W ostatnim kwartale w czasie dyżurów parlamentarnych otrzymuję sygnały od ludzi szczególnie doświadczonych przez los. Mówią one o braku przepisów prawnych otwierających możliwość udzielenia im efektywnego wsparcia przez lokalne samorządy powiatowe i gminne.

Jako przykład podam ostatni przypadek pogorzelców ze wsi Różany w gminie Bobolice w powiecie koszalińskim. W ocenie samorządów, z ich strony udzielono wszelkiej możliwej pomocy. Między innymi przydzielono lokale zastępcze, pomimo że brakuje podstaw prawnych. Pogorzelcy jednak oceniają gminne wsparcie jako niewystarczające. Uważają, że lokale zastępcze nie nadają się do zamieszkania przez dzieci oraz że bez profesjonalnego i rzeczowego wsparcia z zewnątrz nie są w stanie sami odbudować spalonego domu. Starosta koszaliński zapewnia, że pomimo szczerych chęci jego i samorządu gminnego z Bobolic obecnie obowiązujące uregulowania systemowe nie dają szans na udzielenie skutecznej pomocy.

W Polsce nie ma masowych zdarzeń losowych, na skutek których rodziny tracą cały swój dobytek. Nie mam tu na uwadze kataklizmów typu powodzi. Państwo i samorządy stać jest na udzielenie w takich przypadkach, w gruncie rzeczy incydentalnych, wsparcia w wysokości zbliżonej do poniesionych strat, zaś normą powinno być zapewnienie podstawowych standardów egzystencji. W rzeczywistości rzadko się zdarza, żeby zakres pomocy dorównywał rozmiarom ludzkiego dramatu. Niedopuszczalne są sytuacje, w których poszkodowany byłby osamotniony w usuwaniu skutków swojej tragedii.

Proszę o odpowiedź: czy w przypadku wystąpienia wspomnianych zdarzeń losowych faktycznie nie istnieją instrumenty prawne, które upoważniają samorządy do przyznania skutecznego wsparcia poszkodowanym? Jeżeli nie, to czy zasadnym byłoby - ponieważ nie wszystkich stać na ubezpieczenie - podjęcie przez rząd inicjatywy ustawodawczej w zakresie ustalenia trybu i metod udzielania przedmiotowej pomocy w takich szczególnych przypadkach?