Warszawa, dnia 31 maja 2005 r.

KANCELARIA SENATU
BIURO LEGISLACYJNE

Uchwalona przez Sejm na posiedzeniu w dniu 20 maja 2005 r. ustawa o zmianie ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki oraz o zmianie niektórych innych ustaw, zmierza do dostosowania polskiego porządku prawnego do prawa wspólnotowego.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (WE nr 2037/2000) oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zakazu stosowania związków cynoorganicznych na statkach (WE nr 782/2003), choć wiążące i stosowane bezpośrednio, wymagają jednak uchwalenia odpowiedniego prawa służącego ich wykonaniu.

Przedmiotowa ustawa spełniać ma rolę takiego właśnie prawa wykonawczego, regulując kwestie związane z procedurami administracyjnymi i właściwością organów.

W ustawie zaproponowano w szczególności:

1) powierzenie nadzoru nad eksploatacją urządzeń i instalacji zawierających substancje zubożające warstwę ozonową, zwane "substancjami kontrolowanymi", dyrektorom urzędów morskich,

2) nałożenie na podmiot dokonujący montażu lub naprawy urządzenia zawierającego substancje kontrolowane obowiązku zapewnienia odbioru powstałych odpadów,

3) wprowadzenie ograniczeń w zakresie stosowania systemów przeciwporostowych na statkach,

4) określenie stawek opłat za przeprowadzenie inspekcji i wydanie międzynarodowych świadectw potwierdzających pozytywny wynik inspekcji,

5) wprowadzenie obowiązku zdania przez statek odpadów do portowych urządzeń odbiorczych, jeśli w następnym porcie odbiór odpadów będzie niemożliwy,

6) uzupełnienie ustawy o portowych urządzeniach do odbioru odpadów oraz pozostałości ładunkowych ze statków, o przepisy karne wprowadzające karę grzywny za nieprzestrzeganie zakazów wynikających z ustawy.

1) Zgodnie z art. 8 ust. 4 (art. 1 pkt 6 noweli), za przeprowadzenie inspekcji oraz wystawienie lub potwierdzenie międzynarodowych świadectw pobiera się opłaty określone w załączniku do ustawy. Załącznik, o którym mowa miał być dodany do ustawy na podstawie art. 1 pkt 16 noweli, jednak nie znalazł się w ustawie uchwalonej przez Sejm i przekazanej do Senatu.

2) Przepis art. 8 ust. 4 wymaga także doprecyzowania poprzez wskazanie, że opłaty pobiera się za wystawienie lub potwierdzenie świadectw, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 2:

- w art. 1 w pkt 6, w art. 8 w ust. 4 wyrazy "wystawienie lub potwierdzenie międzynarodowych świadectw" zastępuje się wyrazami "wystawienie lub potwierdzenie świadectw, o których mowa w ust. 1 i 2".

3) Art. 13f ust. 1 (art. 1 pkt 8 noweli) stanowi, ze dostawca jest obowiązany do dostarczenia na statek paliwa spełniającego wymagania określone w ust. 3. Przepis art. 13f ust. 1 wymaga doprecyzowania, ponieważ kryteriów dotyczących zawartości siarki w paliwie nie określa art. 13f ust. 3 ale rozporządzenie wydane na jego podstawie. Należy także rozważyć, czy paliwo dostarczane na statek nie powinno ponadto odpowiadać wymaganiom wynikającym z przepisów wydanych na podstawie art. 13f ust. 4:

- w art. 1 w pkt 8, w art. 13f w ust. 1 wyrazy "wymagania określone w ust. 3" zastępuje się wyrazami "wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 3 i 4".

4) Art. 36a ustawy (art. 1 pkt 11 noweli) zawiera katalog zakazów, których naruszenie przez armatora statku nakłada na niego obowiązek zapłacenia kary pieniężnej. Przepis ten w pkt 9 w lit. a i b jest niezrozumiały:

- w art. 1 w pkt 11, w art. 36a w pkt 9 w lit. a i b skreśla się wyrazy "w sposób".

5) Art. 9 noweli zawiera przepis przejściowy czasowo utrzymujący w mocy akty wykonawcze wydane na podstawie zmienianych upoważnień. W katalogu przepisów upoważniających nie wskazano jednak art. 18 ust 2 - również nowelizowanego niniejszą ustawą:

- w art. 9 wyrazy "art. 10 ust. 9 i art. 14 ust. 4" zastępuje się wyrazami " art. 10 ust. 9, art. 14 ust. 4 i art. 18 ust. 2".