Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment

Senatorowie z Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej na swym posiedzeniu rozpatrywali ustawę o stanie klęski żywiołowej.

Ustawa stanowi realizację przepisów art. 228 konstytucji, zgodnie z którymi stan nadzwyczajny (takim stanem jest oprócz stanu wojennego i wyjątkowego - stan klęski żywiołowej) może być wprowadzony tylko na podstawie ustawy, w drodze rozporządzenia, które podlega dodatkowemu podaniu do publicznej wiadomości. Ustawowo powinny być również określone zasady działania organów władzy publicznej oraz zakres, w jakim mogą zostać ograniczone wolności i prawa człowieka i obywatela w czasie poszczególnych stanów nadzwyczajnych. Konstytucja wskazuje także w art. 232 okoliczności stanowiące podstawę wprowadzenia przez Radę Ministrów stanu klęski żywiołowej na części albo na całym terytorium państwa, przesądza, iż stan ten może zostać wprowadzony maksymalnie na okres 30 dni, chyba że Sejm wyrazi zgodę na jego przedłużenie. Konstytucja wymienia enumeratywnie wolności i prawa człowieka i obywatela, które w drodze ustawy mogą podlegać ograniczeniu. Zgodnie z art. 233 ust. 3 są to: wolność działalności gospodarczej, wolność osobista, nienaruszalność mieszkania, wolność poruszania się i pobytu na terytorium Polski, prawo do strajku, prawo własności, wolność pracy, prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz prawo do wypoczynku.

Po debacie senatorowie w głosowaniu postanowili zaproponować Senatowi wprowadzenie 5 poprawek do ustawy o stanie klęski żywiołowej. Na sprawozdawcę stanowiska Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wyznaczono senatora Zbigniewa Gołąbka.

Odbyło się posiedzenie Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych, poświęcone rozpatrzeniu ustawy o przekształceniach w administracji celnej oraz o zmianie niektórych ustaw. Omawiana ustawa była projektem rządowym.

Podczas posiedzenia głos zabrali: sekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Wiesław Ciesielski, dyrektor Departamentu Ceł w Ministerstwie Finansów Robert Kwaśniak, prezes Głównego Urzędu Ceł Tomasz Michalak, przewodnicząca Związków Zawodowych Pracowników GUC Hanna Górecka, Zygmunt Jańczyk ze Związków Zawodowych Pracowników GUC, poseł sprawozdawca Marek Wikiński oraz Aleksandra Skorupka - główny specjalista ds. legislacji w Biurze Legislacyjnym Kancelarii Senatu.

Na forum Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej wystąpił wiceminister spraw zagranicznych Republiki Kuby Angel Dalmau.

Kubański gość przedstawił aktualną sytuację gospodarczą swojego kraju. Wiceminister przypomniał, że w wyniku przemian ustrojowych, jakie dokonały się w krajach socjalistycznych, Kuba utraciła 80% dotychczasowych partnerów wymiany gospodarczej. Doprowadziło to do głębokiego kryzysu gospodarczego, którego szczyt przypadł na 1994 r. Podjęte działania, m.in. ustawodawstwo otwarte na kapitał zagraniczny (obecnie 60% wymiany gospodarczej dotyczy krajów Unii Europejskiej), nastawienie na przemysł turystyczny czy rozwój nowych technologii, zwłaszcza biotechnologii, a także zwiększenie w rynku udziału małych firm, mają pomóc w jego przezwyciężeniu.

Rozpatrywana nowelizacja dostosowuje uregulowania polskiego systemu prawnego do prawa Unii Europejskiej. Ustawa nowelizująca rozszerza katalog zadań samorządu pielęgniarek i położnych o udzielanie pielęgniarkom i położnym - obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, zamierzającym wykonywać zawód pielęgniarki lub położnej na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, informacji na temat uregulowań prawnych dotyczących ochrony zdrowia oraz ubezpieczeń społecznych w zakresie niezbędnym do wykonywania tego zawodu. W celu realizacji tych zadań ustawa stwarza możliwość tworzenia ośrodków informacyjno-edukacyjnych przy jednostkach organizacyjnych samorządu pielęgniarek i położnych (tj. Naczelnej Izbie Pielęgniarek i Położnych oraz okręgowych izbach pielęgniarek i położnych), a także stanowi o otrzymywaniu środków finansowych na pokrycie kosztów związanych z tą działalnością z budżetu państwa. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej rozpatrzono także ustawę o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o zasadach współpracy przy dokonywaniu kontroli osób, towarów i środków transportu przekraczających polsko-litewską granicę państwową w ruchu drogowym i kolejowym, podpisanej w Wilnie dnia 14 września 1997 r.

