Powodem naszego oświadczenia są wątpliwości, które rodzą się u wielu przedsiębiorców posiadających firmy o statusie zakładu pracy chronionej. Spotykają się oni bowiem z różnorodną praktyką organów Państwowej Inspekcji Pracy, nieznajdującą potwierdzenia w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy pracodawcy prowadzący działalność gospodarczą przez okres dwunastu miesięcy, zatrudniający nie mniej niż dwudziestu pięciu pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, osiągający przez okres co najmniej sześciu miesięcy wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1, mogą ubiegać się o status pracodawcy prowadzącego ZPCH, jeżeli obiekty i pomieszczenia użytkowane przez zakład pracy odpowiadają przepisom i zasadom bezpieczeństwa i higieny pracy i uwzględniają potrzeby osób niepełnosprawnych w zakresie przystosowania stanowisk pracy, pomieszczeń higieniczno-sanitarnych i ciągów komunikacyjnych oraz spełniają wymagania dostępności do nich.

Niektórzy okręgowi inspektorzy pracy przyjęli jednak własną interpretację art. 28 ust. 1 pkt 2, która stanowi, że jeżeli przedsiębiorca spełnia wszystkie warunki, o których mowa w ustawie, lecz nie przystosował stanowisk pracy, gdyż wykorzystuje małokubaturowy obiekt i jego pomieszczenia tylko sezonowo na wczasy pracownicze i nie zatrudnia tam pracowników, to nie mogą wydać decyzji potwierdzającej stan, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 2. Odmawiając wydania decyzji, nawet negatywnej, pozbawiają zainteresowanych możliwości wniesienia odwołania.