Oświadczenie skierowane do wiceprezes Rady Ministrów, minister polityki społecznej Izabeli Jarugi-Nowackiej

Kierując się poczuciem odpowiedzialności za los tysięcy osób niepełnosprawnych zagrożonych dalszymi zwolnieniami zarówno na otwartym rynku pracy, jak i na chronionym rynku pracy, proszę Panią Minister o powstrzymanie panującego chaosu prawnego, jaki wytworzył się w ostatnim czasie w tym jakże bardzo wrażliwym obszarze.

Prawie siedem tysięcy podmiotów otwartego i chronionego rynku pracy zdecydowanie negatywnie ocenia obecnie obowiązujące rozwiązania prawne związane z rozliczaniem się z otrzymywanej pomocy publicznej.

Alarmujące są również wystąpienia i oświadczenia wszystkich organizacji środowiskowych związanych z zatrudnieniem i rehabilitacją zawodową i społeczną osób niepełnosprawnych. Dotyczą one w szczególności następujących kwestii.

Po pierwsze, nierealizowania od momentu wstąpienia Polski do Unii Europejskiej programu związanego z udzielaną pomocą publiczną dla pracodawców osób niepełnosprawnych, co uniemożliwia też pełne korzystanie z pomocy publicznej obowiązującej w Unii Europejskiej.

Po drugie, przedstawiony rządowy projekt ustawy o wspieraniu zatrudnienia oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych stwarza poważne zagrożenia dla utrzymania zatrudnienia osób niepełnosprawnych na obecnym poziomie. Oparty jest on na nieczytelnych i nierealnych założeniach i ma charakter czysto fiskalny.

Po trzecie, po raz kolejny już w trakcie opracowywania nowych rozwiązań prawnych dotyczących osób niepełnosprawnych pomija się organizacje środowiskowe oraz, nie wiem dlaczego, nie uwzględnia się opinii zgłaszanych przez Krajową Radę Konsultacyjną do spraw Osób Niepełnosprawnych, chociaż jest ona organem doradczym Pełnomocnika Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych.

Dokonawszy analizy zatrudnienia osób niepełnosprawnych od 2000 r., zauważa się systematyczny spadek liczby zakładów pracy chronionej, tym samym spada również liczba zatrudnionych tam niepełnosprawnych - o około trzydzieści sześć tysięcy.

Problem niepełnosprawności to nie tylko problem samych osób niepełnosprawnych, to problem nas wszystkich. Smutny wizerunek do niczego niezdolnej, niezaradnej, biernej, słabo wykształconej i wykluczonej z życia społecznego osoby niepełnosprawnej odchodzi w zapomnienie. Inwestowanie w ludzi, również w tych o ograniczonej sprawności, jest korzystne nie tylko dla tych osób i ich rodzin, ale także dla społeczeństwa - w wymiarach humanistycznych, ekonomicznych i gospodarczych. I warto o tym pamiętać.

Gerard Czaja