Warszawa, dnia 23.08.2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana senatora Adama Bielę na 86 posiedzeniu Senatu w dniu 22 lipca 2005 r., przekazane przy piśmie z dnia 29 lipca 2005 r. BPS/DSK-043-368/05, a dotyczącego rozstrzygnięć w sprawach związanych z niewypłacaniem diet radnym Pani Marii G. i Panu Jerzemu Z. uprzejmie przestawiam co następuje:

Pani Maria G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Prezydenta Miasta Zamościa w przedmiocie wypłaty diet Przewodniczącej Rady Miasta Zamościa, wskazując jako podstawę prawną przepis art. 101a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Postanowieniem z dnia 12 lipca 2005 r. (sygn. akt III SAB/Lu8/05) Sąd ten skargę odrzucił. W obszernym uzasadnieniu wskazał, w jakich przypadkach sądy administracyjne orzekają o skargach na bezczynność organów administracji i wywiódł, że skarga Marii G. do żadnej z tych kategorii nie należy. Wyjaśnił również z jakich przyczyn nie daje podstaw do przyjęcia kognicji sądu administracyjnego w tej sprawie przepis art. 101a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, powołany przez skarżącą. Te argumenty prawne dały podstawę do odrzucenia skargi wyżej wskazanym postanowieniem.

Z kolei Pan Jerzy Z. wniósł do I Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego w Zamościu pozew przeciwko Miastu Zamość o zapłatę kwoty 4755,55 zł z odsetkami, tytułem diet radnego (sygn. akt I C 105/05). Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2005 r. Sąd Rejonowy w Zamościu odrzucił pozew. W uzasadnieniu wskazał jakie sprawy należą do cywilnych, do rozstrzygania których powołane są sądy powszechne. Wyjaśnił, że sprawa z powództwa Jerzego Z., przy takim, jak to miało miejsce w omawianym przypadku, sformułowaniu roszczenia, nie należy do spraw cywilnych rozstrzyganych przez sądy powszechne. Wobec niedopuszczalności drogi sądowej zachodziła więc konieczność odrzucenia pozwu. Orzeczenie to jest obecnie prawomocne, wobec zwrócenia wniosku Jerzego Z. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia.

Tak sąd administracyjny jak i cywilny wydały postanowienia, o których mowa wyżej, w granicach swoich kompetencji i będąc związane treścią żądań występujących na drogę sądową osób.

Pomiędzy decyzjami Sądów zachodzi jedynie pozorna sprzeczność, jeśli wziąć pod uwagę różną treść żądań Pani Marii G. i Pana Jerzego Z. Jednak stwierdzić należy, że tak w przypadku Marii G. jak i Pana Jerzego Z. wstrzymanie wypłacania diet było pochodną decyzji o wygaśnięciu mandatu radnego. Decyzje w tym przedmiocie są również zaskarżalne i od losu rozstrzygnięć w tym względzie zależy ostatecznie kwestia dalszego przysługiwania w/w osobom diet radnych.

Z akt sprawy sygn. I C 105/05 wynika ponadto, że dnia 21 lipca 2005 r. Przewodniczący Wydziału wydał zrządzenie o doręczeniu odpisu postanowienia z dnia 21 kwietnia 2005 r. Jerzemu Z. po uiszczeniu stosownej opłaty. Odpis tego zarządzenia został zainteresowanym doręczony dnia 26 lipca 2005 r.

W opisanych okolicznościach nie ma podstawy do objęcia nadzorem sprawy cywilnej sygn. I C 105/05, a sprawy z zakresu sądowego postępowania administracyjnego nie należą do kompetencji Ministra Sprawiedliwości, ponieważ zwierzchni nadzór nad działalnością administracyjną sądów administracyjnych sprawuje z mocy ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269) Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Z poważaniem

z upoważnienia

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

Jerzy M. Żurulski

PODSEKRETARZ STANU