Oświadczenie skierowane do ministra obrony narodowej Jerzego Szmajdzińskiego

Wielce Szanowny Panie Ministrze!

W dniu 2 czerwca 2005 r. podczas osiemdziesiątego drugiego posiedzenia Senatu odbyła się debata w sprawie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin.

Podczas obrad zgłosiłem zapytanie dotyczące możliwości podjęcia nowelizacji obecnego brzmienia art. 40 ustawy, który reguluje kwestię zmniejszenia emerytury lub renty inwalidzkiej żołnierzy zawodowych w przypadku podjęcia przez nich zatrudnienia. Niestety, wówczas nie otrzymałem satysfakcjonującej odpowiedzi, dlatego zwracam się z uprzejmą prośbą o udzielenie dogłębnych wyjaśnień co do przyczyn zaistnienia oraz ewentualnej możliwości zmiany omawianego przepisu.

Nadmienię, że art. 40 ustawy jest postrzegany jako niesprawiedliwy dla emerytów i rencistów wojskowych pobierających niepełne świadczenie, czyli w wysokości mniejszej niż 75% podstawy jego wymiaru. W przypadku podjęcia zatrudnienia z mocy prawa ich świadczenie ulega odpowiedniemu zmniejszeniu. Należy zauważyć, że zasady tej nie stosuje się wobec osób uprawnionych do pełnego świadczenia. Takie uregulowanie najbardziej krzywdzi osoby stosunkowo młode, które z zasadniczej służby wojskowej odeszły w wyniku zmian reorganizacyjnych. Często zdarza się, że mają one na utrzymaniu niepracujące żony i uczące się dzieci.

Znaczenie rozpatrywanej materii podkreśla art. 71 ust. 3 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, który przy ustalaniu przeciętnego uposażenia nakazuje uwzględniać prestiż zawodu żołnierza zawodowego. Uważam, że wspomniany prestiż i specyfika zawodu powinny przyświecać wszelkim regulacjom, które dotyczą żołnierzy zawodowych.

Jeszcze raz podkreślam, że emerytura żołnierzy zawodowych nie jest nagrodą - jest świadczeniem wypracowanym w okresie trudnej, odpowiedzialnej i pełnej poświęceń służby. Z tej przyczyny dalsze istnienie obecnego brzmienia art. 40, a w konsekwencji ograniczanie świadczenia emerytalnego i renty inwalidzkiej, jest niestosowne.

Proszę o ustosunkowanie się do tego problemu i wyjaśnienie, dlaczego nie podjęto próby zmiany tego przepisu w sposób, który wszystkim świadczeniobiorcom zapewniałby równe prawo do dalszego zatrudnienia.

Z wyrazami szacunku
Witold Gładkowski
Senator RP