Oświadczenie


Informację w związku z oświadczeniem senatora Andrzeja Anulewicza, złożonym na 16. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 14), przekazał Minister Gospodarki:

Warszawa, dnia 28 maja 2002 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku

W odpowiedzi na pismo znak LP/043/167/02/V z dnia 13 maja br. dotyczące oświadczenia złożonego przez Pana Andrzeja Anulewicza, Senatora RP, w sprawie sytuacji na polskim rynku cukru, oraz decyzji, jakie podejmie Minister Gospodarki w celu stabilizacji tego rynku, uprzejmie przekazuję poniższą informację.

Przedmiotowe oświadczenie dotyczy przede wszystkim możliwości eksportu nadwyżki cukru, a także minimalnych cen jego sprzedaży oraz kwotowania rynku. Obecnie obowiązujące stawki celne w imporcie cukru (podniesione w 2000 roku do poziomu ceł konwencyjnych, czyli najwyższych, jakie dopuszczone są przez zobowiązania międzynarodowe Polski, tj. do poziomu 96% nie mniej niż 0,43 EUR/kg) powodują utrzymanie ceny importowanego cukru na wysokim poziomie, co czyni import do Polski nieopłacalnym. W tej sytuacji rozwiązań problemów przedstawionych w oświadczeniu należy upatrywać przede wszystkim w uregulowaniach wewnętrznych, będących w gestii Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Leżące w gestii Ministra Gospodarki kwestie związane z eksportem cukru przedstawiają się następująco:

Możliwości eksportowe cukru regulowane są między innymi postanowieniami Porozumienia w sprawie rolnictwa Światowej Organizacji Handlu (WTO). Zgodnie z nimi Polska może, w roku 2002, wyeksportować z dopłatą 104,4 tys. ton cukru, przy czym kwota dopłat nie może przekroczyć 32 mln USD. Nie ma możliwości, w drodze innej niż negocjacji, zwiększenia powyższych limitów. W odniesieniu do ilości cukru eksportowanego z dopłatą Polska w pełni wykorzystuje swoje możliwości. Do eksportu cukru bez dopłaty powyższe ograniczenia nie mają zastosowania.

Jednocześnie informuję, iż eksport polskiego cukru do krajów, z którymi zawarte zostały umowy o Strefach Wolnego Handlu (SWH) odbywa się na następujących warunkach:

W stosunkach z pozostałymi krajami, z którymi Polska zawarła umowy o Strefach Wolnego Handlu (Słowenia, Bułgaria, Litwa, Łotwa, Izrael i Turcja) preferencje celne nie dotyczą handlu cukrem, co oznacza, iż stosowane są stawki celne na podstawie Klauzuli Najwyższego Uprzywilejowania (KNU), czyli takie, jakie stosowane są przy imporcie z kierunków niepreferencyjnych.

Dodatkowo informuję, iż z dniem 1 stycznia 1998 roku wycofane zostały preferencje na import do Polski cukru z Czech, a z dniem 1 stycznia 1999 roku wycofane zostały preferencje dla Słowacji.

W odniesieniu do dostępności polskiego rynku cukru dla eksporterów zagranicznych, informuję, iż Polska lista koncesyjna do WTO zawiera zobowiązania do zapewnienia dostępu do rynku cukru dla 84 tys. ton w 2000 roku (i latach następnych) łącznie dla pozycji oznaczonych kodami PCN 1212, 1701, 1702 oraz 1703 po stawce nie wyższej niż 10% min 0,17 ECU/kg (z wyłączeniem pozycji 1212, dla której obowiązującą stawką jest 20%). Podział wielkości tego kontyngentu leży w kompetencjach Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi i dla pozycji oznaczonej kodem PCN 1701, wynosi 65.285 ton.

W relacjach z Unią Europejską cukier nie był objęty liberalizacją w ramach Układu Europejskiego. Natomiast w ramach Porozumienia z 26.09.2000 r. w sprawie dalszej liberalizacji obrotów towarami rolnymi między Polską a Unią Europejską, które weszło w życie 1 stycznia 2001 r. uzgodniono jedynie dla pozycji oznaczonej kodem PCN 1701 (cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza) wydzielanie z kontyngentu WTO minimalnego dostępu do rynku, kwoty dla importu z krajów Unii Europejskiej w rocznej wysokości 32,5 tys. ton.

Z poważaniem

Minister
z up. Maciej Leśny
Podsekretarz Stanu


Oświadczenie