Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment

Na swym posiedzeniu Komisja Spraw Unii Europejskiej, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaopiniowała następujące projekty aktów prawnych UE:

• Wnioski nierozpatrywane:

• przekazane w trybie art. 6 ust. 1 pkt 2: 7639/05, 7843/05; 5429/05; (COM (2005) 144); (COM (2005) 126); (COM (2005) 110),
• przekazane w trybie art. 8 ustawy: 9006/04; 10718/03; 13067/01; COM (2003) 512-2, COM (2003) 512-3.

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Rady ustanawiającego dodatkowe cła przywozowe na niektóre produkty pochodzące ze Stanów Zjednoczonych Ameryki (COM (2005) 103), sygnatura Rady UE 7737/05.

• Wniosek dotyczący decyzji ramowej Rady w sprawie uwzględniania w państwach członkowskich Unii Europejskiej zapadłych wyroków skazujących w kolejnym, nowym postępowaniu karnym (Proposal for a Council Framework Decision on taking account of convictions in the Member States of the European Union in the course of new criminal proceedings) (COM (2005) 091), sygnatura Rady UE 7645/05.

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego wspólne ramy dla rejestrów przedsiębiorstw do celów statystycznych i uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 2186/93; (COM (2005) 112), sygnatura Rady UE 7857/05.

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady sprawie statystyki wspólnotowej dotyczącej struktury i działalności oddziałów zagranicznych; (COM (2005) 088), sygnatura Rady UE 7578/05.

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego Rozporządzenie (WE) Nr 1165/98 w sprawie statystyki krótkookresowej (Proposal for a Regulation of the European Parliament and of the Council amending Council Regulation (EC) No 1165/98 concerning short-term statistics) (COM (2003) 823), sygnatura Rady UE 8525/04.

Komisja zapoznała się z informacją rządu na ten temat.

• Wniosek dotyczący dyrektywy Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Proposal for a Council Directive on the common system of value added tax) (COM (2004) 246 final), sygnatura Rady UE 8470/04.

Resort wiodący: Ministerstwo Finansów.

• Wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej Protokołu o odpowiedzialności cywilnej i odszkodowaniu za szkody powstałe w wyniku transgranicznych awarii przemysłowych na wodach transgranicznych (Proposal for a Council Decision on the signature, on behalf of the European Community, of the Protocol on civil liability and compensation for damage caused by the transboundary effects of industrial accidents on transboundary waters) (COM (2003) 263), sygnatura Rady UE 9074/03.

Referent (wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie): senator S. Huskowski.

• Wniosek dotyczący decyzji Rady zmieniającej Decyzję 77/270/Euratom upoważniającą Komisję Europejską do emisji pożyczek w imieniu Euratomu w celu finansowania elektrowni jądrowych (Proposal for a Council Decision amending Decision 77/270/Euratom empowering the Commission to issue Euratom loans for the purpose of contributing to the financing of nuclear power stations) (COM (2002) 456), sygnatura Rady UE 14174/02.

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego Konwencję wykonawczą do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, w zakresie dostępu do Systemu Informacyjnego Schengen dla służb odpowiedzialnych w Państwach Członkowskich za wydawanie świadectw rejestracji pojazdów (Proposal for a regulation of the European Parliament and of the Council amending the Convention implementing the Schengen Agreement of 14 June 1985 on the gradual abolition of checks at common borders as regards access to the Schengen Information System by the services in the Member States responsible for issuing registration certificates for vehicles) (COM (2003) 510), sygnatura Rady UE 16076/03.

Referent (wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie): senator Krzysztof Jurgiel.

Podczas posiedzenia Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz ustawy o uposażeniu żołnierzy niezawodowych.

Założenia i uzasadnienie nowelizacji, która stanowiła przedłożenie rządowe, przedstawił wiceminister obrony narodowej Janusz Zemke. Uwagi szczegółowe zgłosiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Ustawa stanowiła, że małżonkowie, dzieci i rodzice tragicznie zmarłych lub zaginionych żołnierzy będą mogli otrzymać zapomogę z tego tytułu. Zapomoga byłaby jednorazowa i dotyczyłaby rodzin żołnierzy, którzy zginęli w kraju i za granicą.

W głosowaniu Komisja Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego opowiedziała się za zaproponowaniem Senatowi wprowadzenia do ustawy o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz ustawy o uposażeniu żołnierzy niezawodowych 2 poprawek, zbieżnych z sugestiami biura legislacyjnego. Ustalono, ze podczas posiedzenia plenarnego sprawozdanie w tej sprawie złoży senator Grzegorz Niski.

Na swym posiedzeniu zebrała się Komisja Ochrony Środowiska w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw.

Uchwalona przez Sejm ustawa miała na celu dostosowanie krajowego porządku prawnego do prawa wspólnotowego, a ponadto wprowadzała do prawa wodnego zmiany wynikające z praktycznego stosowania przepisów ustawy. W noweli dokonano szczegółowej transpozycji Ramowej Dyrektywy Wodnej Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 października 2000 r. oraz ustanowiono mechanizmy umożliwiające stosowanie rozporządzenia Rady z 4 czerwca 1970 r. wprowadzającego system księgowy dla wydatków na infrastrukturę w transporcie kolejowym, drogowym i żegludze śródlądowej.

