Uprzejmie informuję, iż łączą mnie bliskie więzi współpracy z kilkoma uczelniami chińskimi i rosyjskimi. Niektóre z tych kontaktów owocują poważnymi wynikami naukowymi i serdecznymi przyjaźniami. W miarę posiadanych środków dość często odwiedzamy się nawzajem. Odnoszę jednak wrażenie, jakby niektóre polskie konsulaty chciały przeszkadzać w tego rodzaju kontaktach.

Przykład pierwszy. Od dłuższego czasu trwa korespondencja między mną a dziekanem Wydziału Zasobów Mineralnych i Energetycznych (College of Mineral and Energy Resources) Chińskiego Uniwersytetu Górnictwa i Technologii (China University of Mining and Technology) w Xuzhou (Jiangsu Province), profesorem Cai Qingxiang, w sprawie jego wizyty oraz jego kolegi w Polsce. Co rusz posyłam w tej sprawie nowe wersje zaproszenia i ciągle coś konsulatowi polskiemu w Szanghaju nie odpowiada. W ostatnim zaproszeniu chodziło o dwu-, trzytygodniową wizytę w okresie września i października bieżącego roku. Z uwagi na pewne uwarunkowania pobyt delegacji chińskiej w Polsce miał objąć również kilka dni w listopadzie. W tej sytuacji konsulat zażądał ode mnie nowego zaproszenia. I tak ciuciubabka z zaproszeniami wciąż trwa i trwa.

Przykład drugi, który określam mianem skandalu. Otóż we wrześniu w 2000 r. organizowałem w Krakowie dużą międzynarodową imprezę naukową pod nazwą Międzynarodowy Kongres Miernictwa Górniczego. Dwóch zaprzyjaźnionych profesorów z Uralskiej Państwowej Akademii Górniczo-Geologicznej w Jekaterynburgu nie mogło uczestniczyć w kongresie ani w pierwszym, ani w ostatnim dniu obrad, ponieważ polski konsulat, chyba w Jekaterynburgu, wydał im wizę dokładnie na czas trwania kongresu. Mogli więc oni przekroczyć granicę Polski dopiero w dniu rozpoczęcia kongresu, a musieli opuścić nasz kraj już w dniu jego zakończenia.