Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Ad.1. Zgodnie z art. 4 pkt 3 Ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym, producenci cukru mogą zbywać prawa do przyznanych limitów [...] lub ich części Spółkom Cukrowym lub producentom cukru.

W sytuacji kiedy dana cukrownia nie mogła wykorzystać przyznanego jej przez odpowiednią Spółkę Cukrową limitu, z powodu niedoborów surowca w niektórych rejonach plantacyjnych, Zarządy Cukrowni mogły podejmować decyzję o sprzedaży części limitu innym producentom cukru na podstawie dwustronnych umów. O wyborze nabywcy części limitu decydował jedynie Zarząd danej cukrowni.

Ad.2. Odnosząc się do pytania dotyczącego pakietu inwestycyjnego z umowy sprzedaży grupy kalisko-konińskiej, należy stwierdzić, że umowa została zawarta pomiędzy Poznańsko-Pomorską Spółką Cukrową S.A. i inwestorem Pfeifer&Langen, a w związku z tym Minister Skarbu Państwa nie jest stroną umowy, zatem nie może prowadzić negocjacji w zakresie zmiany umowy.

Ad.4. Nawiązując do pytania w sprawie Cukrowni Pruszcz S.A., należy wyjaśnić, że Walne Zgromadzenie akcjonariuszy Cukrowni Pruszcz, na którym Poznańsko-Pomorska Spółka Cukrowa S.A. posiada 51% głosów, Skarb Państwa 49%, w dniu 27 maja 2002 r. udzieliło absolutorium byłemu Prezesowi Cukrowni, oceniając jego pracę w roku obrotowym 2000/2001. Natomiast ocena pracy byłego Prezesa w roku obrotowym 2001/2002 będzie przedmiotem analizy i wnikliwej oceny po zakończeniu roku obrotowego 2001/2002.

Ad.5. W kwestii związków cukrowni i Spółek Cukrowni z firmą Halex, informuję, że Minister Skarbu Państwa, jako akcjonariusz cukrowni nie dysponuje wiedzą na temat powiązań Cukrowni z poszczególnymi partnerami handlowymi. Bezpośredni nadzór nad działalnością Spółek mają Rady Nadzorcze. W związku z tym Ministerstwo Skarbu Państwa wystąpiło do organów spółek z prośbą o analizę powiązań gospodarczych Cukrowni z firmą Halex.

Jednym z podstawowych warunków, od którego spełnienia uzależnione było wyznaczenie dnia zamknięcia transakcji (wpłacenie przez Inwestora ceny zakupu i w zamian za to przekazanie Inwestorowi odcinka zbiorowego akcji Śląskiej Spółki Cukrowej S.A.) było uzyskanie przez inwestora zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na nabycie akcji Śląskiej Spółki Cukrowej S.A. na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców.

Powyższa sprawa została rozstrzygnięta dopiero w dniu 7 listopada 2001 r. przez NSA i ostatecznie zamknięta 23 listopada 2001 r. Decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o umorzeniu postępowania w sprawie nabycia przez Saint Louis Sucre International S.A.S. 95% akcji Śląskiej Spółki Cukrowej S.A. Wobec tak wydanego wyroku NSA powstało pytanie czy podpisana w dniu 15 listopada 2000 r. Umowa była ważna (przy tak sformułowanych warunkach), a jeśli tak to czy nadal obowiązuje i w związku z tym czy Inwestor ma prawo, aby skutecznie żądać wydania akcji spółki.

Żądanie Inwestora zostało określone w pozwie złożonym do Sądu Okręgowego w Warszawie w dniu 14 lipca 2001 r. gdzie firma Saint Louis Sucre International S.A.S. wystąpiła o nakazanie złożenia przez Skarb Państwa oświadczeń woli o przeniesienie własności akcji Śląskiej Spółki Cukrowej S.A. przez Skarb Państwa na rzecz SLS International S.A.S., poprzez nakazanie wydania odcinka zbiorowego akcji Śląskiej Spółki Cukrowej S.A., oraz o zabezpieczenie powództwa.

Jednocześnie dnia 10.01.2002 r. Minister Skarbu Państwa złożył w ww. Sądzie Pozew o ustalenie czy strony zawartej umowy prywatyzacyjnej są wzajemnie zobowiązane do wykonania tej umowy.