Szanowny Panie Marszałku

W związku z oświadczeniem Pana Senatora Adama Bieli w sprawach IC 275/02 Sądu Rejonowego w Chełmie i II Kmp 54/98 Komornika Sądowego Rewiru II przy Sądzie Rejonowym w Chełmie uprzejmie informuję, że przedmiotowe postępowanie komornicze dotyczyło egzekucji alimentów na rzecz trojga dzieci dłużnika. Obecnie postępowanie to już nie toczy się, bowiem zostało umorzone.

Z uwagi na liczne skargi dłużnika sprawa ta była przedmiotem analizy zarówno Departamentu Sądów Powszechnych, jak też Prezesa Sądu Apelacyjnego w Lublinie, Prezesa Sądu Okręgowego w Lublinie i Prezesa Sądu Rejonowego w Chełmie.

W toku czynności nadzorczych stwierdzono, że po stronie dłużnika kilkakrotnie powstała nadpłata alimentów. Była ona spowodowana postawą Pani K.G. reprezentującej wierzycieli, która nie przyjmowała świadczeń bezpośrednio od dłużnika i podtrzymywała wniosek egzekucyjny, zaś komornik jest związany treścią takiego wniosku.

Inne czynności nadzorcze nie były w tej sprawie podejmowane i obecnie podjęte być nie mogą, ponieważ postępowanie egzekucyjne jest zakończone.

Na wniosek Pani K.G. Komornik w dniu 4 maja 1998 r. zajął rentę dłużnika, przy czym dłużnik czynności tej nie kwestionował. Dłużnik pismem z dnia 10 listopada 1998 r. zwrócił się o wstrzymanie egzekucji, powołując się na istnienie orzeczenia obniżającego wysokość alimentów.

Do kolejnego pisma z dnia 7 grudnia 1998 r. dołączył kopię dowodu wpłaty na rzecz wierzycieli kwoty 160 zł.

Okoliczność ta nie mogła skutkować umorzeniem egzekucji, bowiem w myśl art. 883 § 2 k.p.c. dłużnik może żądać umorzenia egzekucji co do świadczeń wymagalnych w przyszłości, jeżeli uiści wszystkie świadczenia wymagalne i złoży do depozytu sumę równającą się sumie świadczeń periodycznych za sześć miesięcy, z równoczesnym umocowaniem Komornika do podejmowania tej kwoty. Bezsporne jest, że taka sytuacja nie miała miejsca w opisywanej sprawie.

Dopiero w dniu 24 maja 1999 r. wpłynęło do Komornika prawomocne orzeczenie obniżające alimenty od dłużnika, począwszy od dnia 1 września 1998 r. Spowodowało to powstanie nadpłaty po stronie dłużnika w wysokości 3.322,52 zł, wobec czego Komornik uchylił zajęcie renty.

W dniu 12 września 2000 r. Pani K. G. ponownie wniosła o prowadzenie egzekucji na podstawie aktualnego tytułu wykonawczego (kolejnego wyroku w sprawie o alimenty), wobec czego komornik dokonał zajęcia renty dłużnika w dniu 26 września 2000 r.

W dniu 9 stycznia 2001 r. dłużnik po raz kolejny zwrócił się do komornika z żądaniem uchylenia zajęcia informując, że alimenty będzie przekazywał wierzycielce bezpośrednio. Natomiast wierzycielka podtrzymała wniosek egzekucyjny.

Skargi dłużnika na ostatnie zajęcie renty i na postanowienie o ustaleniu kosztów przez komornika z dnia 16 sierpnia 2001 r. zostały oddalone przez Sąd Rejonowy w Chełmie. Sąd Okręgowy w Lublinie oddalił zażalenia dłużnika. Sądy oceniły, że Komornik w postępowaniu egzekucyjnym nie dopuścił się nieprawidłowości, a kwota, którą wierzycielka przyjęła bezpośrednio od dłużnika, została zaliczona przez komornika na poczet należności.

Ocena ewentualnej szkody poniesionej przez dłużnika na skutek działań komornika wykracza poza zakres nadzoru administracyjnego sprawowanego przez prezesów sądów i Ministra Sprawiedliwości. Dłużnik został pouczony o możliwości wytoczenia powództwa przeciwko komornikowi i z tego uprawnienia skorzystał.

W dniu 30 lipca 2003 r. Sąd wydał wyrok, w którym oddalił powództwo dłużnika przeciwko komornikowi, natomiast uwzględnił je w odniesieniu do drugiej pozwanej.

W dniu 18 listopada 2003 r. Sąd Okręgowy w Lublinie oddalił apelację powoda. Orzeczenie jest prawomocne.

Zakres uprawnień Ministra Sprawiedliwości do podejmowania czynności w ramach nadzoru administracyjnego nie pozwala na dokonywanie oceny zasadności orzeczeń wydawanych przez niezawisłe sądy.

Wyrażam nadzieję, że powyższe rozważania wyczerpują problematykę podniesioną w oświadczeniu.

z upoważnienia

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

Tadeusz Wołek