Usprawnienie współpracy pomiędzy stroną polską i litewską ma polegać na określeniu przejść granicznych, w których organy kontrolne jednej z umawiających się stron będą dokonywały czynności kontrolnych na terytorium państwa drugiej umawiającej się strony, dzięki czemu zostanie zmniejszony czas oczekiwania na przekroczenie granicy polsko- litewskiej. Artykuł umowy stanowi, że funkcjonariusze organów kontrolnych wykonywać będą czynności kontrolne zgodnie z prawem państwa, którego są funkcjonariuszami. Oznacza to wyłączenie stosowania polskich przepisów w zakresie przewidzianym w przedmiotowej umowie (takie wyłączenie ma dotyczyć również zasad dochodzenia roszczeń odszkodowawczych z tytułu szkód wyrządzonych lub doznanych przez funkcjonariuszy oraz zasad używania broni służbowej).

Jak stwierdziło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu, uchwalona przez Sejm ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o zasadach współpracy przy dokonywaniu kontroli osób, towarów i środków transportu przekraczających polsko-litewską granicę państwową w ruchu drogowym i kolejowym, podpisanej w Wilnie dnia 14 września 1997 r. nie budzi zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym.

Uchwalona przez Sejm ustawa ma umożliwić nawiązanie stronie polskiej współpracy operacyjnej z Europejskim Biurem Policji (Europol) w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej oraz pozwolić na zdobycie wiedzy, doświadczeń i kontaktów użytecznych w zwalczaniu przestępczości zarówno na arenie międzynarodowej, jak i w kraju. Współpraca ma obejmować zarówno wzajemne przekazywanie informacji na zasadach określonych w umowie, jak również wymianę oficerów łącznikowych, których zadaniem będzie wspieranie i koordynowanie współpracy pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Europolem.

W dyskusji senator Genowefa Ferenc zwróciła uwagę, że w załączniku nr 2 do umowy wśród organów wskazanych jako ograny właściwe do współpracy z Europolem wskazano prezesa Głównego Urzędu Ceł oraz generalnego inspektora celnego. Zgodnie z ustawą z 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu w centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych wskazane organy zostaną zlikwidowane odpowiednio 30 kwietnia br. i 30 czerwca br. Zgodnie z art. 6 omawianej umowy strona polska będzie zobowiązana do poinformowania Europolu o zmianie organów uprawnionych do współpracy z Europolem.

Ostatecznie Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej postanowiła nie zgłaszać zastrzeżeń do rozpatrywanej ustawy ratyfikacyjnej. Na sprawozdawcę stanowiska komisji wybrano senatora Zygmunta Cybulskiego.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego przyjęto stanowisko w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, a Rządem Republiki Litewskiej o zasadach współpracy przy dokonywaniu kontroli osób, towarów i środków transportu przekraczających polsko-litewską granicę państwową w ruchu drogowym i kolejowym, podpisanej w Wilnie dnia 14 września 1997 r.

Postanowiono, że stanowisko Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego w sprawie sejmowej ustawy ratyfikacyjnej przedstawi Izbie senator Janusz Konieczny.

Na swym posiedzeniu Komisja Emigracji i Polaków za Granicą przyjęła inicjatywę ustawodawczą dotyczącą projektu uchwały Senatu w sprawie zadań państwa polskiego wobec Polonii i Polaków za granicą. W projekcie uchwały zapisano m.in., że Senat uroczyście stwierdza, iż:

"I.

II.

III.