Znowelizowana przez Sejm ustawa stanowiła m.in., że wody, jako integralna część środowiska oraz siedliska dla zwierząt i roślin, podlegają ochronie niezależnie od tego, czyją stanowią własność.

W dyskusji senator Włodzimierz Łęcki zwrócił uwagę na zapisy zawarte w pkt 39 nowelizacji. Dotyczyły one poddawania budowli piętrzących wodę, stanowiących własność Skarbu Państwa, okresowym badaniom oraz ocenom stanu technicznego i bezpieczeństwa, wykonywanym przez wskazane w ustawie instytucje: Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej (w wypadku budowli stale piętrzących wodę) oraz ośrodek technicznej kontroli wałów przeciwpowodziowych Instytutu Melioracji i Użytków Zielonych (w wypadku budowli okresowo piętrzących wodę). W opinii senatora, taki zapis zaprzeczał zasadzie wolnej konkurencji. Przyjętego zapisu bronili przedstawiciele resortu środowiska.

Na swym posiedzeniu Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia rozpatrywała ustawę o ustanowieniu programu wieloletniego "Wymiana śmigłowców Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej - Lotnicze Pogotowie Ratunkowe w latach 2005-2010".

Zgodnie z art. 80 ust. 2 ustawy o finansach publicznych programy wieloletnie, jeżeli przewidywane koszty realizacji przekraczają 100 mln zł, ustanawiane są na mocy ustawy. Opiniowana ustawa dotyczyła programu wymiany śmigłowców Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej - Lotnicze Pogotowie Ratunkowe w latach 2005-2010. Przewidywane koszty tego programu wyniosą 454,15 mln zł.

Program będzie finansowany z budżetu państwa, w ramach limitów wydatków określonych w załączniku do ustawy budżetowej na dany rok i będzie realizowany przez ministra właściwego do spraw zdrowia.

W opinii senackiego biura legislacyjnego, ustawa nie wzbudziła zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym z wyjątkiem dodania obok nazwy firmy i siedziby Lotniczego Pogotowia Ratunkowego jego adresu. Jak stwierdzono, oznaczenie w postaci firmy i nazwy siedziby jest wystarczającym wyróżnikiem spośród wszystkich samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej. Zmiana adresu lub chociażby zmiana nazwy ulicy, przy której ma siedzibę Lotnicze Pogotowie Ratunkowe, wstrzyma realizację programu do czasu odpowiedniej nowelizacji opiniowanej ustawy. W związku z tym zaproponowano poprawkę dotyczącą skreślenia adresu zawartego w ustawie: <<w art. 1 w ust. 2 oraz w art. 3 w ust. 4 skreśla się wyrazy "przy ulicy Księżycowej 5">>.

Rekomendując przyjęcie ustawy, przedstawiciele Lotniczego Pogotowia Ratunkowego podkreślali, że wymiana śmigłowców spowoduje zakup maszyn o lepszych parametrach technicznych, co w zasadniczy sposób usprawni funkcjonowanie pogotowia. Będzie możliwy znacznie szybszy dolot do miejsca wypadku (w ciągu 20 minut) na 80% obszaru kraju. W dalszej perspektywie takim działaniem pogotowia zostanie objęty cały kraj.

W głosowaniu Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia opowiedziała za zaproponowaniem Senatowi przyjęcia ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego "Wymiana śmigłowców Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej - Lotnicze Pogotowie Ratunkowe w latach 2005-2010" wraz z jedną poprawką, sugerowaną przez senackie biuro legislacyjne. Ustalono, że stanowisko komisji zarekomenduje Izbie senator Franciszek Bobrowski.

Rozpatrywana nowelizacja została uchwalona na podstawie projektu sejmowej Komisji do spraw Kontroli Państwowej i miała na celu usprawnienie postępowania kontrolnego w wypadku zakładów pracy posiadających terenowe jednostki organizacyjne. Zgodnie z dotychczas obowiązującą ustawą o Państwowej Inspekcji Pracy inspektorzy pracy działali w ramach terytorialnej właściwości i mogli kierować do pracodawców zgodnie z tą właściwością przysługujące im środki prawne. Wyjątkiem była sytuacja, gdy zakład pracy posiadał wydzielone terenowe jednostki organizacyjne. Wówczas inspektor pracy wydawał nakazy osobie kierującej tą jednostką, ale tylko wtedy, gdy usunięcie naruszeń prawa pracy nie wymagało decyzji pracodawcy lub nie można było inaczej usunąć grożącego pracownikom niebezpieczeństwa. W pozostałych wypadkach, jeżeli siedziba pracodawcy (centrala) znajdowała się na terenie innego inspektoratu, inspektor pracy nie mógł zastosować środków prawnych bezpośrednio wobec pracodawcy. Powodowało to konieczność przekazania sprawy właściwemu inspektorowi, co znacznie wydłużało procedurę.

Rozpatrywana nowelizacja wprowadza zasadę, zgodnie z którą w wypadku pracodawcy posiadającego terenowe jednostki organizacyjne, inspektor pracy kieruje nakazy, sprzeciwy i wystąpienia do pracodawcy bez względu na swoją właściwość terytorialną. Wyjątkiem pozostałaby sytuacja, gdy ze względu na ochronę życia lub zdrowia pracowników albo brak potrzeby wydania przez pracodawcę decyzji inspektor pracy kierowałby decyzję (nakaz) do osoby kierującej terenową jednostką organizacyjną.

