Raport przedstawiony przez prezesa Urzędu Ochrony Konsumentów i Konkurencji oraz wyniki kontroli przeprowadzonych przez inspekcję handlową wskazują, że na większości skontrolowanych stacji benzynowych występują nieprawidłowości. Paliwo tam sprzedawane było zasiarczone, nasycone ołowiem i benzenem lub miały zbyt niską liczbę oktanową. W wyniku kontroli okazało się, że do benzyny dodawano dosłownie wszystko - rozpuszczalniki, kleje, smary i olej napędowy, a także dolewano olejki zapachowe, rycynę, oleje apteczne. Ponadto stwierdzono wiele tak zwanych "cudów nad dystrybutorami". W ponad sześćdziesięciu przypadkach sprawdzonych stacji dystrybutory, które podawały paliwa, były przestawione na niekorzyść klienta. Trzeba było zapłacić za 45 l, choć w rzeczywistości zatankowano tylko 40 l. Choć formalnie wszystko było w porządku, zaobserwowano liczne przypadki manipulowania przy plombach.

Komisja Europejska na podstawie dyrektywy 98/70 z 1988 r. określiła szczegółowo nie tylko jakość paliw, które mogą być sprzedawane w państwach Wspólnoty, ale także swoje wymagania co do systemów monitorowania tej jakości. Odpowiedzialnością za to, by jakość paliw była idealna, Komisja Europejska obarczyła rządy poszczególnych państw, które co roku mają obowiązek składać w Brukseli szczegółowe raporty z tego, w jaki sposób prowadzą monitoring stacji i baz paliwowych, oraz z tego, co ten monitoring przynosi. Kary za nieprzestrzeganie norm jakości nakładane są przez Unię Europejską na państwa, a nie na konkretne firmy paliwowe. To rządy poszczególnych państw w razie potrzeby pociągane są do odpowiedzialności i to w interesie każdego państwa leży, by w poszczególnych państwach nie było oszustw paliwowych.

Szanowny Panie Ministrze, w trakcie ostatnio przeprowadzonych kontroli wskazano na wiele nieprawidłowości występujących na rynku paliw. Czy ustawa, która ma obowiązywać od stycznia 2004 r., o jakości i monitoringu paliw, stanowi realną szansę na poprawę jakości paliwa?

Z poważaniem
senator Tadeusz Bartos