- Przekazujemy Polonii i Polakom za granicą wielkie podziękowanie za skuteczne starania prowadzone na rzecz przystąpienia Polski do NATO i przedstawioną deklarację wspierania dążeń Polski do członkostwa w Unii Europejskiej, a także promowania polskiej gospodarki na rynkach światowych.

- Konieczne staje się wprowadzenie w życie przepisów prawnych zapewniających Polakom za granicą stosowne uprawnienia, wynikające z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i przepisów prawa międzynarodowego;

- kultywowanie narodowych tradycji i kultury polskiej,

- rozszerzanie oddziaływania polskiej prasy, radia i telewizji, a także polskojęzycznych mediów polonijnych,

- wspieranie działalności gospodarczej, naukowej i twórczości artystycznej osób polskiego pochodzenia i tworzenie warunków do rozwoju ich kontaktów profesjonalnych z Krajem,

V.

Na swym posiedzeniu Komisja Ochrony Środowiska omawiała swoją inicjatywę ustawodawczą dotyczącą nowelizacji ustawy - Prawo ochrony środowiska i ustawy - Prawo wodne.

W posiedzeniu wzięli udział: wiceminister środowiska Czesław Śleziak i ekspert komisji prof. Waldemar Michna.

W wyniku nowelizacji prawa ochrony środowiska przeciętny mieszkaniec może się spodziewać obniżenia opłat ekologicznych. Na przykład w Warszawie po wprowadzeniu zróżnicowania stawek dla odbiorców cena wody może się obniżyć o 20-30%.

Na swym posiedzeniu senatorowie z Komisji Kultury i Środków Przekazu zajęli się problemami dotyczącymi kondycji środowiska dziennikarskiego.

Senatorowie wysłuchali refleksji na temat kondycji środowiska dziennikarskiego w Polsce, które przedstawił ekspert komisji dr Zbigniew Bajka z Ośrodka Badań Prasoznawczych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Stwierdził on m.in., że ta grupa zawodowa, która ma wielkie zasługi w transformacji ustrojowej, bardzo wiele na owej transformacji straciła. To stwierdzenie uzyskuje niestety bolesne potwierdzenie w licznych zwolnieniach w mediach oraz wyraźnym zmniejszeniu liczby dziennikarzy nowo przyjmowanych do pracy. Najwyraźniej jest to widoczne na rynku dzienników, których liczba stale się zmniejsza; dotyczy to zarówno gazet ogólnopolskich, jak i regionalnych.

W Polsce trudno jest określić dokładnie liczbę dziennikarzy, ponieważ dziennikarz to wolny zawód. Do tej grupy kwalifikuje się u nas dziennikarzy związanych z mediami etatowo lub na zasadzie stałej współpracy, osoby prowadzące własne firmy świadczące usługi dziennikarskie, tzw. wolni strzelcy - freelancers, dziennikarze tzw. małych mediów - prywatnych i samorządowych gazet lokalnych, dziennikarzy - emerytów dorabiających przede wszystkim w prasie, specjalistów public relations i media relations i rzeczników prasowych (często byłych dziennikarzy) oraz polityków, którzy w rubryce "zawód" wpisują "dziennikarz", chociaż z tym zawodem od lat nie mają nic wspólnego. Termin "dziennikarz" jest bardzo pojemny, co powoduje psucie tego zawodu, do którego przyznaje się wiele osób nie mających do jego wykonywania uprawnień. W krajach zachodnich środowiska dziennikarskie wspólnie z nadawcami i właścicielami mediów wprowadziły instrumenty samokontroli środowiska. W Polsce pojawił się pomysł stworzenia izby samorządowej dziennikarskiej oraz ustawy o zawodzie dziennikarza. Niestety, brak mechanizmów autokontroli w tym środowisku wiąże się również z jego rozbiciem organizacyjnym.