Ograniczenie prowadzenia działalności gospodarczej przez pracowników Państwowej Inspekcji Sanitarnej wykonujących czynności kontrolne ma polegać na zakazie prowadzenia działalności gospodarczej, zarządzania taką działalnością lub bycia przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności albo wykonywania dodatkowych zajęć zarobkowych, które mogłoby pozostawać w sprzeczności z obowiązkami pracownika lub wywołać podejrzenia o jego stronniczość lub interesowność. Wyżej wymienione działania nie wykazujące takich cech mogą być podejmowane za zgodą właściwego państwowego inspektora sanitarnego.

Zgodnie z przepisem przejściowym nowelizacji pracownik Państwowej Inspekcji Sanitarnej zatrudniony w stacji sanitarno-epidemiologicznej, który w dniu wejścia w życie ustawy prowadzi działalność gospodarczą, zarządza taką działalnością, jest przedstawicielem czy pełnomocnikiem w jej prowadzeniu lub wykonuje dodatkowe zajęcie zarobkowe, obowiązany jest o wystąpienie w ciągu 30 dni do właściwego państwowego inspektora sanitarnego z wnioskiem o wyrażenie stosownej zgody. W razie jej nieuzyskania ma 3 miesiące na zaprzestanie wykonywania zajęć objętych wnioskiem o wyrażenie zgody. Niewystąpienie w terminie o wyrażenie stosownej zgody lub niewykonanie obowiązku zaprzestania wykonywania niedozwolonych zajęć skutkuje rozwiązaniem z pracownikiem umowy o pracę za wypowiedzeniem.

Senatorowie zapoznali się ze stanowiskiem Sekcji Krajowej Pracowników Stacji Sanitarno-Epidemiologicznych NSZZ "Solidarność", w którym stwierdzono, że proponowane w nowelizacji zmiany ograniczają uprawnienia pracowników stacji sanitarno-epidemiologicznych. Zaproponowano w związku z tym wprowadzenie zmiany stwierdzającej, że pracownik PIS wykonujący w imieniu właściwego państwowego inspektora sanitarnego czynności kontrolne w zakresie określonym w upoważnieniu nie może prowadzić działalności gospodarczej, zarządzać taką działalnością czy być przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo wykonywać dodatkowych zajęć zarobkowych, jeśli pozostaje to w sprzeczności z jego obowiązkami służbowymi lub może wywoływać podejrzenia o jego stronniczość lub interesowność. W opinii pomysłodawców, wyeliminowałoby to sytuacje mogące budzić wątpliwości co do bezstronności pracowników PIS w trakcie wykonywania czynności służbowych, a równocześnie w niewielkim stopniu ograniczyło ich swobody obywatelskie.

Posiedzenie Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny.

Opinie na temat ustawy sejmowej przedstawili wiceprezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów Jarosław Król oraz Norbert Jeziolowicz ze Związku Banków Polskich.

Opiniowana ustawa została uchwalona z przedłożenia rządowego i dostosowuje regulacje krajowe do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/65/WE z 23 września 2002 roku dotyczącej sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość oraz zmieniającej dyrektywę Rady 90/619/EWG oraz dyrektywy 97/7/WE i 98/27/WE. W tym celu ustawa nowelizuje przepisy rozdziału 2a ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny; rozdział ten zawiera szczególne przepisy o umowach zawieranych na odległość dotyczących usług finansowych.

Zmiany polegają na wprowadzeniu nowych obowiązków informacyjnych dla przedsiębiorców - poinformowanie o: skutkach wypowiedzenia umowy (w tym o karach umownych), sądzie właściwym dla rozstrzygania sporów związanych z wykonywaniem umowy oraz pobieraniu od konsumenta oświadczenia o poddaniu się egzekucji, stanowiącego podstawę do wystawienia przez bank bankowego tytułu egzekucyjnego.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia rozpatrzono ustawę o ustanowieniu programu wieloletniego "Wymiana śmigłowców Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej - Lotnicze Pogotowie Ratunkowe w latach 2005-2010".

Porządek posiedzenia Komisji Ustawodawstwa i Praworządności obejmował trzy punkty:

• pierwsze czytanie projektu ustawy o ustanowieniu 16 października Dniem Papieża Jana Pawła II,
• rozpatrzenie uchwalonej przez Sejm 22 kwietnia 2005 r. ustawy o zmianie ustawy o ochronie zwierząt,
• rozpatrzenie "Informacji Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego Rzeczypospolitej Polskiej o działalności Sądu Najwyższego w roku 2004".

W posiedzeniu wzięli udział zaproszeni goście i eksperci komisji: ks. Mirosław Kosek - przedstawiciel ks. biskupa Piotra Libery, sekretarza Konferencji Episkopatu Polski, Anna Bogucka - członek Zarządu Głównego Związku Kynologicznego w Polsce, Joanna Kosińska - przewodnicząca Polskiego Klubu Pasa Rasowego, Tomasz Kosiński - wiceprzewodniczący Polskiego Klubu Pasa Rasowego, Liza Kodym-Flanagan - prezes Polskiej Ligi Ochrony Zwierząt, Marcin Wereszczyński - zastępca dyrektora Departamentu Prawnego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, Lech Gardocki - pierwszy prezes Sądu Najwyższego, Walerian Sanetra - prezes Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego.

