Znowelizowana ustawa o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych z 1 grudnia 1994 r., ogłoszona w DzU nr 102 poz. 651 z późniejszymi zmianami, określa między innymi zasady przyznawania zasiłków rodzinnych. Według tej ustawy zasiłek rodzinny przysługuje, jeśli przeciętny miesięczny dochód na osobę w rodzinie uprawnionego, uzyskany w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, nie przekracza kwoty odpowiadającej 50% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego przez prezesa GUS dla celów emerytalnych za ten sam rok kalendarzowy. Obecnie dla rodzin, które w roku 2001 nie osiągnęły dochodów netto, jest to 548 zł na jedną osobę. W przypadku osób samotnych górna granica netto dochodu wynosi 612 zł.

Okazuje się jednak, że w przypadku tak sformułowanej ustawy wielu byłych pracowników, szczególnie tych, którzy przeszli na zasiłek i świadczenia przedemerytalne na podstawie tej ustawy, nie kwalifikuje się do otrzymania zasiłków rodzinnych. Odchodząc na świadczenia przedemerytalne, otrzymali oni również trzymiesięczne odprawy, co w konsekwencji spowodowało, że ich dochody przekroczyły 548 zł na jednego członka rodziny lub, w przypadku osób samotnych, 612 zł. Obecnie sytuacja materialna tych ludzi jest nieporównywalnie gorsza niż w roku 2001.

W przypadku powiatu szczecineckiego w województwie zachodniopomorskim, gdzie stopa bezrobocia wynosi 35%, do 1 czerwca odmówiono przyznania zasiłków dla dwudziestu rodzin.

Z szacunkiem pozdrawiam