Zawód dziennikarski jest obecnie coraz bardziej atrakcyjny, taki kierunek kształcenia oferuje już 37 uczelni państwowych i prywatnych. Następuje feminizacja zawodu. W wielu redakcjach zatrudnia się młodych ludzi na umowach o dzieło lub za niskie wierszówki, będących swoistym straszakiem właścicieli w stosunku do dziennikarzy etatowych. W wielu redakcjach kwestia zatrudnienia dziennikarzy to swoista wolna amerykanka. Szczególnie trudna jest sytuacja dziennikarzy prowincjonalnych. Dziennikarze gazetowi skarżą się na śrubowanie obowiązków, a dziennikarstwo degradowane jest do usługowej funkcji szybkiego dostarczyciela informacji. Dziennikarze są często zmuszani do zdobywania reklam.

Mamy obecnie do czynienia z coraz bardziej realistyczną oceną swojego zawodu przez dziennikarzy, mniej w niej złudzeń i poczucia posłannictwa czy realizacji szczytnych ideałów, a więcej pragmatyzmu i liczenia się z realiami zawodu. Jednocześnie dziennikarze uważają, że wielu spośród nich nie przestrzega norm etycznych. Jako ograniczające wolność dziennikarską wskazują naciski właścicieli, szefów redakcji lub bezpośrednich przełożonych, mowa również o wewnątrzredakcyjnej cenzurze czy naciskach zewnętrznych ze strony polityków czy administracji publicznej.

W dyskusji, która odbyła się podczas posiedzenia Komisji Kultury i Środków Przekazu, wskazywano przede wszystkim na konieczność przyjęcia ustawy zapewniającej utworzenie izby dziennikarskiej stojącej na straży interesów tej grupy zawodowej. Ideę te poparła większość senatorów. Zwracano jednak uwagę, że sytuacja dziennikarzy podobna jest do sytuacji innych grup zawodowych w okresie kryzysu finansów publicznych. Ponadto wyrażano wątpliwości, czy utworzenie korporacji zawodowej spowoduje zmianę tej sytuacji, ponieważ nie będzie ona mogła wpływać na wydawców i właścicieli, a jedynie decydować o dopuszczaniu do zawodu. Jednym z problemów jest bowiem słabe przygotowanie i niedokształcenie młodych ludzi trafiających do tego zawodu.

Podczas Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy o samorządzie pielęgniarek i położnych.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia przyjęto stanowisko w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii.

Przywoływana w ustawie ratyfikacyjnej umowa została podpisana w Madrycie 22 lutego 2001 r. Jej celem jest dokonanie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego obowiązujących w Polsce i Hiszpanii, co ma służyć ochronie praw z tytułu zabezpieczenia społecznego nabytych w całości lub części na terytorium jednego z państw - stron niniejszej konwencji przez osoby przemieszczające się pomiędzy Polską a Hiszpanią. Okres obowiązywania konwencji będzie ograniczony, gdyż z chwilą uzyskania przez Polskę członkostwa w Unii Europejskiej jej postanowienia zostaną zastąpione przez właściwe regulacje unijne. Postanowienia konwencji mają zastosowanie do: pracowników i osób pracujących na własny rachunek - obywateli każdej ze stron oraz do członków ich rodzin i innych osób uprawnionych do świadczeń, do korzystających ze świadczeń członków rodziny pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek, którzy są obywatelami jednej ze stron, bez względu na narodowość pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek pod warunkiem jednakże, że podlegała ona ustawodawstwu jednej lub obydwu stron niniejszej konwencji.

Koordynacja przepisów o zabezpieczeniu społecznym państw - stron niniejszej konwencji została dokonana na podstawie zasad stworzonych dla tego rodzaju procesów w prawie Unii Europejskiej (Rozporządzenie Rady Nr 1408/71/EWG dotyczące stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników, osób pracujących na własny rachunek oraz członków ich rodzin zmieniających miejsce pobytu na obszarze Wspólnoty). Do tych zasad należą: zasada równego traktowania, zasada jedności stosowanego ustawodawstwa oraz związana z nią zasada stosowania ustawy miejsca pracy, zasada zachowania praw nabytych oraz zasada zachowania praw w trakcie nabywania.