Odpowiadając na pytanie o stanowisko Episkopatu Polski w sprawie rozpatrywanej inicjatywy, ks. Mirosław Kosek stwierdził, że jeszcze nie ma stanowiska Episkopatu, gdyż sprawa ta nie była rozpatrywana. Senatorowie przypomnieli wniesioną przed dwoma laty, a odrzuconą przez Senat, inicjatywę ustawodawczą o ustanowieniu 16 października Dniem Ojca Świętego Jana Pawła II i opowiedzieli się za poszerzeniem przepisów rozpatrywanej regulacji o wskazania, jakim celom i działaniom ten dzień ma być poświęcony. Otwartą pozostała kwestia, czy dzień ten ma być dniem wolnym od pracy. Przyjęcie takiej koncepcji wymagałoby szerszych konsultacji i zmian w dotychczasowych przepisach regulujących ten problem.

W toku dyskusji senatorowie opowiedzieli się za wstrzymaniem dalszych prac nad rozpatrywaną inicjatywą ustawodawczą do czasu otrzymania wypowiedzi Episkopatu w kwestii ustanowienia 16 października Dniem Papieża Jana Pawła II. Wskazano, że pod rozwagę można wziąć także kilka innych dat związanych z pontyfikatem Ojca Św., jak 2 czerwca - data pierwszej pielgrzymki do Polski czy 2 kwietnia - data śmierci Jana Pawła II, która - zgodnie z wiarą chrześcijańską - jest datą jego narodzin dla nieba.

W głosowaniu członkowie komisji jednomyślnie zdecydowali o odroczeniu dalszych obrad nad rozpatrywaną inicjatywą ustawodawczą. Przewodnicząca komisji senator Teresa Liszcz zapowiedziała pisemne wystąpienie do Episkopatu Polski o wyrażenie opinii w sprawie projektu ustawy o ustanowieniu 16 października Dniem Papieża Jana Pawła II.

Potrzebę nowelizacji tej ustawy omówił przedstawiciel rządu dyrektor M. Wereszczyński. Dyskusja skupiła się m.in. wokół kwestii związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa ludzi i zwierząt, nieadekwatnych - zdaniem niektórych senatorów - dla tych celów obowiązków nakładanych na posiadaczy i hodowców psów ras uznawanych za agresywne, niedookreśloności przesłanki "pies w typie rasy uznawanej za agresywną", braku nadzoru instytucjonalnego nad hodowlami psów agresywnych, a także ograniczania roli szerszego spektrum organizacji pozarządowych.

W kolejnym punkcie porządku obrad pierwszy prezes Sądu Najwyższego L. Gardocki przedstawił informację ilościową dotyczącą spraw, które wpłynęły i Sąd Najwyższy je rozpoznał (ze szczególnym uwzględnieniem spraw kasacyjnych). Prezes omówił także działania Izby Cywilnej, Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych, Izby Karnej oraz Izby Wojskowej, podając przykładowe rozstrzygnięcia dotyczące spraw o szczególnej wadze.

Podczas dyskusji senatorowie prosili o wyjaśnienie m.in. takich kwestii, jak kryterium "nieuzasadnionej zwłoki" w przewlekłym postępowaniu sądowym, opłaty za złożenie skargi, zwiększenia wpływy spraw związanych z kasacją w kpc, wpływy do Strasburga skarg na Sąd Najwyższy, w tym na "przedsąd", odrzucenia dwóch kasacji wniesionych w sprawach o zbrodnie sądowe. Odpowiedzi na te pytania udzielił prezes L. Gardocki.

Na swym posiedzeniu Komisja Spraw Unii Europejskiej, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaopiniowała następujące projekty aktów prawnych UE:

• Wnioski nierozpatrywane:

• przekazane w trybie art.6 ust. 1 pkt. 2 - COM(2005)149, 7928/05, 8732/05, 7798/05, 8491/05,
• przekazane w trybie art. 8 ustawy - 9678/99, 5103/04, 5104/04, 5102/04, 15068/03, 5190/04

Wniosek dotyczący rozporządzenia Rady o ochronie zasobów rybnych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i Sund, poprzez zastosowanie środków technicznych i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1434/98 (COM(2005) 086) (Proposal for a Council regulation for the conservation of fishery resources through technical measures in the Baltic Sea, the Belts and the Sound and amending Regulation (EC) No 1434/98 (COM(2005)086), sygnatura Rady UE 7354/05.

Resort wiodący: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

W ustawodawstwie unijnym przepisy dotyczące ochrony zasobów rybnych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i Sund poprzez zastosowanie środków technicznych, zawierają rozporządzenia Rady (WE) nr 88/98, 1434/98, 812/2004, określające m.in. okresy i obszary, w których zabronione jest prowadzenie połowów, minimalne rozmiary ryb, wielkość przyłowu, a także narzędzia połowowe (minimalny rozmiar oczek, narzędzia dołączane do sieci) oraz inne warunki związane z prowadzeniem połowów na wodach Wspólnoty.

