Warszawa, dnia 25.07.2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku

Odpowiadając na wystąpienie Pana Marszałka, pismo znak: BS/DSK043-313/05 w sprawie oświadczenia złożonego przez senatora Witolda Gładkowskiego podczas 84. posiedzenia Senatu RP w dniu 1 lipca 2005 roku w sprawie uregulowań prawnych dotyczących cywilnych ofiar wojny, uprzejmie informuję:

W dyskusji, która toczyła się wokół projektu uchylenia ustawy z dnia 20 lipca 2001 roku o świadczeniu dla cywilnych ofiar wojny, przedstawiciel resortu polityki społecznej - zarówno w Sejmie, jak i w Senacie Rzeczypospolitej Polskiej - istotnie podkreślał potrzebę rozwiązania kwestii cywilnych ofiar wojny. Na posiedzeniu Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia Senatu RP w dniu 1 grudnia 2004 roku nie zobowiązał się jednak do wykonania tego zadania - jak sugeruje senator Witold Gładkowski w swoim oświadczeniu - w I kwartale 2005 roku. Natomiast niewątpliwie wskazał potrzebę pilnego kompleksowego rozwiązania problemu cywilnych ofiar wojny, zatem również:

- osób małoletnich,

- osób wysiedlonych,

- osób przymusowo zatrudnianych w miejscu zamieszkania,

a także - jak podkreślałam w udzielonej Panu Marszałkowi odpowiedzi na poprzednie zapytanie senatora Witolda Gładkowskiego w tej samej sprawie (pismo znak: DSS-III-070018-KN/05) - wielu innych osób, na których przeżycia wojny pozostawiły trwałe ślady zarówno w sensie fizycznego uszczerbku na zdrowiu, jak również nieodwracalnych ran psychicznych. Wybór i uprzywilejowanie jednej grupy osób dotkniętych dramatem wojny oznaczałby nic innego jak swoiste wartościowanie cierpienia, a do tego żaden człowiek - szczególnie 65 lat po wybuchu II wojny światowej - nie jest moralnie uprawniony.

Ponadto podkreślić pragnę, że Pan Cezary Miżejewski, Sekretarz Stanu w Ministerstwie Polityki Społecznej - w swoich wypowiedziach na etapie prac sejmowych, jak również w wystąpieniu podczas wspomnianego wyżej posiedzenia senackiej Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia - apelował o włączenie się różnych ugrupowań politycznych i środowisk społecznych do dyskusji na ten temat.

Tymczasem sprawy cywilnych ofiar wojny w roku 2005 stały się przedmiotem prac sejmowych przy okazji pracy nad senackim projektem ustawy o świadczeniu dla małoletnich ofiar wojny (druk 1670), nad poselskim projektem zmiany ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (druk 3665) oraz nad senackim projektem zmiany ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (druk 4056), ale podobnie jak poprzednio - w przypadku cywilnych ofiar wojny - projekty te zakładają uprzywilejowanie poszczególnych grup osób poszkodowanych w okresie wojny, natomiast nie rozwiązują kwestii zadośćuczynienia wszystkim cywilnym ofiarom wojny. Rada Ministrów konsekwentnie nie oceniała pozytywnie żadnego z tych projektów.

W świetle powyższego pragnę raz jeszcze podkreślić, że resort nie kwestionuje potrzeb rozwiązania problemu cywilnych ofiar wojny, natomiast opowiada się za potrzebą kompleksowego, równego traktowania wszystkich osób, które dotknięte zostały dramatem wojny. Możliwe, że w takim rozwiązaniem mogłaby być propozycja zbudowania systemu pomocy szeroko definiowanym ofiarom wojny poprzez system socjalnego wsparcia dla tej grupy obywateli.

Wydaje się jednak, że z uwagi na koniec kadencji Parlamentu, jak również na znaczne skutki finansowe tych ewentualnych rozwiązań, problem ten winien zostać podjęty przez nowy rząd wyłoniony już po wrześniowych wyborach parlamentarnych.

Z poważaniem

MINISTER

z up. Cezary Miżejewski

SEKRETARZ STANU