Na swym posiedzeniu Komisja Emigracji i Polaków za Granicą rozpatrywała wnioski o dotację z Kancelarii Senatu na wykonanie zadań państwowych w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą. Pozytywnie zaopiniowano wnioski Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich, Oddział Stołeczny Warszawa - pobyt polskojęzycznej młodzieży ze średniej szkoły w Dowbyszu na Ukrainie; Fundacji Pomoc Polskim Szkołom na Wschodzie, Lublin - wydawanie kwartalnika "Rota", numery 45/46, 47, 48; Fundacji "Oświata Polska za Granicą", Warszawa - program bezpłatnej prenumeraty prasy dla środowisk polskich na Wschodzie; Towarzystwa Porozumienia Polsko-Białoruskiego, Warszawa - niesienie pomocy polskim dzieciom z Białorusi dotkniętym chorobą "Czarnobyla" (kwiecień 2002); Klubu Polskiego Stowarzyszenie Polaków i Ich Przyjaciół na Słowacji, Bratysława - dofinansowanie Dni Polskich w Bratysławie oraz wniosek Kulturalno-Narodowej organizacji Społecznej "Polonia" Republiki Chakasji, Federacja Rosyjska - zakup sprzętu komputerowego i dyktafonu dla redakcji pisma "Rodacy".

Komisja Emigracji i Polaków za Granicą negatywnie zaopiniowała natomiast wnioski: Fundacji na rzecz Pomocy Dzieciom z Grodzieńszczyzny, Białystok na wyposażenie bibliotek w najnowsze publikacje książkowe i polską prasę i zakup podręczników dla uczniów, materiałów dla nauczycieli i pomocy dydaktycznych oraz Lubelskiego Klubu Polonijnego - przygotowanie i wydanie dwóch numerów "Forum Polonijnego".

Odbyło się wspólne posiedzenie Komisji Emigracji i Polaków za Granicą oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, podczas którego przyjęto jednogłośnie projekt uchwały Senatu dla uczczenia 200-lecia urodzin Ignacego Domeyki.

I. Domeyko (1802-1889) był mineralogiem i geologiem, przyjacielem Adama Mickiewicza, studiował na Uniwersytecie Wileńskim i w École des Mines w Paryżu. Brał udział w powstaniu listopadowym na Litwie. Po upadku powstania udał się na emigrację. W 1838 wyjechał na stałe do Chile. Wykładał w kolegium górniczym w Coquimbo i na uniwersytecie w Santiago, gdzie w latach 1867-1883 pełnił obowiązki rektora.

W uzasadnieniu projektu uchwały przypomniano, że paradoksalnie imię uczonego pozostaje bardziej znane za granicą niż w Polsce, stąd cenna inicjatywa obchodów rocznicy jego urodzin, którym patronować będą prezydenci Polski i Chile. Uroczyste sesje naukowe, wydanie okolicznościowych znaczków pocztowych, a także wmurowanie płyty pamiątkowej w Domu Ignacego Domeyki w Santiago - to tylko niektóre uroczystości okolicznościowe. Ponadto podkreślono, że Senat przyjmuje uchwałę najwyższego uznania dla życia i uniwersalnych wartości dorobku naukowego I. Domeyki, ponieważ osoba uczonego zasługuje na należne miejsce w panteonie wybitnych Polaków, a rocznica jego urodzin na szczególną cześć i pamięć.

Senatorowie z Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych zaakceptowali ustawę o ratyfikacji Konwencji między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Mexico City dnia 30 listopada 1998 roku.

Konwencja, będąca przedmiotem ustawy sejmowej, ma zapobiec negatywnemu z punktu widzenia podatników i władz państwa zjawisku międzynarodowego podwójnego opodatkowania. Zjawisko to prowadzi do nadmiernego obciążenia fiskalnego, przyczyniając się do utrudnienia przepływu osób, kapitału oraz wymiany dóbr i usług. Zjawisko międzynarodowego podwójnego opodatkowania zachodzi w sytuacji, gdy w dwóch państwach zostaną nałożone podobne podatki na tego samego podatnika z tego samego tytułu i za taki sam okres.

