2. Dochody uzyskane przez przedsiębiorcę innego niż przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, z tym że:

3. W przypadku cofnięcia zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., przedsiębiorca traci prawo do zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 2, i jest zobowiązany do zapłaty, odpowiednio, podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych objętego takimi zwolnieniami za okres od powstania okoliczności będącej podstawą cofnięcia zezwolenia.

4. Przepisów wydanych na podstawie art. 13 i art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz.U. Nr 141, poz. 1177), zwanej dalej "ustawą o pomocy publicznej", w części dotyczącej wielkości dopuszczalnej pomocy publicznej, nie stosuje się w zakresie uregulowanym w ust. 1 i 2 oraz art. 10 i 11.

5. Małym lub średnim przedsiębiorcą, o którym mowa w ust. 1, jest odpowiednio, mały lub średni przedsiębiorca w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789 i Nr 128, poz. 1176), zwanej dalej "ustawą - Prawo działalności gospodarczej", z tym że:

6. Począwszy od roku obrotowego następującego po roku, w którym przedsiębiorca przestał spełniać warunki do uznania go za małego lub średniego przedsiębiorcę w rozumieniu ust. 5, z wyjątkiem przypadku gdy przedsiębiorca przestał spełniać warunki do uznania go za małego przedsiębiorcę, lecz spełnia warunki do uznania go za średniego przedsiębiorcę, wskutek:

7. Jeżeli przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1 albo 2, jest osobową spółką handlową albo spółką cywilną, uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują w okresie ważności zezwolenia wspólnikom tej spółki.

1. Przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca może wnosić także o zmianę warunków zezwolenia, w szczególności w zakresie poziomu zatrudnienia i wielkości nakładów inwestycyjnych.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, może odmówić zmiany zezwolenia, o której mowa w ust. 1, jeżeli przedsiębiorca wnosi o zmianę przedmiotu działalności gospodarczej, która w istotny sposób narusza lub grozi naruszeniem konkurencji przez uprzywilejowanie niektórych przedsiębiorców lub produkcji niektórych towarów.

4. Do zmiany zezwolenia, o której mowa w ust. 1-3, nie stosuje się art. 19 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1.

1. Wpływy z podatku dochodowego od osób prawnych lub z podatku dochodowego od osób fizycznych, w części określonej w ust. 2, od podatnika będącego przedsiębiorcą, o którym mowa w art. 5 ust. 1 albo 2, działającego na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r. i zmienionego stosownie do art. 6, są gromadzone na rachunku środków specjalnych, którego dysponentem jest właściwy dla danego podatnika urząd skarbowy. Jeżeli podatnik ten jest wspólnikiem osobowej spółki handlowej lub spółki cywilnej, na rachunku środków specjalnych są gromadzone wpływy z podatku dochodowego podatnika z tytułu pozostawania wspólnikiem tej spółki.

2. Wpływy z podatku dochodowego od dochodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, podlegające przekazaniu na rachunek środków specjalnych, stanowią różnicę między kwotą podatku należnego i zapłaconego przez podatnika w terminie złożenia deklaracji o wysokości osiągniętego dochodu a kwotą podatku, która podlegałaby zapłacie przy uwzględnieniu zwolnień wynikających z art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

5. Ze środków specjalnych, o których mowa w ust. 1, są dokonywane wpłaty do budżetu państwa w wysokości odpowiadającej kwotom udzielonych dotacji do nowych inwestycji, o których mowa w art. 8.

7. Wpłaty każdego podatnika, stanowiące środki specjalne, są gromadzone na oddzielnym subkoncie środków specjalnych.

8. Środki pieniężne zgromadzone na subkontach środków specjalnych niewykorzystane w okresie nie dłuższym niż 6 lat od upływu okresu, na jaki została ustanowiona strefa, zostaną przekazane na rachunek budżetu państwa.

9. Kwoty uzyskane z tytułu oprocentowania środków specjalnych są przekazywane na pokrycie prowizji z tytułu prowadzenia rachunków środków specjalnych przez Bank Gospodarstwa Krajowego oraz kosztów ponoszonych przez urzędy skarbowe. Kwota prowizji Banku Gospodarstwa Krajowego nie może stanowić więcej niż 20% wysokości oprocentowania środków specjalnych.

1. W okresie od 2006 r. do 2023 r. jest tworzona w ustawie budżetowej rezerwa celowa w kwocie określonej przez ministra właściwego do spraw gospodarki, lecz nie większej niż suma środków specjalnych, o których mowa w art. 7, wykazanych przez urzędy skarbowe na dzień 30 czerwca poprzedniego roku, z wyłączeniem wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy.

