W trakcie spotkań i kontaktów z wyborcami oraz w ramach pełnionych przeze mnie dyżurów parlamentarnych często zgłaszają się osoby zaniepokojone i zbulwersowane brakiem stosownych rozwiązań legislacyjnych oraz brakiem zainteresowania państwa uregulowaniem do końca procedur związanych z przekazywaniem nieruchomości w zamian za mienie zabużańskie. Według nich umożliwienie im składania wniosków i uzyskiwania urzędowo potwierdzonych zaświadczeń o mieniu pozostawionym za granicą nie jest nawet rozwiązaniem połowicznym, ponieważ brakuje mienia, które stanowiłoby prawną rekompensatę za mienie zabużańskie.

W starostwie powiatowym w Szczecinku, na przykład jest zarejestrowanych aż pięćset sześćdziesiąt osób, które nie otrzymały żadnego ekwiwalentu, podczas gdy ogólna wartość roszczeń w stosunku do skarbu państwa po waloryzacji wynosi na dziś około 170 milionów zł. W latach 1990-1998 na poczet rekompensat mienia zabużańskiego zostało w Szczecinku zbyte mienie skarbu państwa o wartości około 11 milionów zł, głównie z lokali i nieruchomości przejętych po jednostkach Armii Radzieckiej w Szczecinku i Bornem Sulinowie. Od 1994 r. nastąpił całkowity zastój w regulowaniu rekompensat za mienie zabużańskie. Problem polega na tym, że skarb państwa nie ma mienia na ten cel.

Rozwiązaniem mogłoby być przekazanie do skarbu państwa, z zastrzeżeniem na ten cel, nieruchomości położonych w Szczecinku i powiecie szczecineckim, a stanowiących własność Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Są to najczęściej nieruchomości, które nie znajdują nabywców w normalnym trybie sprzedaży lub wydzierżawiania, od wielu lat stoją opuszczone i, niszczejąc, stopniowo ulegają stałej degradacji. W tej sytuacji za kilka lat tych nieruchomości nie będzie można ani sprzedać, ani zagospodarować w jakikolwiek sposób.