Szanowny Panie Premierze!

Po upływie stosunkowo długiego okresu przemian w gospodarce, polegających między innymi na prywatyzacji znacznej części przedsiębiorstw i jednostek państwowych, nastąpiło znaczne ograniczenie zakresu oraz potencjału sektora państwowego. W konsekwencji spowodowało to również ograniczenie zakresu działania ministra skarbu państwa. Na przestrzeni ostatnich lat w zdecydowany sposób zmniejszyły się: wartość majątku Skarbu Państwa, liczba i wielkość jego udziałów w spółkach, a także liczba jednostek organizacyjnych, w których posiada on swoje udziały, w tym udziały większościowe.

Wydaje się przy tym, że niektóre z funkcji, przypisanych Skarbowi Państwa ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa ze zmianami, takie na przykład jak przygotowywanie i przekazywanie Radzie Ministrów oraz Sejmowi corocznych sprawozdań o stanie mienia Skarbu Państwa, przygotowywanie i przedkładanie Radzie Ministrów rocznych kierunków prywatyzacji, mogą z powodzeniem realizować inne ministerstwa, chociażby Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej.

Także inne przypisane tą ustawą funkcje - polegające na: wykonywaniu, wynikających z praw majątkowych Skarbu Państwa, a w szczególności z posiadania akcji i udziałów, uprawnień w stosunku do mienia pozostałego po likwidacji państwowej jednostki organizacyjnej; na składaniu w imieniu Skarbu Państwa oświadczenia woli o utworzeniu spółki; na wykonywaniu uprawnień, wynikających z praw majątkowych Skarbu Państwa, przez jednostki organizacyjne oraz inne organy administracji państwowej; na sprawowaniu kontroli oraz ogólnego nadzoru nad prywatyzacją - powinny być przekazane do urzędu ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej. Należy przy tym podkreślić, że urząd ten od dłuższego czasu sprawuje nadzór właścicielski nad grupą spółek o szczególnym znaczeniu dla gospodarki. A niektóre inne funkcje, odnoszące się do jednostek nadzorowanych przez innych ministrów, powinny być przekazane do realizacji przez tych ministrów. Sprawy zbiorczej ewidencji mienia Skarbu Państwa najkorzystniej byłoby przypisać resortowi finansów, który jest wyspecjalizowany i w kontroli danych bilansowych, i sposobie zbiorczego prowadzenia ewidencji tych danych.

Zmiany te przyczyniłyby się niewątpliwie do bardziej kompleksowego prowadzenia polityki gospodarczej; do przyspieszenia opracowań projektów restrukturyzacyjnych ważnych sektorów i branż gospodarki w połączeniu z prywatyzacją, a także skuteczniejszego ich wdrażania; do eliminacji przeciągających się licznych uzgodnień i zbędnego przesyłania z ulicy na ulicę strumienia korespondencji między tymi dwoma urzędami; do stworzenia bardziej sprzyjających warunków współpracy między podstawowymi jednostkami gospodarki, w których Skarb Państwa posiada akcje lub udziały, z jednostkami naukowo-badawczymi nadzorowanymi przez ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej. To zwłaszcza mogłoby zaowocować przyspieszeniem procesu restrukturyzacji wielu jednostek badawczo-rozwojowych, które wyrażają niechęć do przekształcania się w inne formy organizacyjno-własnościowe, na przykład spółki kapitałowe, z uwagi na związane z tym jednoczesne przejście pod nadzór ministra skarbu państwa.

Mogłyby też doprowadzić do dokonania inwentaryzacji i racjonalnego zagospodarowania między innymi rozproszonych mniejszościowych udziałów Skarbu Państwa w dużej liczbie spółek, z których nie uzyskuje się wymiernych efektów, a ponosi duże koszty z tytułu ich administrowania - w tym mieszczą się również utrzymywane pięcioprocentowe resztówki na pokrycie kosztów tak zwanej reprywatyzacji - a także do bardziej racjonalnego wykorzystania pracowników tych urzędów i delegatur Ministerstwa Skarbu Państwa.