W związku z potrzebą scalenia w jednym akcie prawnym przepisów związanych z kontrolą zasobów na wskazanym obszarze przygotowano propozycję opiniowanego rozporządzenia. Celem projektu jest m.in. zwiększenie praktycznej kontroli przestrzegania przepisów, odejście od szczegółowych zasad dotyczących przyłowów na rzecz koncentracji na rybołówstwie ukierunkowanym, stopniowe wycofywanie pławnic, określenie długoterminowych sposobów zarządzania, zdefiniowanie obszarów i okresów zamkniętych dla prowadzenia połowów poszczególnych gatunków, przygotowanie działań na rzecz odbudowy zasobów węgorza europejskiego, wprowadzanie technicznych zmian narzędzi połowowych.

W przedstawionym Komisji Spraw Unii Europejskiej projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że Polska popiera kontynuację prac nad projektem rozporządzenia Rady w sprawie zachowania zasobów połowowych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i Sund poprzez zastosowanie środków technicznych oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1434/98.

1. W 2004 r. worek o oczkach obróconych o 90º został pozytywnie oceniony przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES), a następnie rezolucją XXXI Międzynarodowej Komisji Rybołówstwa Morza Bałtyckiego (IBSFC). Warunkiem dopuszczenia do używania powyższego typu worka jest wpisanie go bezpośrednio do rozporządzenia Rady 1434/98. Wtedy worek z oknem "BACOMA" nie będzie jedynym dopuszczonym do ukierunkowanych połowów dorsza. Zdaniem Polski, zapis, że jedynym narzędziem trałowym do połowów dorszy są włoki trałowe z workami typu "BACOMA", jest wprowadzaniem "monopolu" w świetle sytuacji, kiedy ICES przedstawiło opinię, iż Polska konstrukcja worka o oczkach odwróconych o 90º jest narzędziem o właściwej selektywności.
2. Z uwagi na brak pełnej dokumentacji naukowej i bardzo niską liczbę przyłowu waleni w polskich obszarach morskich Polska złożyła wniosek o ustanowienie trwałej derogacji w odniesieniu do przepisów rozporządzenia 812/2004 z  26 kwietnia 2004 r., ustanawiającego środki dotyczące przypadkowych połowów waleni w rybołówstwie oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) Nr 88/98. Polska uważa, ze nie ma żadnych potwierdzonych informacji, iż pławnice łososiowe są narzędziami szczególnie zagrażającymi morświnom. Zgodnie ze stanowiskiem ASCOBANS wszystkie narzędzia oplątujące, a więc również nety dorszowe, mogą powodować śmiertelne przyłowy. Jednakże redukcja narzędzi dotyczy wyłącznie pławnic łososiowych, bez wprowadzenia nawet małego zmniejszenia ilości netów dorszowych, pomimo stwierdzenia szkodliwości ich stosowania. Utrzymanie programu redukcji pławnic łososiowych wynikające z rozporządzenia 812/2004 spowoduje zanik w Polsce tradycyjnego rybołówstwa łososiowego, tym samym spowoduje utratę pewnej liczby miejsc pracy (szacuje się, że może to dotyczyć ok. 60 statków rybackich) i wzrost presji w połowach dorsza, ponieważ część rybaków odchodzących z rybołówstwa łososiowego przeniesie się do segmentu rybołówstwa dorszowego. Zdaniem Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, projekt rozporządzenia wymaga dopracowania.

Polska, ze względu na ukształtowanie linii brzegowej, nie może wprowadzić do rybołówstwa łososiowego kratek - trapnets - co jest możliwe w państwach o wybrzeżu klifowym.

3. Przepisy artykułu 13 wymagają wprowadzenia nowego dziennika połowowego dla statków używających pławnic bądź zmiany obecnie obowiązującego dziennika, co związane jest z wydaniem nowego aktu wykonawczego. W chwili obecnej trudno jest określić czas potrzebny na jego przygotowanie.
4. Niezbędne jest dodanie artykułu dotyczącego stosowania innych narzędzi biernych (passive gear), jak haki i liny (m.in. takle), czyli sprzęt do połowów łososi, troci i dorszy. Wprowadzenie takiego przepisu jest uzasadnione, gdyż stosowanie tego typu narzędzi jest przywołane w artykule 16 paragraf 2b (ii) opiniowanego projektu.
5. Niezrozumiały jest zapis dotyczący okresu ochronnego storni i gładzicy, który wyznaczono na 1.02.-15.05. Obecnie okres przypada na 15.02.-15.05. Ponadto z punktu widzenia praktyki rybackiej należy ustalić wspólny wymiar ochronny dla storni i gładzicy - 23 cm. Przyjęcie przepisu w obecnym brzmieniu grozi wytępieniem storni i karami dla polskich rybaków za notoryczne poławianie niewymiarowej gładzicy. Zdaniem MRiRW, różnicowanie wymiaru ochronnego storni i gładzicy jest propozycją trudną do wykonania, ponieważ nie ma możliwości prowadzenia odrębnych połowów każdego z tych gatunków. Wprowadzenie wydłużonego o 2 tygodnie okresu ochronnego storni i gładzicy (art. 21) spowoduje zwiększenie o ten sam okres przerwy w prowadzeniu połowów storni i gładzicy, co spowoduje trudną do oszacowania utratę przychodów z działalności połowowej.
6. W artykule 2 są dwie definicje terminu "strengthening bag", w punktach (g) i (s) oraz w Artykule 3 brak jest jasnej definicji terminu "target species". Ponadto niejasna jest informacja w tabelach aneksów II i III.

