Dom im. J. Korczaka od lat był pod patronatem ministerstwa zdrowia, początkowo jako Dom Małych Dzieci (od 1945 r.). Od 1993 r. stał się zakładem opiekuńczo-leczniczym ze względu na konieczność utworzenia placówki, która może, poza opieką, zapewnić terapię i rehabilitację dzieciom dotkniętym poważnymi schorzeniami. Specyfika i wyjątkowość tej placówki polega na tym, że po pierwsze przebywają w niej dzieci w wieku do siedmiu lat; po drugie, część dzieci jest chora, zakażona wirusem HIV, z zapaleniem wątroby B i C oraz wirusem cytomefalii; po trzecie, dzieci wykazują wrodzone uszkodzenie centralnego układu nerwowego; po czwarte, mają wady serca, nerek i zespoły uwarunkowane genetycznie (zespół Downa). W dniu 25 marca 1999 r. przeprowadzono analizę stanu zdrowia osiemdziesięciu wychowanków i stwierdzono, że 88% dzieci wykazuje cechy przewlekłych schorzeń, które wymagają stałej opieki lekarskiej i pielęgniarskiej, rehabilitacyjnej oraz psychologicznej.

Wraz ze zmianami administracyjnymi placówkę podporządkowano Sejmikowi Województwa Pomorskiego jako samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej (decyzja sądu, Sygn. akt XII Ns Rej. ZOZ 23/98), nie zostały natomiast ustalone zasady jego finansowania. Aktualnie, na podstawie umowy, koszty leczenia refunduje Pomorska Kasa Chorych w kwocie 15 zł dziennie na jedno dziecko, przy czym koszty ponoszone w 1998 r. wynosiły 96 zł. Na pokrycie kosztów opieki, zakwaterowania oraz wyżywienia dyrekcja domu w okresie od 1 stycznia do chwili obecnej korzystała z pożyczki w kwocie 157 tysięcy zł. Z dniem 15 marca 1999 r. dyrekcja nie dysponuje żadnymi środkami poza niewielkimi datkami sponsorów (głównie artykuły żywnościowe). Grozi to likwidacją tego domu dziecka, jedynej tego rodzaju placówki w Polsce. Czyżby nie było wśród nas miejsca dla tak bezbronnych istot?

Szanowny Panie Premierze, zwracam się do Pana z prośbą o podjęcie decyzji, gdyż moje trzykrotne interwencje u pani minister Teresy Kamińskiej nie dały efektów. Było pełne zrozumienie problemu przez panią minister, były też obietnice załatwienia sprawy, a nawet informacja, że problem został rozwiązany. Rzeczywistość jednak pozostaje bez zmian, choć minęły trzy miesiące od wprowadzenia reformy. Tego rodzaju usterki powinny być szybko usuwane.