Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Pytanie kieruję do prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
W dniu 21 czerwca 2001 r. ukazała się ustawa - był to "Dziennik Ustaw" nr 72 poz. 749 - zmieniająca ustawę z 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, która przywróciła wielu osobom nadzieję na odzyskanie nieruchomości, rozszerzyła bowiem krąg uprawnionych do nieodpłatnego przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności.
Pkt 6 w art. 6 stanowi, że dotyczy to tych osób, którym przyznano, jako dotychczasowym właścicielom lub ich następcom prawnym, prawo wieczystej dzierżawy lub prawo zabudowy na podstawie art. 7 dekretu z 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy bez względu na termin przyznania tego prawa lub termin wniesienia czynszu lub opłaty.
Termin składania wniosków przedłużono do 31 grudnia 2002 r., o czym stanowi art. 2 ustawy nowelizującej. Na podstawie tego przepisu wiele osób złożyło wnioski. Niestety, interpretacja omawianej ustawy przez urzędników warszawskiej gminy Centrum jest inna. W świetle art. 1 ustawy z dnia 4 września 1997 r. przytoczony przepis jest interpretowany w ten sposób, iż ustawa obejmuje tylko tych, którzy uzyskali prawo użytkowania wieczystego do dnia 31 października 1998 r. W tym kontekście urzędnicy nie wydają żadnych decyzji - ani pozytywnych, ani negatywnych - w sprawie przedstawianych wniosków, pomimo tego iż osoby zainteresowane stanowczo się tego domagają.
Moje pytanie jest następujące: skoro ustawa nowelizująca rozszerza zakres, to czy nie jest ona nadrzędna w stosunku do poprzednich przepisów o charakterze zawężającym?
Takie pytanie chciałbym skierować do prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. Dziękuję bardzo.