W opinii rządu, wejście w życie opiniowanego projektu rozporządzenia może spowodować konieczność dokonania zmian w prawie krajowym, tj. przygotowania rozporządzenia dotyczącego nowego wzoru licencji dla armatorów, którzy prowadzili połowy pławnicami.

W chwili obecnej nie można dokonać oceny skutków społeczno-gospodarczych oraz finansowych z uwagi na brak wyznaczników, które posłużyłyby za podstawę do dokonania powyższej oceny, a także z uwagi na to, że istnieje możliwość wpisania do przepisów Wspólnoty worka o oczkach odwróconych o 90º, który został pozytywnie oceniony przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) jako narzędzie o podobnej do worka typu "BACOMA", a nawet lepszej selektywności. Sytuacja ta spowoduje, że worek typu "BACOMA" nie będzie jedynym narzędziem do połowów dorszy. Ponadto redukcja pławnic łososiowych spowoduje utratę miejsc pracy dla około 60 rybaków i ich rodzin. Trudny jest do określenia sposób pomocy oraz kwota potrzebna na zabezpieczenie środków dla dalszej egzystencji tych osób. Pewna grupa rybaków może zostać zmotywowana do podjęcia decyzji o złomowaniu statków. Inna grupa może przejść do segmentu dorszowego, co z kolei może zwiększyć presję w połowach tego gatunku. Obecnie nie można oszacować liczby przekwalifikowanych rybaków. Redukcja pławnic spowoduje również upadek tradycyjnego rybołówstwa łososiowego, kultywowanego zwłaszcza na Kaszubach.

Ponadto ASCOBANS uznał, że większość małych ssaków ginie w sieciach oplątujących. Została podjęta decyzja wyłącznie w sprawie redukcji pławnic, gdyż narzędzia te mogą zostać zastąpione przez "trap nety", w państwach o linii brzegowej typu klifowego. Niestety, polskie wybrzeże nie ma miejsc osłoniętych. Ponadto Komisja Europejska nie podjęła żadnych działań, które zmierzałyby do ograniczenia ilości net dorszowych, pomimo faktu, że strona polska podnosiła ten problem podczas spotkań komisji. Sytuacja ta wskazuje, że przy ograniczeniu pławnic nie kierowano się wszystkimi obiektywnymi warunkami.

Wniosek dotyczący Rozporządzenia Rady zmieniającego Rozporządzenie (WE, Euratom) No 2728/94 ustanawiającego Fundusz Gwarancyjny dla operacji zewnętrznych (Proposal for a Council Regulation amending Regulation (EC, Euratom) No 2728/94 establishing a Guarantee Fund for external actions), sygnatura Rady UE 7872/05.

Referent (wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie): senator Andrzej Wielowieyski.

Wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG w odniesieniu do niektórych środków w celu uproszczenia procedury obciążania podatkiem od wartości dodanej i pomocy w zapobieganiu uchylaniu się od płacenia podatków i unikaniu zobowiązań podatkowych i uchylającej niektóre decyzje przyznające odstępstwa (Proposal for a COUNCIL DIRECTIVE amending Directive 77/388/EEC as regards certain measures to simplify the procedure for charging value added tax and to assist in countering tax evasion and avoidance, and repealing certain Decisions granting derogations), sygnatura Rady UE 7426/05.

Referent (wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie): senator Andrzej Chronowski.

Wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie reprezentowania Wspólnoty Europejskiej i zajmowania przez nią stanowiska na szczeblu międzynarodowym w kontekście Unii Gospodarczej i Walutowej (Proposal for a Council Decision on the representation and position taking of the Community at international level in the context of Economic and Monetary Union) COM 637.

Referent (wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie): senator Grzegorz Lipowski.

Wniosek dotyczący rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie sporządzania kwartalnych rachunków niefinansowych według sektorów instytucjonalnych (Proposal for a REGULATION (EC) OF THE EUROPEAN PARLIAMENT AND OF THE COUNCIL on the compilation of quarterly non-financial accounts by institutional sector), sygnatura Rady UE 16269/03.

Wniosek dotyczący decyzji Rady upoważniającej państwa członkowskie do ratyfikowania lub przystąpienia, w interesie Wspólnoty Europejskiej, do konwencji haskiej z 1996 roku o jurysdykcji, prawie właściwym, uznawaniu, wykonywaniu oraz o współpracy w zakresie odpowiedzialności rodzicielskiej i środków ochrony dzieci (Proposal for a Council Decision authorising the Member States to ratify, or accede to, in the interest of the European Community, the Convention on Jurisdiction, Applicable Law, Recognition, Enforcement and Cooperation in respect of Parental Responsibility and Measures for the Protection of Children (the 1996 Hague Convention), sygnatura Rady UE 10868/03.

Referent (wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie): senator Ewa Serocka.

