29 lipca 2004 r.

Na podstawie art. 77 ust. 1, w związku z art. 76 ust. 1 Regulaminu Senatu, my niżej podpisani senatorowie wnosimy o podjęcie inicjatywy ustawodawczej dotyczącej projektu ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach prawnych związanych z usuwaniem skutków powodzi z lipca i sierpnia 2001 r. oraz o zmianie niektórych ustaw.

Do reprezentowania nas w dalszych pracach nad tym projektem ustawy upoważniamy senatora Józefa Sztorca.

Projekt

W ustawie z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczególnych rozwiązaniach prawnych związanych z usuwaniem skutków powodzi z lipca i sierpnia 2001 r. oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 907 oraz z 2002 r. Nr 10, poz. 90) w art. 9:

1. ust. 4 otrzymuje brzmienie:

Po powodzi jaka miała miejsce w miesiącach lipcu i sierpniu 2001 r., w wyniku poważnych strat materialnych, które ponieśli obywatele a w tym rolnicy, uchwalono ustawę o szczególnych rozwiązaniach prawnych związanych z usuwaniem skutków powodzi. W ślad za tym posiadacze gospodarstw rolnych, których grunty zostały zalane przez powódź, nabyli prawo do otrzymania pomocy w naturze za pośrednictwem gminy. Pomoc ta polegała na możliwości nieodpłatnego otrzymania z Agencji Rynku Rolnego pszenicy za zalane grunty orne, sady i stawy rybne, tj. obszary wodne zwane "użytkami". Wysokość pomocy określono ustawowo na l tonę ziarna pszenicy na l ha użytków - za pierwsze 10 hektarów użytków zalanych przez powódź oraz 0,5 tony pszenicy na l ha użytków - za obszar przekraczający 10 hektarów użytków zalanych przez powódź. Przedmiotowa ustawa zastosowana została w praktyce jednak na zasadach niezgodnych z jej duchem i literą. Aby realizować zadania dotyczące przyznania pomocy zbożowej poszkodowanym rolnikom Wojewoda Małopolski ustalił swoją procedurę postępowania przy stosowaniu ustawy.

Poszkodowani przez powódź w 2001 r. rolnicy z terenów gmin Radgoszcz, Dąbrowa Tarnowska i Olesno złożyli wnioski o pomoc zbożową. Wnioski złożone zostały przez rolników w ustawowym terminie, tj. do dnia 15 października 2001 roku i 15 marca 2002 roku (termin po nowelizacji). Nie mniej część ze złożonych wniosków nie została uznana przez Komisję Wojewody Małopolskiego. Jako przyczynę podano, że nie zostały one złożone nie w terminie. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż Komisja Wojewody zweryfikowała straty na terenie wymienionych gmin po raz pierwszy i jedyny w dniu 23.08.2001 roku, w czasie bardzo niedługim od wejścia ustawy w życie. Komisja nie podjęła jednak czynności w zakresie weryfikacji wniosków złożonych przez rolników w/w gmin w terminie późniejszym. Komisja Wojewody podtrzymuje jako ostateczny, pierwotnie zweryfikowany obszar strat w gminach Radgoszcz, Dąbrowa Tarnowska i Olesno, odrzucając wnioski złożone przez rolników w późniejszym, ale przewidzianym ustawowo terminie. Zarządy gmin Radgoszcz oraz Dąbrowy Tarnowskiej uważając, że służby Wojewody Małopolskiego realizują ustawę nieprawidłowo, poprzez jej złe interpretowanie a także w związku z licznymi interwencjami rolników, podjęły szereg działań. Wójt gminy Radgoszcz zwrócił uwagę, że doszło najprawdopodobniej do błędnego zrozumienia zapisu ustawowego a tym samym do przekroczenia kompetencji nadanych wojewodom przez ustawodawcę. Wojewoda, nie poprzestając jedynie na weryfikacji wniosków pod kątem wymogów art. 9 ustawy, wydał wytyczne, w których nałożył na obywateli poszkodowanych w wyniku powodzi dodatkowe obowiązki - jak pisze Rzecznik - ograniczając ich prawa do uzyskania pomocy pszenicznej. Działania takie w świetle postanowień Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej należy uznać za bezprawne.

Mając na uwadze liczne interwencje zarządów poszkodowanych gmin, liczne interwencje - ok. 1400 rolników skłaniających się do złożenia spraw do sądu - a przede wszystkim mając na uwadze konieczność zapewnienia otrzymania należnej pomocy zbożowej przez poszkodowanych (ok. 4000 ton pszenicy), uważamy za celowe dokonanie zmiany ostatecznego terminu zgłaszania wniosków. Proponuje się zmienić poprzedni termin na nowy, tj. "... do dnia 31 grudnia 2004 roku".