Spis oświadczeń


Oświadczenie złożone
przez senatora Gerarda Czaję

Oświadczenie skierowane do minister polityki społecznej Izabeli Jarugi-Nowackiej

Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy miała według jej twórców ułatwić zarówno zatrudnianie pracowników, jak i poszukiwanie pracy. Jej celem było uporządkowanie instytucji rynku pracy, tak by działały w sposób jednolity, zgodnie z przyjętymi standardami. Ustawa miała zapewnić lepszą współpracę między ośrodkami pomocy społecznej a urzędami pracy, a także, gwarantując możliwość zastosowania środków równoważnych, chronić w należyty sposób polski rynek pracy. Ustawa miała również stwarzać mechanizmy eliminujące szarą strefę w dziedzinie zatrudnienia, zachęcając pracodawców i pracobiorców do legalizacji umów.

Bardzo dużym utrudnieniem w stosowaniu ustawy było jednak - i jest w dalszym ciągu - opóźnienie w wydawaniu odpowiednich rozporządzeń. Z danych, którymi dysponuję, wynika, że wydano dopiero piętnaście aktów, łącznie z obwieszczeniami, na trzydzieści dziewięć przewidzianych w delegacji ustawowej. Jak wiadomo, jedne z nich są ważniejsze, inne mniej ważne, ale akurat te najważniejsze weszły w życie bardzo późno - we wrześniu i w październiku.

Spowodowało to ogromne problemy z wdrażaniem różnych programów, również tych, które są finansowane ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Co więcej, niektóre z wydanych aktów zawierały ewidentne błędy, ukazały się też projekty zmian, na przykład do art. 60 ustawy, które gdzieś utknęły i do dzisiaj nie weszły w życie. Problemem jest również brak jednolitej interpretacji niektórych przepisów, co powoduje obawy przed uruchamianiem części instrumentów rozwijania rynku pracy, między innymi dotacji. Nie wiadomo na przykład, czy ich zabezpieczenie jest konieczne, czy nie, ani kiedy należy wypłacać dotację pracodawcy - art. 46 ust. 6.

Taki stan rzeczy sprawia, że urzędy pracy w większości przypadków nie mogą podejmować wiążących decyzji związanych z ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Gerard Czaja


Spis oświadczeń