Wniosek dotyczący Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie systemu REACH (rejestracji, ewaluacji, autoryzacji i ograniczeń dotyczących substancji chemicznych), ustanowienia Europejskiej Agencji do spraw Chemikaliów oraz zmiany Dyrektywy Nr 1999/45.WE i Rozporządzenia (WE) (dotyczącego trwałych organicznych substancji trujących) (Proposal for a Regulation of the European Parliament and of the Council concerning the Registration, Evaluation, Authorisation and Restriction of Chemicals (REACH), establishing a European Chemicals Agency and amending Directive 1999/45/EC and Regulation (EC) (on Persistent Organic Pollutants) Wniosek dotyczący Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniający Dyrektywę Rady Nr 67/548/EWG w celu dostosowania jej do Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, ewaluacji, autoryzacji i ograniczeń dotyczących substancji chemicznych (Proposal for a Directive of the European Parliament and of the Council amending Council Directive 67/548/EEC in order to adapt it to Regulation (EC) of the European Parliament and of the Council concerning the registration, evaluation, authorisation and restriction of chemicals), sygnatura Rady UE 15409/03.

Celem projektowanego rozporządzenia opiniowanego przez Komisję Spraw Unii Europejskiej jest zagwarantowanie swobodnego obrotu substancjami chemicznymi na rynku wewnętrznym UE, oparte na zasadzie, iż do producentów, importerów i dalszych użytkowników należy zapewnienie, że produkcja, wprowadzenie do obrotu, import albo stosowanie tych substancji nie wpływa szkodliwie na zdrowie ludzi lub na środowisko.

Od listopada 2003 r. w Radzie UE prowadzone są intensywne prace nad projektem. Dotychczas był on siedmiokrotnie przedmiotem dyskusji w ramach różnych formacji Rady UE. Prace te koordynowane są przez Radę UE ds. Konkurencyjności przy wsparciu specjalnie powołanej grupy roboczej ad hoc ds. produktów chemicznych.

Na początku stycznia br. odbyło się spotkanie grupy wysokiego szczebla. Uczestniczyli w nim m.in. przedstawiciele prezydencji luksemburskiej, KE, a także Wielkiej Brytanii, która przejmie przewodnictwo w UE w drugiej połowie br. Ustalono, że jednym z celów prezydencji brytyjskiej będzie polityczna zgoda dotycząca systemu REACH.

Na spotkaniu komisarz G. Verheugen poinformował, że projekt rozporządzenia w sprawie REACH został przekazany do Parlamentu Europejskiego i ewentualnie po 1. czytaniu (które rozpocznie się na przełomie października i listopada br.) komisja przedstawi sugestie zmian, uwzględniające m.in. propozycje wypracowane na forum Rady UE. Ponadto KE otwarta jest na uwagi i sugestie do projektu. Z zainteresowaniem odnosi się również do idei brytyjskiej "jedna substancja, jedna rejestracja".

W przedstawionym Komisji Spraw Unii Europejskiej projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że wyniki dotychczasowych prac nad systemem REACH wskazują na potrzebę ponownej i kompleksowej oceny praktycznego funkcjonowania tego systemu ze szczególnym uwzględnieniem jego skutków dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz głównych odbiorców substancji chemicznych, jego kompatybilności z rozwiązaniami przygotowywanymi w ramach WTO (GHS) oraz wpływu na konkurencyjność europejskiego przemysłu chemicznego wobec wiodących producentów chemikaliów spoza UE.

W uzasadnieniu projektu stanowiska rządu zwrócono uwagę, że dotychczasowe prace nad systemem REACH wykazały, iż istnieje potrzeba uproszczenia procedur i wprowadzenia bardziej przyjaznych przemysłowi mechanizmów, redukcji kosztów (szczególnie rejestracji substancji), redukcji biurokracji, modyfikacji systemu, tak aby był on bardziej efektywny ekonomicznie i nie stwarzał barier dla małych i średnich przedsiębiorstw, opracowania rozwiązań w ramach REACH zwiększających korzyści wynikające z jego wprowadzenia, a także zmniejszenia obciążeń dla dalszych użytkowników przemysłu chemicznego (m.in. bariery techniczne, personalne).

Ponadto stwierdzono, ze system REACH jest ciągle przedmiotem intensywnych negocjacji i analiz. Obecnie trudno określić, jaki będzie jego finalny kształt, a tym samym przeprowadzenie oceny jego skutków (prawnych, społecznych, gospodarczych i finansowych) jest jedynie szacunkowe.

W obecnej wersji wprowadzenie w życie systemu REACH jest przewidziane na mocy Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady, czyli legislacji działającej bezpośrednio we wszystkich MS. Może jednak zaistnieć potrzeba korekty istniejących regulacji prawnych oraz przyjęcia rozporządzeń wykonawczych, wdrażających procedury związane z funkcjonowaniem systemu REACH. Będzie to jednak możliwe do oceny po zakończeniu negocjacji nad ostatecznym kształtem systemu REACH.