2. Rezerwa celowa, o której mowa w ust. 1, jest przeznaczona na dotacje do nowych inwestycji, w wysokości nieprzekraczającej maksymalnej wielkości pomocy publicznej przewidzianej dla obszarów określonych na podstawie art. 13 ustawy o pomocy publicznej.

3. Dotacja do nowej inwestycji w rozumieniu art. 7 pkt 11 ustawy o pomocy publicznej, realizowanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, udziela się, z zastrzeżeniem ust. 11:

4. Dotacja do nowej inwestycji, o której mowa w ust. 2, nie może przekraczać kwoty środków specjalnych, o których mowa w art. 7, zgromadzonych na subkoncie urzędu skarbowego, dotyczącego danego podatnika, według stanu na dzień 30 czerwca roku poprzedzającego rok, w którym został złożony wniosek o dotację, z wyłączeniem wpłaconych do tego dnia zaliczek na podatek dochodowy, i jest udzielana w okresie nie dłuższym niż okres, o którym mowa w art. 7 ust. 8.

7. Dotacja do nowej inwestycji jest udzielana na wniosek podatnika albo przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 3, z tym że w przypadku wniosku składanego przez przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, jest konieczne wyrażenie zgody przez podatnika albo przedsiębiorcę, o których mowa w ust. 3 pkt 1.

11. Minister właściwy do spraw gospodarki może odmówić, w drodze decyzji, udzielenia dotacji, o której mowa w ust. 2, jeżeli jej udzielenie w istotny sposób mogłoby naruszyć lub grozić naruszeniem konkurencji przez uprzywilejowanie niektórych przedsiębiorców lub produkcji niektórych towarów.

1. Zwalnia się z podatku od nieruchomości grunty, budowle i budynki, które są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, zmienionego stosownie do przepisów art. 6, przez przedsiębiorcę, do którego stosuje się art. 5 ust. 2, w okresie ważności tego zezwolenia.

2. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1, stanowią regionalną pomoc publiczną na wspieranie nowych inwestycji w rozumieniu ustawy o pomocy publicznej.

3. Wielkość zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, wlicza się do maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej określonej w art. 5 ust. 2.

4.Wysokość zwolnienia określa się według stanu gruntów, budowli i budynków będących podstawą obliczenia podatku za rok 2000 i według stawek podatku obowiązujących w roku 2000 w danej gminie.

5. Gmina, która w danym roku podatkowym nie uzyskała dochodów na skutek zwolnienia przedsiębiorców, o których mowa w ust. 1, z podatku od nieruchomości otrzymuje w następnym roku z budżetu państwa część rekompensującą subwencji ogólnej na wyrównanie ubytku dochodów, wynikającego ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, w wysokości tego zwolnienia.

7. Minister właściwy do spraw gospodarki określa corocznie, w drodze rozporządzenia, wykaz gmin, o których mowa w ust. 5, którym przysługuje część rekompensująca subwencji ogólnej w roku poprzedzającym rok, na który przyznana jest ta subwencja, mając na uwadze sprawne przekazanie subwencji.

9. Kwoty części rekompensującej subwencji ogólnej minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje gminom w terminie do dnia 25 listopada roku, w którym gmina złożyła wniosek, za rok poprzedni.

10. Do części rekompensującej subwencji ogólnej dla gmin, o której mowa w ust. 5, w zakresie prawidłowości sporządzania wniosku oraz zwrotu nienależnie otrzymanych kwot, stosuje się przepisy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

1. Umorzenie przez organ gminy zaległości z tytułu podatku od nieruchomości należnego za okres od 1 stycznia 2001 r. od gruntów, budowli i budynków zajętych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, który zawarł przed dniem 1 stycznia 2001 r. umowę, porozumienie lub list intencyjny, którego stroną jest gmina, na terenie której położone są grunty, budowle lub budynki, w którym gmina zobowiązała się zwolnić tego przedsiębiorcę z podatku od nieruchomości, zaniechać poboru tego podatku lub umorzyć zaległości z tytułu tego podatku, dokonane po dniu, w którym nastąpiło poniesienie kosztów inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej stanowi regionalną pomoc publiczną na wspieranie nowych inwestycji w rozumieniu ustawy o pomocy publicznej.

2. Wielkość umorzenia, o którym mowa w ust. 1, wlicza się do maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej określonej w art. 5 ust. 2.

1) art. 4, art. 6 i art. 11 - które wchodzą w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia;