Marszałek Senatu Longin Pastusiak powiedział m.in., że kultura - rozumiana, jako całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, gromadzonego, utrwalanego i wzbogacanego w ciągu dziejów - zawsze pełniła funkcję wyjątkową. Europa stanowiła tygiel, w którym mieszały się i przemieszczały różne wspólnoty i nacje, co powodowało wymieszanie kultur narodowych. Kolebką kultury europejskiej był basen Morza Śródziemnego, będąc źródłem inspiracji i rozwoju narodowych kultur, wpływał również na kształt kultury polskiej.

Marszałek Longin Pastusiak zwrócił uwagę , że już w okresie schyłkowym średniowiecza z uznaniem spotykały się nowatorskie koncepcje polskich uczonych. Wówczas to rozpoczął działalność założony przez Kazimierza Wielkiego, Uniwersytet Krakowski. Od Odrodzenia poczynając polska kultura stała się na tyle atrakcyjna, że coraz szerzej zaczęto korzystać z jej dorobku. Nawet w okresie największego upadku nauki i kultury polskiej, w czasach saskich, nie brakowało światłych ludzi pragnących wyrwać kraj z marazmu. Aczkolwiek w epoce oświecenia i renesansu widoczna była obecność kultury polskiej na Zachodzie to dopiero w okresie romantyzmu polscy twórcy wywarli ogromny wpływ na rozwój kultury europejskiej. W XX wieku potwierdzeniem tej pozycji są cztery literackie nagrody Nobla.

Senator Maria Szyszkowska zwracała uwagę na potrzebę wartości duchowych scalających Europę. Janusz Pulnar, dyrektor Muzeum im. Jacka Malczewskiego zwrócił uwagę na inspiracyjne znaczenie polskiego dorobku artystycznego oraz na znaczenie prowincji w dorobku kulturalnym narodu. Bogusław Kaczyński mówił o polskiej muzyce jako ważnym elemencie kształtowania naszego obrazu w jednoczącej się Europie, Anna Kryniecka o polskiej szkole higieny psychicznej, zaś senator Bogusław Litwiniec o teatrze awangardowym kontrkultury w Polsce.