Konwencja odpowiada w dużym zakresie strukturalnie i treściowo Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Poszczególne postanowienia konwencji określają zasady opodatkowania dochodów z określonych źródeł w jednym lub drugim państwie oraz określają wypadki, w których opodatkowanie niektórych dochodów może nastąpić w obydwu państwach (dotyczy to opodatkowania tzw. dochodu biernego - dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych).

Zgodnie z art. 23 konwencji podwójnego opodatkowania unikać się będzie według tzw. metody wyłączenia, tzn. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który może być opodatkowany w Meksyku, to Polska zwolni taki dochód z opodatkowania. Przy czym przy obliczaniu wysokości podatku od pozostałego dochodu takiej osoby Polska weźmie pod uwagę dochód zwolniony od podatku. W stosunku do osób osiągających dochód z tytułu dywidendy, odsetek lub należności licencyjnych zastosowanie ma tzw. metoda zaliczenia, zgodnie z którą Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego kwoty podatku równej zapłaconemu, z tych tytułów, meksykańskiemu podatkowi dochodowemu. Z tym że odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód uzyskany w Meksyku. Zasady te znajdują odzwierciedlenie, z zastrzeżeniem odmienności wynikającej z traktatów, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (w art. 21 ust. 1 pkt 33 oraz w art. 27 ust. 8 i 9) oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (w art. 17 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 20).

Na swym posiedzeniu Komisja Nauki, Edukacji i Sportu rozpatrzyła ustawę o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności.

Rozpatrywana ustawa, będąca projektem rządowym, zmierza do dostosowania polskiego prawa do dyrektyw Unii Europejskiej dotyczących uznawania kwalifikacji nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej do podejmowania lub wykonywania niektórych rodzajów działalności. Ponadto wiąże się ona z uchwaloną 26 kwietnia 2001 r. ustawą o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, mającą także ma wejść w życie, z jednym wyjątkiem, z dniem uzyskania przez Polskę członkostwa w UE.

Zakres podmiotowy ustawy tworzą obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, którzy zamierzają wykonywać w Polsce działalność wymienioną w załączniku do ustawy. Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji będzie wszczynane na wniosek zainteresowanego; na zakończenie tego postępowania wydaniem decyzji ustawa wyznacza termin nie dłuższy niż 4 miesiące od przedstawienia wszystkich dokumentów. Do postępowania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że przepisy opiniowanej ustawy stanowią inaczej. Decyzje w sprawie uznania kwalifikacji będą wydawane przez ministrów kierujących działem administracji rządowej.

Ustawa sejmowa określa szczegółowe wymagania niezbędne do uznania kwalifikacji wnioskodawcy, odnosząc je do rodzajów działalności z poszczególnych list z załącznika (jest ich 6). Ponadto przewiduje funkcję krajowego koordynatora w zakresie działalności objętej ustawą oraz obowiązek przekazywania - jemu lub, w razie jego niepowołania, ministrowi właściwemu do spraw gospodarki - okresowych informacji o zmianie wymagań dotyczących działalności oraz o podjętych decyzjach w sprawach uznania kwalifikacji. Omawiany akt prawny stanowi też o funkcjonowaniu ośrodka informacji właściwego do informowania o zasadach uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności określonej ustawą. Nie dłużej niż przez 3 lata od wejścia ustawy w życie zadania tego ośrodka będzie wykonywać Biuro Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej w Warszawie.

Na swym posiedzeniu zebrała się Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej.

Podstawowe rozwiązania przyjęte w podlegającej ratyfikacji konwencji zaprezentowali wiceminister spraw zagranicznych Sławomir Dąbrowa oraz wiceminister pracy i polityki społecznej Krzysztof Pater. Opinię przedstawiło także Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu. Ponieważ ustawa sejmowa nie wzbudziła kontrowersji, w głosowaniu komisja zdecydowała o zarekomendowaniu Senatowi jej przyjęcia bez poprawek. Na sprawozdawcę wybrano senator Genowefę Grabowską.

Na wspólnym posiedzeniu zebrały się Komisja Emigracji i Polaków za Granicą oraz Komisja Ustawodawstwa i Praworządności.

Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment