Już w czasie debaty nad wspomnianą nowelizacją zarówno ja, jak i inni senatorowie Sojuszu Lewicy Demokratycznej przewidywaliśmy takie skutki, które dziś dotknęły, jak twierdzę, wszystkie miasta i gminy na terenie naszego kraju, choć nieco korzystniej wygląda to w samorządach powiatowych i wojewódzkich. Jako parlamentarzyści jesteśmy zasypywani wnioskami o pomoc w rozwiązaniu tego węzła gordyjskiego przez nasze samorządy, które stanęły w obliczu niewypłacalności i konfliktów narastających w jej następstwie lub w obliczu zaciągania kosztownych kredytów.

To nieprawda, o czym nas zapewniano, że przypadające na realizację tego zadania środki zostały uwzględnione w subwencji oświatowej naliczanej dla miast i gmin. Zapisana w budżecie 1-proc. rezerwa subwencji oświatowej i skromne środki rezerw celowych nie gwarantują możliwości udzielenia skutecznej pomocy. Z rozmowy, jaką odbyłem z podsekretarzem stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej, panem Andrzejem Karwackim, odpowiedzialnym za sprawy ekonomiczne, wiem, że obecnie gromadzone są informacje na temat sytuacji miast i gmin, a w miesiącu sierpniu dokonany zostanie podział wyżej wymienionych rezerw, jednak tylko w tej skromnej wielkości, która w niczym nie przystaje do faktycznych potrzeb.

W oświadczeniu tym zwracam się więc do pana premiera o powiększenie wyżej wymienionych kwot, ażeby można było w znacznie większym stopniu zaspokoić uzasadnione potrzeby gmin. W pełni zasadnym byłoby uprzedzenie tego, co może nastąpić, w tym procesów sądowych, które - jak się orientuję - niebawem się rozpoczną. Sami bowiem uchwaliliśmy zapis ustawowy uprawniający samorządy do dochodzenia swoich praw i należnych im środków, jeżeli wydatkowanie jest następstwem nałożonych zadań. Wprawdzie samo prowadzenie szkół nie jest nowym zadaniem, ale te dodatkowe wydatki spowodowane zostały mocą naszej ustawy, podjętej już po uchwaleniu budżetu.