Warszawa, 10 maja 2000 r.

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

w związku z oświadczeniem Pana Senatora Jerzego Suchańskiego na 53 posiedzeniu Senatu RP w sprawie przepisów prawnych dopuszczających możliwość instalowania stacji nadawczej telefonii komórkowej na dachu placówki oświatowej lub placówki zdrowia, pragnę uprzejmie poinformować, iż w zezwoleniach wydawanych przez Państwową Agencję Radiokomunikacyjną na zakładanie i używanie radiokomunikacyjnych urządzeń nadawczych i nadawczo-odbiorczych zawarte jest zastrzeżenie, iż zezwolenia te nie zwalniają użytkownika od uzyskania innych przewidzianych prawem zezwoleń oraz zgody właściciela lub administratora obiektu na założenie urządzeń objętych zezwoleniem. Zgodnie z art. 68 ust. 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (jedn. tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196 ze zm.) projekt budowlany przedstawiany przy ubieganiu się o decyzję o pozwoleniu na budowę lub rozbiórkę obiektu budowlanego oraz o decyzję o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, w przypadku inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska, wymaga uzgodnienia z wojewodą i właściwym państwowym terenowym inspektorem sanitarnym. W myśl zaś ust. 6 powołanego artykułu uzgodnienie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oraz projektu budowlanego inwestycji szczególnie szkodliwej dla środowiska i zdrowia ludzi lub inwestycji mogącej pogorszyć stan środowiska dokonywane jest na podstawie odpowiedniej dla danego etapu inwestycyjnego oceny oddziaływania na środowisko, sporządzonej na koszt inwestora przez biegłego z listy wojewody. Stosownie do § 2 pkt 8 lit. k sporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska oraz wymagań, jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania na środowisko tych inwestycji (Dz.U. Nr 93, poz. 589) do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska zalicza się urządzenia emitujące elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące o sumarycznej mocy nadajników wyższej od 10 W. Ponieważ większość nadajników stacji bazowych w sieciach telefonii komórkowej przekracza tę wartość mocy promieniowanej, ich budowa wymaga dokonania uprzednich uzgodnień w wyżej wskazanym trybie.

Ponadto uprzejmie informuję, iż badaniami dotyczącymi wpływu pola emitowanego przez anteny radiokomunikacyjne na organizmy ludzkie zajmuje się Instytut Medycyny Pracy w Łodzi, zaś pomiary natężeń pól elektromagnetycznych w obiektach użyteczności publicznej wykonują wojewódzkie stacje sanitarno-epidemiologiczne.

Tomasz Szyszko