Oceniając skutki społeczne wprowadzenia opiniowanego rozporządzenia, przypomniano, że we wstępnej ocenie skutków wprowadzenia REACH wykonanej w 2003 roku szacowano, iż wejście w życie tego systemu w zaproponowanym kształcie może spowodować znaczną utratę miejsc pracy w Polsce (wynikało to z dużej "wrażliwości" analizowanej grupy przedsiębiorstw). Pogłębiona analiza wskazuje, że w wypadku zamykania nierentownych instalacji w dużych przedsiębiorstwach chemicznych może dochodzić do obniżenia zatrudnienia do 3%, natomiast istnieje prawdopodobieństwo znacznych ograniczeń zatrudnienia w małych przedsiębiorstwach (nawet do 30%), które nie będą w stanie udźwignąć obciążeń wynikających z wprowadzenia systemu REACH. Z drugiej strony, przedsiębiorstwa takie (w szczególności małe i średnie) mogą łatwiej i szybciej zmienić profil swojej produkcji lub charakter działalności i w ten sposób zmniejszyć takie zagrożenie.

W ocenie skutków gospodarczych zwrócono uwagę, że jednym z podstawowych czynników skutecznego konkurowania na rynku jest innowacyjność firmy. W perspektywie krótkoterminowej wpływ wprowadzenia systemu REACH na innowacyjność może być, zdaniem polskiego rządu, niekorzystny. W szczególności koszty ogólne związane z REACH mogą spowodować okresowe ograniczenie możliwości badawczo-rozwojowych. W dłuższej perspektywie szansą firm jest podjęcie produkcji nowych wyrobów. Efektem wprowadzenia w życie REACH będzie zwiększenie możliwości pojawienia się nowych substancji na rynku europejskim. Stworzy to nowe możliwości dla średnich i małych przedsiębiorstw, które zazwyczaj są firmami elastycznymi, potrafiącymi "zagospodarowywać" nisze rynkowe.

W 2003 roku oszacowano koszty wpływu systemu REACH na polski przemysł chemiczny na kwotę 340-600 mln euro. Wielkość ta wynika z przyjętych dla potrzeb powyższej analizy szacunkowych kosztów, które znacząco uległy obniżeniu w 2004 roku, szczególnie dla substancji chemicznych o niskim tonażu (1-10 ton/rok).

Według założonych scenariuszy:

• scenariusz "optymistyczny" (każda substancja rejestrowana jest jeden raz) - 194 mln euro,
• scenariusz "realistyczny" (każda substancja rejestrowana jest dwukrotnie w różnych zakresach tonażowych) - 234 mln euro,
• scenariusz "pesymistyczny" (każdy rejestruje substancję indywidualnie) - 266 mln euro.

• koszty rejestracji, testowania i udzielania zezwoleń - 164-236 mln euro,
• koszty opracowania kart charakterystyki, rejestracji półproduktów - 30 mln euro.

Wdrożenie systemu REACH spowoduje również wydatki, które będą pokrywane z budżetu państwa, związane z nałożeniem dodatkowych zadań oraz zwiększeniem zatrudnienia w takich jednostkach, jak: Biuro ds. Substancji i Preparatów Chemicznych, Inspekcja Sanitarna, służby celne, Inspekcja Ochrony Środowiska, Inspekcja Handlowa czy Inspekcja Pracy.

Po zapoznaniu się z informacją rządu na temat opiniowanego rozporządzenia Komisja Spraw Unii Europejskiej przyjęła opinię, w której stwierdzono, że na obecnym etapie prac proponowane rozporządzenie w przedłożonej postaci nie jest do przyjęcia. W opinii komisji, dalszego opracowania, wymagają: sposób rejestracji, zawiłość procedur, koszty przeprowadzania testów, zagrożenia dla funkcjonowania małych i średnich przedsiębiorstw, zagrożenia wzrostu bezrobocia związanego ze zmianami produkcji, pogorszenie konkurencyjności przemysłu chemicznego, a także rozrost instytucji zajmujących się rejestracją i kontrolą środków chemicznych.

Na swym posiedzeniu senatorowie z Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrywali ustawę o zmianie ustawy o ochronie zwierząt.

Na temat rozwiązań przyjętych w noweli sejmowej wypowiadał się w imieniu rządu wiceminister spraw wewnętrznych i administracji Tadeusz Matusiak, głos zabierał także wicedyrektor Departamentu Prawnego w tym resorcie Marcin Wereszczyński. W posiedzeniu wzięli też udział przedstawiciele Polskiego Związku Kynologicznego, Polskiej Ligi Ochrony Zwierząt oraz Oświatowej Organizacji Ochrony Zwierząt. Uwagi do sejmowej nowelizacji zgłosiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Rozpatrywana ustawa nakłada na właścicieli psów obowiązek stałego nadzoru nad zwierzęciem. Określa m.in. warunki, na których psy mogą przebywać w miejscach publicznych. Powraca do kwestii hodowli i posiadania psów zaliczonych do tzw. ras agresywnych. Zgodnie z proponowanymi zmianami posiadanie takich zwierząt będzie wymagało uzyskania odpowiedniego zezwolenia, którego otrzymanie będzie uwarunkowane okazaniem określonych w ustawie zaświadczeń z komendy powiatowej Policji oraz lekarza psychologa. Ponadto w nowelizacji na właścicieli psów zaliczonych do ras agresywnych nałożono obowiązek poddania ich szkoleniu "na posłuszeństwo" oraz posiadania ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przez psa.

Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment