10. posiedzenie Senatu RP
27 lutego 2002 r.
Oświadczenie
Oświadczenie skierowane do ministra pracy i polityki społecznej Jerzego Hausnera.
Niniejsze oświadczenie dotyka problematyki ograniczenia uprawnień przysługujących inwalidom wojennym i wojskowym, i jest odpowiedzią na wniosek o interwencję skierowany do mnie przez Związek Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej - Zarząd Okręgowy w Częstochowie.
Szanowny Panie Ministrze, chcę w tym oświadczeniu poruszyć
kilka kwestii.Po pierwsze, w dniu 26 września 2001 r. minister zdrowia wydał komunikat w sprawie bezpłatnego zaopatrzenia w leki inwalidów wojennych i wojskowych, w którym określono, iż wymienionym przysługiwać będą leki bezpłatne określone w wykazie leków symbolami Rp i RP1. Od chwili wejścia w życie tego komunikatu inwalidzi wojenni i wojskowi zostali de iure i de facto pozbawieni możliwości zaopatrzenia się w większość tych medykamentów, które do tej pory otrzymywali bezpłatnie, oraz zmuszeni do zakup
u, w wymiarze 100%, wielu leków dostępnych bez recepty.Po drugie, rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 29 stycznia 2002 r. ograniczyło w znacznym stopniu ulgi przysługujące dotychczas inwalidom wojennym i wojskowym w przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego oraz całkowicie pozbawiło ich ulg przy przejazdach w pierwszej klasie pociągów ekspresowych i InterCity, z wyraźnym zakazem stosowania ewentualnych dopłat do pierwszej klasy. W tym ostatnim wypadku trzeba zapłacić 100% ceny biletu
za przejazd oraz uiścić dopłatę do pierwszej klasy bez możliwości skorzystania z przysługującej zniżki za przejazd w drugiej klasie.Kolejną kwestią godną zaznaczenia jest niezrozumiałe zróżnicowanie wysokości świadczeń rentowych inwalidów wojennych uzależnione od daty uzyskania uprawnień. Inwalidzi, którzy uzyskali uprawnienia po 1 stycznia 1996 r., otrzymują świadczenia wyższe o około 420 zł. Dlaczego?
Dlaczego inwalidzi wojskowi nie są traktowani na równi z inwalidami wojennymi?
Z podniesionych przeze mnie kwestii wynika, iż konstytucyjny zapis: "Rzeczpospolita Polska specjalną opieką otacza weteranów walk o niepodległość, zwłaszcza inwalidów wojennych" - jest to art. 19 - nie stanowi bazy dla szczegółowych uregulowań dotyczących tej grupy osób.
Wymienione w niniejszym oświadczeniu nowe akty prawne pozostają w sprzeczności także z normami wynikającymi z ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin.
Jakiej natury przesłanki kryją się za wprowadzaniem w życie takich właśnie reguł prawnych? Czy dają się one pogodzić nie tylko z konstytucją, ale i z moralnym nakazem pomagania słabszym, zwłaszcza jeśli ta słabość i bezradność wynikają z faktu służenia swej ojczyźnie?
Z poważaniem
January Bień