniu ZPS Spółka Skarbu Państwa, do dalszej niezbędnej produkcji strategicznej konieczne stało się ustanowienie poprawnego współdziałania na linii syndyk PRONIT - ZPS Spółka Skarbu Państwa.

Planowany przez syndyka Zakładów Tworzyw Sztucznych PRONIT, będących w upadłości, oraz przez zarząd ZPS podział byłych ZTS PRONIT oraz sprzedaż w częściach budzi głęboki sprzeciw, gdyż wartość tego przedsiębiorstwa tkwi między innymi w jego całościowym terenie i infrastrukturze, w jaką został on celowo wyposażony. Cząstkowa wyprzedaż tej infrastruktury może być dokonana jedynie po cenie powierzchni gruntu. Instalacje i uzbrojenie terenu są niesprzedawalne nawet za cenę złomu. ZTS PRONIT zostały stworzone po to, aby wytwarzać: nitrocelulozę, nitroglicerynę, prochy nitrocelulozowe, prochy nitroglicerynowe i dla produkcji tych wyrobów - o specjalnych wymaganiach - posiadają instalacje. Sposób rozmieszczenia wymienionych instalacji produkcyjnych w terenie uwzględnia strefy niebezpieczne związane z tymi technologiami, jak również usytuowanie niezbędnych do produkcji mediów technicznych. Wprowadzenie nowych firm o produkcjach niemających nic wspólnego z produkcją materiałów wysokoenergetycznych praktycznie uniemożliwia przywrócenie w Pionkach produkcji prochów i komponentów. Istniejąca infrastruktura zakładu (600 h ze wszystkimi mediami technicznymi) - w tym wydziału nitrocelulozy - jest szczególnie korzystna dla produkcji materiałów wysokoenergetycznych i jedyna tego rodzaju w Europie. Są to tereny odpowiednie dla technologii wynikających z offsetu oraz propozycji dla NATO (utylizacja i regeneracja materiałów wybuchowych oraz paliw rakietowych). Jej wykorzystanie spowoduje minimalizację nakładów na modernizację instalacji do produkcji nitrocelulozy. Odtworzenie infrastruktury terenu wydziału nitrocelulozy w innym miejscu to wydatek przekraczający sumę rzędu 100 milionów zł. Pozostawienie produkcji nitrocelulozy na tym terenie jest jedynym technicznie i ekonomicznie uzasadnionym rozwiązaniem.

ZTS PRONIT (w upadłości) w Pionkach to od 1922 r. jedyny w Polsce producent nitrocelulozy, prochów, paliw rakietowych oraz pochodnych na rynek cywilny. Na skutek błędnej decyzji poprzedniego rządu poddany on został restrukturyzacji gospodarczej poprzez upadłość prawną. Doprowadziło to do zaprzestania produkcji - po raz pierwszy od osiemdziesięciu lat - oraz likwidacji produkcji cywilnych, buforowych dla produkcji specjalnej, co powoduje utratę pełnej obronności kraju i oddaje zagranicznym producentom cały rynek cywilnej NC w Polsce. Jak widać z bardzo pobieżnego przedstawienia informacji, decyzja o postępowaniu upadłościowym ZTS PRONIT powinna być opiniowana z uwzględnieniem merytorycznych argumentów właściwych nie tylko dla prostej transakcji sprzedaży, ale przede wszystkim z uwzględnieniem interesu i obronności państwa.

Należy podkreślić, jaki urząd czy ministerstwo jest odpowiedzialne w rządzie za potencjał przemysłowy PRONIT i ZPS. Agencja Rozwoju Przemysłu jest tu tylko organem zarządzającym, a niezbędny jest nadzór właścicielski. Konieczne jest natychmiastowe uwłaszczenie nowopowstałej Spółki Skarbu Państwa ZPS w potencjał produkcyjny należący do syndyka upadłego PRONIT. Niezbędne jest również natychmiastowe podjęcie decyzji o modernizacji wydziału nitrocelulozy, jako podstawowego dla całej produkcji specjalnej ZPS i najważniejszego dla obronności państwa. Podstawowym produktem wyjściowym do wytwarzania materiałów wysokoenergetycznych jest nitroceluloza. Jej produkcja, uzasadniona potrzebami wojska w czasie pokoju i dzisiejszymi możliwościami budżetu, jest obecnie na minimalnym poziomie.

Ze względu na zniszczenie, w drodze upadłości, całej produkcji chemicznej cywilnej, tak zwanej buforowej, należy natychmiast podjąć odbudowę, gdyż: na świecie, w czasie pokoju 8,12% nitrocelulozy wykorzystuje wojsko, zaś pozostała większość idzie na rynek cywilny, produkcja chemiczna wymaga ciągłości procesu - zamówienia wojskowe są realizowane w ciągu 2-4 miesięcy; konieczne jest utrzymanie wysoko specjalistycznej, jedynej w kraju, kadry technicznej.

Należy wspierać rodzimy przemysł i polską gospodarkę, która stanowi nasze źródło utrzymania. Racją istnienia przemysłu materiałów wysokoenergetycznych jest własne, niezależne od obcych, utrzymanie w gotowości obronnego potencjału kraju. By zmniejszyć koszty tego utrzymania zakłady produkujące materiały wysokoenergetyczne muszą rozwijać - w wyważonym i uzasadnionym ekonomicznie stosunku - pokrewną produkcję cywilną. Szybkie rozwiązanie tego problemu jest nie tylko ze wszech miar konieczne, ale też w pełni uzasadnione, wpłynie bowiem stymulująco na ożywienie gospodarcze południowego regionu mazowieckiego dotkniętego znacznym bezrobociem.

Stowarzyszenie Społeczne na Rzecz Rozwoju Pionek stawia problem odnowy, aktywizacji i modernizacji Zakładów Produkcji Specjalnej, czyli byłych zakładów PRONIT, jako swoje priorytetowe zadanie społeczne i będzie konsekwentnie służyć zakładom i administracji państwowej swoim potencjałem intelektualnym w działaniu na rzecz ożywienia gospodarczego byłej Państwowej Wytwórni Prochu w Pionkach. Roczny koszt bezczynności zakładu wynosi ponad połowę tego, co jest potrzebne do najnowocześniejszej, całkowitej modernizację produkcji NC siłami własnymi. Racja istnienia przemysłu materiałów wysokoenergetycznych jest oczywista. Ekonomiczność produkcji podnosi pokrewna technologicznie produkcja "buforowa" dla celów cywilnych. Stowarzyszenie widzi taką możliwość nie tylko w produkcji tradycyjnego asortymentu lakierniczego i tworzyw sztucznych, ale również - na podstawie technologii opracowanych przez polskich naukowców - np. w produkcji metodą rozpuszczalnikową, ekologiczną włókna z regenerowanej celulozy, którego w kraju mamy niedobór ze względu na likwidację produkcji włókna wiskozowego w zakładach: Celwiskoza w Jeleniej Górze, Wistom w Tomaszowie Mazowieckim czy Wiskord w Szczecinie. Istnieje więc ewidentna możliwość zmniejszenia bezpośrednich kosztów wytwarzania NC, co czyniłoby ją najbardziej konkurencyjną na świecie.

Uprzejmie prosimy o wnikliwe zapoznanie się ze sprawą i o ustosunkowanie się do tak ważnego dla nas wszystkich zagadnienia.